Μεσσηνία - Θρήνος στην κηδεία του 16χρονου μαθητή που σκοτώθηκε με το μηχανάκι...

 Πηγαίνοντας νωρίς το μεσημέρι στην κηδεία του 16χρονου Παναγιώτη Γεωργακόπουλου, του νεαρού που σκοτώθηκε το βράδυ της Παρασκευής όταν το μηχανάκι που οδηγούσε προσέκρουσε σε δέντρο, με αποτέλεσμα τον βαρύτατο τραυματισμό του στην κοιλιά, κατάλαβα και κάτι άλλο… Πως δεν υπάρχει τελικά, πιο… εκκωφαντική σιωπή, από τη νεκρική σιγή…
Βουβός πόνος, ανείπωτη θλίψη, αμέτρητα «γιατί» που δεν βρέθηκε δύναμη να ψελλιστούν, στεγνά… δάκρυα, άηχοι λυγμοί και αμέτρητα πρόσωπα παγωμένα, μοιάζοντας σχεδόν νεκρά…



Τραγική φιγούρα, αυτή της μάνας, αλλά και του πατέρα, που έχασαν τόσο άδικα το παλληκάρι τους, τον πρώτο τους γιό τον οποίο είχαν στήριγμα… Στο πλευρό της Γιώτας Σπυροπούλου και του Χάρη Γεωργακόπουλου που, δυο νέων πολύ καλών ανθρώπων, δυο εξαιρετικών γονιών, δυο γονιών που λάτρευαν τα παιδιά και την όμορφη οικογένεια που είχαν δημιουργήσει, εκτός από συγγενείς και φίλους, βρέθηκε απλός κόσμος που σοκαρίστηκε και ήθελε να τους ευχηθεί δύναμη και κουράγιο, κόσμος που πάρα πολλά χρόνια εξυπηρετούν εργαζόμενοι σε διάφορες επιχειρήσεις στον ιδιωτικό τομέα, πάντα –τουλάχιστον μέχρι προχθές- χαμογελαστοί και καλοσυνάτοι… Το τελευταίο αντίο έσπευσαν να που και πάρα πολλοί μαθητές, νέα παιδιά, φίλοι του αξιολάτρευτου Παναγιώτη και του αδερφού του Γιώργου, ο οποίος επίσης αποτελεί μια τραγική φιγούρα…
Ο μικρός αδερφός, που είχε πρότυπο τον Παναγιώτη και ήταν πολλοί δεμένοι μεταξύ τους, επέβαινε επίσης στο μηχανάκι, με αποτέλεσμα τον σοβαρό, αλλά όχι κρίσιμο για την υγεία του τραυματισμό του. Ο μικρός γιός της οικογένειας, το μοναχοπαίδι πια, όπως μας είπε η Γιώτα, στην προσπάθειά μας να της δώσουμε δύναμη, καθώς υπάρχει κάποιος που… έμεινε πίσω και τους έχει περισσότερο από ποτέ, ανάγκη, δεν ήξερε τίποτε… Από την πρώτη στιγμή, συγγενείς, ακόμη και η μάνα, που έσφιξε τα δόντια και πήγε στο Νοσοκομείο, παριστάνοντας πως όλα είναι όπως πριν, προστάτευσαν τον 14χρονο, ο οποίος πρέπει να υποβληθεί σε επέμβαση στο πόδι, κρύβοντας την αλήθεια, προκειμένου αυτή να μαθευτεί, όσο γίνεται με τρόπο…

http://foninews.gr/wp-content/uploads/dentr-300x225@2x.jpg 2x" style="margin: 0px 21px 21px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; font-family: inherit; will-change: opacity; opacity: 1; transition: all 0.4s ease-in-out; max-width: 100%; height: auto;">http://foninews.gr/wp-content/uploads/pa-225x300@2x.jpg 2x" style="margin: 0px 0px 21px 21px; padding: 0px; vertical-align: baseline; font-family: inherit; float: right; will-change: opacity; opacity: 1; transition: all 0.4s ease-in-out; max-width: 100%; height: auto;">

Ο άτυχος Παναγιώτης, δυνατός μέχρι την τελευταία στιγμή, έδωσε πραγματική μάχη! Μάχη άνιση με τον θάνατο, ο οποίος ύστερα από τρεις ώρες στο χειρουργείο, απέδειξε πως ήταν αυτός ο κυρίαρχος, καθώς η εσωτερική αιμορραγία και τα τραύματα δεν… καταφέρθηκε να αποκατασταθούν!

Πέρυσι το καλοκαίρι, ο Γιώργος, ο 14χρονος γιος της οικογένειας, είχε αναρτήσει μια φωτογραφία στη σελίδα του στο Facebook που πραγματικά σοκάρει… Τη φωτογραφία μιας μηχανής που έγραφε: «βρες αυτό που αγαπάς και άφησέ το να σε σκοτώσει». 
http://foninews.gr/wp-content/uploads/pai-232x300@2x.jpg 2x" style="margin: 0px 0px 21px 21px; padding: 0px; vertical-align: baseline; font-family: inherit; float: right; will-change: opacity; opacity: 1; transition: all 0.4s ease-in-out; max-width: 100%; height: auto;">Και να, που η αγάπη για τις μηχανές, σκότωσε ότι αγαπούσε πιο πολύ ο Γιώργος, τον αδερφό του τον Παναγιώτη. Ανατριχιαστική, έξω από ο νεκροταφείο της Καλαμάτας, ήταν η στιγμή που οι φίλοι του Παναγιώτη, μάρσαραν με τις μηχανές τους, λέγοντας έτσι, ένα ξεχωριστό, αντίο…
ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ
ΤΩΝ ΧΑΡΟΚΑΜΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ
Ανατριχιαστικά είναι και τα λόγια που ανήρτησαν στις σελίδες τους στο Facebook η Γιώτα και ο Χάρης, οι χαροκαμένοι γονείς. «Μου είπες αγόρι μου, «μαμά μου σ’ αγαπάω πολύ» και σου απάντησα και εγώ σ’ αγαπάω πολύ λεβέντη μου… Μου ξαναείπες «μαμά σ’ αγαπάω πολύ – πολύ» και είπα «κι εγώ αγόρι μου, σε λατρεύωωωω πολυυυ…» Αλλά δεν με άκουσες και μου έφυγες…. Θα σ’ αγαπάω για πάντα λατρεία μου, δε θα σε ξεχάσω ούτε εγώ, ούτε ο μπαμπάς, ούτε ο Γιώργος μας και οι γιαγιάδες σου!!!!»….


«Καλό ταξίδι αγάπη μου, ψυχή μου, αγγελούδι μου, κουρκουμπινάκι μας που σ’ έλεγε η μανούλα……ήσουν το στήριγμα μου μωρό μου…τι θα κάνω χωρίς εσένα τώρα… με είχες περάσει στο ύψος και με κορόιδευες χαριτολογώντας παλληκαράκι μου όμορφο…….δεν έχω άλλες δυνάμεις παιδί μου λύγισα……αλλά θα αντλήσω από σένα Άγγελέ μου να με βοηθήσεις να σταθώ δυνατός για τη μανούλα και το Γιωργάκη μας, τον αγαπημένο σου αδερφούλη…..Θα μας προσέχεις όλους από ψηλά Αγγελούδι μου για μας θα είσαι πάντα παρών στο σπίτι μας….. Καλό παράδεισο».


Τα λόγια σε περιπτώσεις όπως αυτές, είναι κάτι περισσότερο από περιττά… το μόνο που μπορεί κανείς να προσ-ευχηθεί, γνωρίζοντας ή όχι τους γονείς και τον αδερφό, είναι να τους δώσει δύναμη ο Θεός, να συνεχίσουν να στηρίζουν ο ένας τον άλλο…

Πηγή: http://foninews.gr