Menu
RSS
Παρασκευή, 29/03/2024
kalimera-arkadia logo
kalimera Arkadia Facebook pageKalimera Arkadia TwitterKalimera Arkadia YouTube channel
ΚΤΕΛ Αρκαδίας

Μελαχρινός Βελέντζας | Θέατρο υπάρχει όπου υπάρχουν θεατές

Μελαχρινός Βελέντζας | Θέατρο υπάρχει όπου υπάρχουν θεατές

Ο ηθοποιός, μουσικός και καλλιτεχνικός παραγωγός μιλάει για την παράσταση Lemon και το στοίχημα της πολιτιστικής αποκέντρωσης λίγο πριν την παράσταση του Σαββάτου στο Ανοικτό Θέατρο Παράλιου Άστρους.

Lemon, μία παράσταση που ξεκίνησε το ταξίδι της το 2018. Μια παράσταση που συνάντησε ήδη περισσότερους από

12.500 θεατές ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα, ενώ έχει παρουσιαστεί σε 29 πόλεις σε όλη την Ελλάδα και 37 διαφορετικά locations. Έτσι γνωρίσαμε την περίεργη ιστορία του βρέφους που βρέθηκε μέσα σε μια κούτα από λεμόνια, πάνω στο πιάνο του ατμόπλοιου Βιρτζίνιαν και πήρε το παράξενο όνομα Ντάννυ Μπούντμαν Τι Ντι Λέμον 1900, για να γίνει τελικά ο σπουδαιότερος πιανίστας του Ωκεανού, αλλά και ο άνθρωπος που αποφάσισε να μην πατήσει ποτέ το πόδι του σε στεριά. Ο δημιουργός του Lemon, ο ηθοποιός και μουσικός Μελαχρινός Βελέντζας, ο οποίος ενσαρκώνει τον πιανίστα 1900, μιλάει στο kalimera-arkadia για το μαγευτικό ταξίδι της παράστασης.

Lemon Theatro Aylideias Artemidos 5o Bio mechanical Festival 2 1

Στην παράσταση Lemon σε σκηνοθεσία-διασκευή-κίνηση Γεωργίας Τσαγκαράκη συναντάμε τον 1900, τον ήρωα του Αλεσάντρο Μπαρίκο, από τον ποιητικό του μονόλογο «Novecento», τον οποίο μετέφερε στη μεγάλη οθόνη ο Τζουζέπε Τορνατόρε με την ταινία «Ο θρύλος του 1900».  Τι διαφορετικό φέρει το Lemon σε σχέση με την ταινία;

H διασκευή της Γεωργίας Τσαγκαράκη ανέδειξε την ποιητικότητα του κειμένου, το ζωντάνεψε. Παρακολουθούμε την ιστορία μέσα από την αφήγηση του 1900 και του μοναδικού του φίλου – τρομπετίστα Τιμ Τούνυ, που υποδύεται ο Γιώργος Δρίβας. Η σκέψη μας ήταν να δημιουργηθεί μία χειροποίητη παράσταση σωματικού θεάτρου για δύο ηθοποιούς, όπου η πρόζα, η μουσική, ο χορός, το τραγούδι θα εξυπηρετούσαν την πρόθεση να αφηγηθούμε αυτή την ιστορία με άμεσο τρόπο συναντώντας τη φράση του Αλεσάντρο Μπαρίκο: “κανείς δεν είναι ξεγραμμένος άμα έχει έτοιμη μια καλή ιστορία και κάποιον για να του τη διηγηθεί”. Ονόμασα μάλιστα το έργο Lemon, επειδή ήθελα να απομακρυνθούμε από τη λογική της ταινίας. Το Lemon είναι κάτι παραπάνω από μία παράσταση: μία ολοκληρωμένη καλλιτεχνική πρόταση που ταξιδεύει με πρωτότυπο τρόπο  ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα.

Τι αγαπάτε σε αυτή την ιστορία;

Την αδυναμία ενός ανθρώπου να τολμήσει να κατέβει από το καράβι στο οποίο γεννήθηκε. Βέβαια στην εξέλιξη του έργου αυτή η αδυναμία γίνεται δύναμη και συνειδητή επιλογή. 0 1900 επιλέγει να μην κατέβει από το Βιρτζίνιαν, γιατί εκεί πάνω νιώθει ευτυχισμένος. Αν κατέβαινε στη στεριά, τότε όπως λέει ο ίδιος, σ’ εκείνη την απέραντη πολιτεία που δεν γνώριζε “δεν υπάρχει μουσική που μπορείς να παίξεις. Κάθεσαι σε λάθος σκαμνάκι”. Επιλέγει λοιπόν να μείνει για πάντα εκεί όπου νιώθει ζεστά και οικεία. Σ’ εκείνο το “εκεί” που δεν έγινε ποτέ “εδώ” ματαιώνοντας τα σχέδια μίας άλλης ζωής. Μα επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα πως η ευτυχία του κάθε ανθρώπου είναι ζήτημα που δεν υπακούει σε νόρμες. Η ευτυχία είναι προσωπικό ζήτημα.

Ποιος είναι ο ρόλος του πιάνου στην παράσταση;

Το πιάνο είναι ο ζωτικός χώρος όπου γεννιέται, ζει και παραμένει για πάντα ο 1900. Ο σχεδιασμός από την αρχιτέκτονα και σκηνογράφο Νατάσσα Τσιντικίδη και η κατασκευή του από τον Θωμά Μαριά εξυπηρέτησε και τη δυνατότητα ενός εύκολα μεταφερόμενου σκηνικού. Επί της ουσίας, το πιάνο λειτουργεί ως τρίτος ηθοποιός. Έχουμε ταξιδέψει παρέα με αυτό το πιάνο σε απίθανα μέρη σε όλη την Ελλάδα. Επίσης, όσοι βρεθούν στο Άστρος θα έχουν τη δυνατότητα να παίξουν στο πιάνο μας, την προηγούμενη μέρα της παράστασης, μέσα από την πρωτότυπη δράση Play the Lemon Piano.

Και η δική σας σχέση με το πιάνο πότε ξεκινά;

Στην ηλικία των έξι ετών με κλασσικές σπουδές. Μετά, ήρθε ο jazz αυτοσχεδιασμός παράλληλα με τη διδασκαλία και τα lives. Η μουσική επηρεάζει τον τρόπο που λειτουργώ ως καλλιτέχνης εντός και εκτός σκηνής και γι’ αυτό οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πατέρα μου, ο οποίος μην έχοντας άλλη σχέση με τη μουσική, πέραν αυτής του ακροατή, με ώθησε στον κόσμο της.

Η παράσταση εξαρχής παρουσιάζεται σε μη αμιγώς θεατρικούς χώρους.

Θέατρο υπάρχει όπου υπάρχουν θεατές. Ως καλλιτέχνης αναζητώ τρόπους οργανικής σύνδεσης του θεάτρου με την κοινωνία. Είναι φορές που οι παραδοσιακοί χώροι λειτουργούν κάπως αποστειρωμένα. Αντίθετα, ένα αχαρτογράφητο (θεατρικά) σημείο μου δίνει την ελευθερία να σκιαγραφήσω μία συνολική αφήγηση που ξεπερνά τα όρια της παράστασης και φτάνει έως του σημείου “ο τόπος να αφηγείται την ιστορία”. Αυτό θα συμβεί και το προσεχές Σάββατο, όπου θα αξιοποιήσουμε όλο τον περιβάλλοντα χώρο του θεάτρου στο Άστρος, χρησιμοποιώντας και τον χαρακτηριστικό βράχο στα αριστερά της σκηνής. Θα μετατρέψουμε το θέατρο στο ατμόπλοιο Βιρτζίνιαν. Αυτή η site-specific επιλογή ευνοεί το δημιουργικό διάλογο ανάμεσα στον καλλιτέχνη και το έργο παράγοντας μία πρωτότυπη εμπειρία για τους θεατές.

Ποιους σταθμούς του ταξιδιού σας έχετε ξεχωρίσει ως τώρα;

Η επιλογή μου για το πού θα παρουσιάζεται αυτό το έργο σχετίζεται με αυτό που βιώνει ο 1900 (ζει στη θάλασσα, δοκιμάζει να κατέβει στη στεριά, μένει μετέωρος ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα). Αυτό συμβαίνει και με το ταξίδι της παράστασης. Έχουμε παίξει εν πλω, σε αγκυροβολημένο καράβι, σε καρνάγιο, σε κτήμα λεμονιών, σε λιμνοθάλασσα πέρα από τα παραδοσιακά θέατρα και τα κεντρικά Φεστιβάλ. Και οι περισσότερες επιλογές χαρακτηρίζονται από την πρόθεσή μου για μία πρόταση πολιτιστικής αποκέντρωσης. Μετά το τέλος της κάθε παράστασης, η παραλία θα είναι πάλι παραλία, το ferry-boat πάλι θα μεταφέρει αυτοκίνητα και επιβάτες. Αλλά ο τόπος και οι άνθρωποί του θα φέρουν την ανάμνηση της παράστασης, εκείνου του παιχνιδιού.

Και οι επόμενοι σταθμοί;

Μετά το Άστρος, θα ταξιδέψουμε στις ακριτικές Οινούσσες (12.08), στην Ίο (20.08 | Ios Festival) και το Ανοικτό Θέατρο Οδυσσέας Ελύτης με θέα το Αιγαίο και θα ολοκληρώσουμε την καλοκαιρινή μας περιοδεία με τη Μυτιλήνη και το Κτήμα «Ελιά & Θάλασσα». Ενώ παράλληλα προετοιμάζουμε τις πρώτες παραστάσεις και στο εξωτερικό -μέχρι τώρα το Lemon έχει παρουσιαστεί μόνο στη Ρουμανία, όπου και απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας και καλύτερης παράστασης. Μέλημά μου είναι αφενός η πολιτιστική αποκέντρωση, δηλαδή να κάνω θέατρο σε μέρη όπου η κυρίαρχη πολιτιστική παραγωγή δεν επιλέγει να πάει. Αφετέρου, το Lemon είναι μία ανεξάρτητη παραγωγή που θέλω να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Ακριβώς για να αρθρώσω ότι τα πράγματα μπορούν να συμβούν όταν υπάρχει όραμα, πίστη, μεράκι και οργάνωση. Είναι και μία πράξη αντίστασης απέναντι στην απαξίωση που βιώνει το επάγγελμα του καλλιτέχνη στην Ελλάδα.

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Επιστροφή στην κορυφή

Διαβάστε επίσης...