Εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Λακεδαίμονος Ανανίας από την Δημητσάνα

Δευτέρα, 05 Μαϊος 2025 11:43

Ο Μητροπολίτης Ανανίας γεννήθηκε στη Δημητσάνα στο παλαιό Αρχοντικό Αντωνοπουλαίων το1710, από ευκατάστατη οικογένεια. Το πατρικό του επώνυμο ήταν Αναστάσιος Θεοφίλης - Λαμπάρδης , δεδομένου ότι η οικογένεια Θεοφίλη ήταν κλάδος της οικογένειας Λαμπάρδη. Κατά τον ιστορικό Γεώργιο Καρβελά, ο Ανανίας ήταν πράγματι Λαμπάρδης, ως απόγονος όμως του Παπαφίλου Λαμπάρδη επικράτησε να ονομάζεται Παπαφιλόπουλος ή Παπαφίλης ή Θεόφιλος ή Θεοφιλόπουλος . Η μητέρα του ανήκε στη μεγάλη οικογένεια των Στασινουλαίων της Άκοβας που ήταν από τις επιφανέστερες και πλουσιότερες οικογένειες της Πελοποννήσου κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας. Αδελφή του ήταν η Ευγενικούλα, σύζυγος του Γιωργάκη Φιλοσοφόπουλου, από τις ιστορικές οικογένειες της Γορτυνίας των οποίων οι ρίζες έφθαναν στο Βυζάντιο.

Ο πατέρας του επιθυμούσε να συνεχίσει ο μοναχογιός του την οικογενειακή παράδοση και να αναμειχθεί στην πολιτική και τη διοίκηση του τόπου , όπως ο ίδιος και ο παππούς του ,που κατείχαν σημαντική θέση , ως Σύντυχοι την εποχή της Ενετοκρατίας στην Πελοπόννησο και μωραγιάννηδες αργότερα με την επικράτηση των Τούρκων, μετά το 1715 που άρχισε η δεύτερη Τουρκοκρατία . Φρόντισε έτσι για την άρτια εκπαίδευση και ευρύτερη μόρφωση του ,ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στα υψηλά καθήκοντα που όφειλε να συνεχίσει.

Ο Αναστάσιος όμως δεν ενδιαφερόταν για την πολιτική σταδιοδρομία και την ενασχόληση με τη διοίκηση. Προτιμούσε να αφιερωθεί στην Εκκλησία και μεγαλώνοντας σε θρησκευτικό περιβάλλον , έμαθε τα πρώτα γράμματα στο << Κρυφό Σχολειό >> στη Μονή Φιλοσόφου , όπου διδάχθηκε την Ελληνική ιστορία και απέκτησε πολύτιμες γνώσεις και εξαιρετικά εφόδια ,αποφοιτώντας όμως από τη Σχολή με το μοναχικό όνομα Ανανίας. Δεν έχουμε ιστορική πληροφορία εάν φοίτησε και σε άλλες Σχολές, αλλά όσοι ασχολήθηκαν με την προσωπικότητα του αναφέρουν ότι είχε λαμπρή μόρφωση.

Σε νεαρή ηλικία ,πριν από το 1741, χειροτονήθηκε Επίσκοπος Καρυουπόλεως της Μάνης και κατά τον ίδιο χρόνο ορίσθηκε Επίτροπος του Μεγάλου Εκκλησιάρχη της Μεγάλης Εκκλησίας Κριτία ,στην Πατριαρχική Εξαρχία της Άκοβας, για την εξυπηρέτηση των χριστιανών της επαρχίας και την αποστολή των ετήσιων δικαιωμάτων στον Κριτία. Από τότε διαπιστώθηκαν τα πνευματικά του προσόντα και η διοικητική του ικανότητα και πείρα ,ώστε να κερδίσει το σεβασμό ,τόσο της εκκλησιαστικής ιεραρχίας ,όσο και της πολιτικής διοίκησης, ακόμη και των κατακτητών. Αναδείχθηκε ως μια σημαντική μορφή του Χριστιανισμού και των υποδούλων Ελλήνων.

Η επικράτηση των Ενετών από το 1685 μέχρι το 1715 στην Πελοπόννησο είχε επιβάλλει μεγάλες αλλαγές στο σύστημα πολιτικής ,αλλά και της εκκλησιαστικής διοίκησης. Οι παρεμβάσεις σε όλους τους τομείς ήταν πολύ δυσμενέστερες . Ενώ αρχικά ήρθαν ως υποστηρικτές των Ελλήνων , στην πορεία εξελίχθηκαν ως κατακτητές χειρότεροι των Τούρκων, δεδομένου ότι επεδίωκαν παράλληλα την επικράτηση του καθολικού δόγματος και τον περιορισμό της θρησκευτικής ελευθερίας και διοίκησης της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας . Η περίοδος αυτή για την Πελοπόννησο ήταν περίοδος ταπείνωσης και οικονομικής δουλείας. Ειδικότερα για τη Δημητσάνα ήταν περίοδος αποξένωσης και απομόνωσης από διαπρεπείς συμπατριώτες που κατείχαν σημαντικές θέσεις εκτός της επικράτειας των Ενετών. Δεν επιτρεπόταν η επικοινωνία ,ούτε η ελεύθερη μετακίνηση , ούτε η επιλογή και τοποθέτηση τους σε επισκοπικούς θρόνους εκτός της Πελοποννήσου.

Μετά την αποχώρηση των Ενετών όμως από την Πελοπόννησο και την επικράτηση της δεύτερης κυριαρχίας των Τούρκων , το κλίμα ήταν πλέον ευνοϊκότερο για την εκκλησιαστική διοίκηση ,αλλά και για τη Δημητσάνα. Πρώτη φροντίδα των Δημητσανιτών ήταν η ανασύσταση της Αρχιεπισκοπής Δημητσάνας και η χειραφέτηση της από τη Μητρόπολη Λακεδαίμονος. Η ανασύσταση έγινε με τον τίτλο : << Αρχιεπισκοπή Δημητσάνας και Αργυρόκαστρου >>, με Αρχιεπίσκοπο τον ιερομόναχο Παγκράτιο Λαζαρόπουλο ή Κουρή, ο οποίος φρόντισε να εξασφαλίσει τους θησαυρούς της Μονής Φιλοσόφου , από την οποία προερχόταν .

Τον Ιούλιο του 1747 ο Ανανίας τοποθετήθηκε στην έδρα της Αρχιεπισκοπής Δημητσάνας ,η οποία προβλεπόταν ότι θα καταργείτο και πάλι, μετά το θάνατο του. Ωστόσο στις 15 Φεβρουαρίου του 1750 εκλέγεται από την Πατριαρχική Σύνοδο Μητροπολίτης Λακεδαίμονος ,ως διάδοχος του αποθανόντος Μητροπολίτη Παρθενίου Καλημέρη και έπρεπε να μετακινηθεί από την Επισκοπή Δημητσάνας, η οποία θα ενσωματωνόταν, σε αυτή την περίπτωση ,με τη Μητρόπολη Λακεδαίμονος και τη θέση του στην Επισκοπή Δημητσάνας θα καταλάβανε άλλος Επίσκοπος μέχρι το θάνατο του Ανανία , αφού ο ίδιος, ως ισόβια εκλεγείς ,δεν μπορούσε να παραιτηθεί . Προ αυτού του διλήμματος ,επέλεξε να διατηρήσει παράλληλα την Επισκοπή Δημητσάνας και ταυτόχρονα να είναι Μητροπολίτης Λακεδαίμονος ,μέχρι το θάνατό του. Η καθιέρωσή του Ναού των Εισοδίων ( Αγίου Χαραλάμπους ) ως <<Καθολικού >> δηλαδή Μητροπολιτικού ,οφείλεται στο Δημητσανίτη Ανανία Μητροπολίτη Λακεδαίμονος. Πατριάρχης της Κωνσταντινουπόλεως εκείνη την περίοδο ήταν ο Δημητσανίτης Κύριλλος ο Ε΄ ο Καράκαλλος και πιθανότατα θα υποστήριξε την τοποθέτηση του Ανανία στην Μητρόπολη Λακεδαίμονος.

Καταγόμενος από ευκατάστατη οικογένεια είχε προσωπική οικονομική άνεση γιατί είχε εισοδήματα από τα πατρικά κτήματα και την περιουσία από τη μητέρα του. Ωστόσο και η Μητρόπολη Λακεδαίμονος είχε τους δικούς της πόρους. Όμως έκτισε με δικά του χρήματα το ναό του Αγίου Δημητρίου στο Μιστρά και ανακαίνισε εκ θεμελίων το ερειπωμένο Επισκοπικό κτίριο με νέα διώροφη λαμπρή οικοδομή στη δυτική πλευρά της αυλής του Αγίου Δημητρίου . Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται με την επιγραφή μαρμάρινης πλάκας σε αρχαϊκή γλώσσα ,η οποία ,κατά τον ιστορικό Τ. Γριτσόπουλο, ,έχει γραφτεί από τον ίδιο τον ιεράρχη ως εξής :

<< Ουκέτι δόμοι και πύλαι παλαίφατοι., αλλ΄ Ανανίου του νυν ιεραρχούντος και από βάθρων νεώσαντος ,δαπάναις ούτινος ενεγκούσα τελεί η Δημητσάνα.

Αψνδ 1754 ) >>

Από την επιγραφή αυτή μαρτυρείται η αγάπη του για την ιδιαίτερη πατρίδα του τη Δημητσάνα, ενώ τα χρήματα διέθεσε ο ίδιος .

Εκεί έμενε κυρίως τους χειμερινούς μήνες ,ενώ το καλοκαίρι έμενε στη Δημητσάνα ,στο πατρικό του σπίτι ,αλλά και στην εξοχική κατοικία που έκτισε ο ίδιος στη θέση Γερακοβούνι της Καρκαλούς, όπου είχε αποκτήσει μεγάλες κτηματικές εκτάσεις από τη μητέρα του . Τα κτήματα αυτά ήταν προίκα της γιαγιάς του Κανέλλας ,από τον Δημητσανίτη πατέρα της Φιλόσοφο Λαμπαρδόπουλο ,όταν την πάντρεψε με τον πάμπλουτο Στασινό της Άκοβας, ο οποίος κατά την παράδοση ήταν απόγονος των Παλαιολόγων.

Η αγάπη του για τη Δημητσάνα δεν εκφράσθηκε μόνον με την εκεί συχνή παρουσία του, αλλά προσέφερε και πολλά χρήματα για την κατασκευή υδραγωγείου, προκειμένου να μεταφερθεί το νερό στη Δημητσάνα που είχε πρόβλημα υδροδότησης ,λόγω υψομέτρου . Το νερό μεταφέρθηκε από μεγάλη απόσταση , με ξύλινες σωλήνες ,από την πηγή Σβίνας στο Ζυγοβίστι .όμως σύντομα σάπισαν οι σωλήνες και ήταν δύσκολη η αντικατάστασή τους και έτσι στερήθηκε η Δημητσάνα το νερό αυτής της πηγής που ήταν άφθονο. Η υδροδότηση στη συνέχεια έγινε από τη πηγή του Λουμένη ,αλλά με μικρότερη απόδοση ,δεδομένου ότι δεν είχε δύναμη να φθάσει στα ψηλότερα σημεία της Δημητσάνας .

Το όνομα του Ανανία συνδέεται επίσης με την ίδρυση των πρώτων μπαρουτόμυλων, όταν άρχισε να προετοιμάζεται η επανάσταση των Ορλώφ. Με δικά του χρήματα έκτισε δύο υδροκίνητους μπαρουτόμυλους προκειμένου να παρασκευάζεται το μπαρούτι για την μελετώμενη επανάσταση, με τη βοήθεια των Ρώσων. Οι μύλοι αυτοί μετά την αποτυχία του επαναστατικού κινήματος ,καταστράφηκαν από τους Τούρκους ,αλλά αργότερα ανακαινίστηκαν , λίγο πριν την επανάσταση του 1821 , από τους Αδελφούς Σπηλιωτόπουλους. Με δική του πρωτοβουλία και ενίσχυση χτίστηκε και μεγάλο κτήριο για την σχολή της Δημητσάνης μέσα στην πόλη, στο οποίο διέμεναν οι άποροι μαθητές που ερχόντουσαν εκεί από όλη την Πελοπόννησο.

Παράλληλα με την εκκλησιαστική ιδιότητα ,κατείχε και σημαντική πολιτική θέση, ως μέλος του Πελοποννησιακού Συμβουλίου με τον τίτλο του << Μωραγιάννη >> ,αφού διαδέχθηκε τον πατέρα και τον παππού του Για να γίνει κατανοητή η σημασία της πολιτικής αυτής θέσης .θα πρέπει συνοπτικά να αναφερθούμε στο σύστημα διοίκησης της Πελοποννήσου κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Τότε η Πελοπόννησος ήταν Πασαλίκι ,με έδρα της Κεντρικής Διοίκησης ,αρχικά στο Ναύπλιο και αργότερα στην Τρίπολη. Αρχηγός στο Πασαλίκι, το οποίο χωριζόταν σε Βιλαέτια ( επαρχίες ) ήταν ο Βεζίρης. Στα Βιλαέτια ,στα οποία υπαγόταν τα χωριά-κοινότητες ,αρχηγός ήταν ο Βοεβόδας. Κάθε χωριό - κοινότητα ,εξέλεγε δυο Δημογέροντες που ήταν υπόλογοι για την κατανομή των φόρων υποτέλειας .Οι κατά τόπους Δημογέροντες ,εξέλεγαν τους Γερουσιαστές εκπροσώπους τους στο Βιλαέτι και αυτοί ονομάζονταν Μωραγιάννηδες ,οι οποίοι ήταν ανώτερα στελέχη της τοπικής Αυτοδιοίκησης ,του θεσμού των προεστών που εκλέγονταν από τις οικογένειες των προυχόντων και η ιδιότητα αυτή ακολουθούσε με κληρονομική διαδοχή τα άρρενα μέλη των οικογενειών αυτών. Οι βιλαετλήδες , μαζί με το Βοεβόδα διοικούσαν το Βιλαέτι -επαρχία.

Οι Μωραγιάννηδες βιλαετλήδες όλης της Πελοποννήσου αποτελούσαν τη Γερουσία. Η Γερουσία εξέλεγε δυο Μωραγιάννηδες οι οποίοι μαζί με δύο αγάδες ,τον Διερμηνέα και το Βεζίρη αποτελούσαν την Κεντρική Διοίκηση της έδρας στο Πασαλίκι. Ένας από τους δύο Μωραγιάννηδες εκείνη την εποχή ήταν ο Μητροπολίτης Λακεδαίμονος Ανανίας. Ήταν δηλαδή μέλος της Κεντρικής Διοίκησης της Πελοποννήσου. Με τη διπλή αυτή ιδιότητα κατά την άσκηση των καθηκόντων και αρμοδιοτήτων, διακρίθηκε για την παιδεία ,την ευρύτερη μόρφωση ,την αγαθότητα ,τη φιλανθρωπία και το ακλόνητο της πίστης του , λόγω του κύρους και του σεβασμού που ενέπνεε η προσωπικότητα του στους Έλληνες, αλλά ακόμα και στους Τούρκους, οι οποίοι βέβαια έβλεπαν με ανησυχία και φόβο πολλές φορές τις κινήσεις του.

Ο Ανανίας απέβλεπε πάντα πως θα ωφελήσει τους ομοεθνείς και μυήθηκε στο κίνημα του Ορλώφ από τον Κύριλλο Ε΄, όπου έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία του αγώνα με κάθε τρόπο. Βοηθούσε τους αρματολούς σε κάθε περίπτωση, καθώς συνδεόταν με πολλές από τις οικογένειες των και ειδικότερα με τους Κολοκοτρωναίους. Έτσι προχώρησε σε συνεννόηση με την Αικατερίνη Β΄, αυτοκράτειρα της Ρωσίας προκειμένου να βοηθήσει την εξέγερση των Πελοποννησίων ,με ταυτόχρονη επίθεση των Ρώσων από το τo βορρά . Κατά τον ιστορικό Μιχαήλ Οικονόμου αναφέρεται ότι πρώτοι οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου συνέλαβαν την ιδέα να ζητήσουν την βοήθεια των ορθοδόξων Ρώσων ,αφού πλέον δεν περίμεναν από τη Δύση βοήθεια ,απογοητευμένοι από τους Ενετούς.

Αναδείχθηκε πρόεδρος όλων των προεστών του Μοριά ,έχοντας συναδέλφους τον Γιαννάκη Κρεββατά, τον Παν .Ζαΐμη και τον Παν. Μπενάκη. Με αυτή τη σύνθεση ,όλοι μαζί ενίσχυαν το εθνικό φρόνημα των υποδούλων Ελλήνων και υπερασπίζονταν τους κατά τόπους αρματολούς. Ωστόσο η ισχύς του Ανανία έφθανε και πέρα από τα όρια της Πελοποννήσου, καθώς διατηρούσε ισχυρούς δεσμούς με τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αλεξάνδρειας. Στον Οικουμενικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης ήταν ο Δημητσανίτης Πατριάρχης Κύριλλος ο Ε ΄ο Καράκαλλος ο οποίος είχε δεσμούς με τη Ρωσική Εκκλησία. Όταν ο Κύριλλος εξορίσθηκε στο Σινά ,επισκέφθηκε τη Δημητσάνα και εκεί ,μαζί με τον Ανανία εργαζόταν για το απελευθερωτικό κίνημα του γένους ,με την ίδρυση σχολείων.

Σε μερικές επαρχίες της Πελοποννήσου είχε δημιουργήσει δίκτυο ιερέων μυημένων στην εξέγερση. Μεταξύ αυτών ήταν ο επίσκοπος Άνθιμος Καράκαλλος, ο Νεόφυτος Δεληγιάννης από τα Λαγκάδια, ο επίσκοπος Ζαρνάτας και Άκοβας, ο Παλαιών Πατρών Παρθένιος, ο Κορίνθου Μακάριος και άλλοι. Για τον ίδιο σκοπό συνεργαζόταν με προεστούς όπως ο Ανδρούτσος ,Ζαΐμης, Λόντος, Πώλος, Σισίνης .Όλες οι ενέργειες και οι κινήσεις του απέβλεπαν πάντα στην απελευθέρωση των Ελλήνων από τον τουρκικό ζυγό .Ήταν ο σπουδαιότερος Των Αρχιερέων και προκρίτων της Πελοποννήσου και όλοι μαζί κατέστρωσαν το σχέδιο της επανάστασης ,με τη βοήθεια των Ρώσων. Βεζίρης της Πελοποννήσου εκείνη την περίοδο ήταν ο ήπιος Τοπάλ Οσουμάν πασάς, τον οποίο δεν συμπαθούσαν ορισμένοι Τούρκοι αξιωματούχοι και ζήτησαν τη μετάθεση του. Όμως οι Έλληνες πρόκριτοι και πέντε εξ αυτών με επικεφαλής τον Ανανία πήγαν στην Κωνσταντινούπολη το 1762 και επέτυχαν την παραμονή του βεζίρη που προστάτευε τους χριστιανούς. Μαζί με τον Ανανία ήταν οι Πέτρος Δεληγιάννης, ένας θείος του Ασημάκη Ζαΐμη, ο Κρεββατάς (παππούς του Παναγιώτη Κρεββατά) και ένας θείος του Πανούτσου Νοταρά. Με την παρέμβαση αυτή ο Τοπάλ Οσουμάν πασά παρέμεινε στη θέση του και οι αγάδες που κινήθηκαν εναντίον του καταδικάσθηκαν σε θάνατο . Με την εξέλιξη αυτή αναπτερώθηκε το ηθικό των υποδούλων Ελλήνων.

Στο διάστημα αυτό άρχισαν να κατεβαίνουν στην Ελλάδα οι απεσταλμένοι της Μεγάλης Αικατερίνης και μάλιστα ο φίλος του Ανανία ,Ορλώφ Παπάζωλης, ο οποίος αργότερα ήλθε και στη Μάνη με σκοπό να ξεσηκώσει πρώτη την Πελοπόννησο. Στην περίφημη συνέλευση, που έγινε στην Καλαμάτα, κλήθηκε από τους πρώτους και ο Ανανίας. Με την ευλογία του καταρτίσθηκε το λεγόμενο « συνυποσχετικόν » των Πελοποννησίων, το οποίο μετέφερε στην αυτοκράτειρα ο Παπάζωλης. Ο Ανανίας, μετά από αυτά, συνεννοήθηκε με τους καπεταναίους και αρματολούς της Πελοποννήσου και της Μάνης, καθώς και με τους προύχοντες και Αρχιερείς των επαρχιών και των τριών νησιών Ύδρας, Σπετσών και Ψαρών, για την απελευθέρωση της πατρίδος.

Μετά από δύο Χρόνια όμως τοποθετήθηκε νέος βεζίρης της Πελοποννήσου ο σκληρός Χαμουζή πασάς από την Κάρυστο και τότε οι φανατικοί Τούρκοι βρήκαν ευκαιρία να ενοχοποιήσουν τον Ανανία και τους άλλους τέσσερεις επιτρόπους ότι συμμαχούν με τη Ρωσία για την ανατροπή των Τούρκων , προκαλώντας την έκδοση μυστικού φιρμανιού που τους καταδίκαζε σε θάνατο. Ο Χαμουζή πασάς, κάλεσε άμεσα στην Τρίπολη τους προεστούς και συνεργάτες του Ανανία ,τον Δεληγιάννη, Ζαΐμη, Κρεββατά και Νοταρά τους οποίους και αποκεφάλισε. Σεβάστηκε μόνο τον Ανανία που ήταν στο Μυστρά και δεν τον κάλεσε. Πολλοί τότε του πρότειναν να αντισταθεί, ο ίδιος όμως προτίμησε να θυσιαστεί ,ώστε να μην καταλάβουν οι Τούρκοι το σχεδιαζόμενο κίνημα. Στάλθηκε τότε εναντίον του σώμα από 150 ιππείς, αλλά ο Ανανίας ειδοποιήθηκε κρυφά από ειδικό απεσταλμένο.

Στη μητρόπολη του Μυστρά αμύνθηκαν κοντά στον Ανανία 20 Μανιάτες και 10 Δημητσανίτες επί 9 ημέρες, έως ότου εξαντλήθηκαν τα εφόδια τους. Τελικά αφού σκοτώθηκαν 12 χριστιανοί και 46 Τούρκοι , οι υπόλοιποι 18 Έλληνες ,με προτροπή του Ανανία κατάφεραν να δραπετεύσουν, ενώ ο Ανανίας παρέμεινε να υποστεί το μαρτυρικό θάνατο. Προσευχήθηκε και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων και αμέσως δέχθηκε τους στρατιώτες, οι οποίοι τον συνέλαβαν. Ο Ανανίας γονάτισε και με απίστευτη προθυμία κάλεσε τον δήμιο να τον πλήξει. Το αίμα που ξεπήδησε με το πρώτο χτύπημα ,πετάχτηκε στα πλαϊνά της δυτικής πύλης της Μητρόπολης του Μυστρά και τα ίχνη του υπάρχουν ακόμα μέχρι σήμερα. Στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν και έφεραν το κεφάλι στο βεζίρη, ενώ έσυραν το τίμιο λείψανο του Ιερομάρτυρα στους δρόμους ,αφήνοντας το επί τρεις ημέρες άταφο.

Μόλις οι Τούρκοι έφυγαν, οι Χριστιανοί το περισυνέλλεξαν και το ενταφίασαν με μεγαλοπρέπεια. Μαζί με τον Ανανία εκτελέστηκε και ο δραγουμάνος που είχε, ως Μωραγιάννης. Από αυτά τα γεγονότα ,όπως αναφέρουν οι ειδικοί ιστορικοί συγγραφείς, προκύπτει ότι ο Δημητσανίτης Μητροπολίτης Λακεδαιμονίας Ανανίας μαρτύρησε υπερασπιζόμενος την Ορθόδοξη Εκκλησία μας το 1760 . Μετά την εκτέλεση του Ανανία οι Τούρκοι στράφηκαν κατά των συγγενών του και άλλων χριστιανών ,προκειμένου να καταστείλουν το κίνημα στη γέννησή του. Μέσω του Πατριαρχείου καθαίρεσαν τον Νεόφυτο Δεληγιάννη επίσκοπο Ζαρνάτας, πατέρας του οποίου ήταν ο Πέτρος Δεληγιάννης που απαγχονίστηκε ενωρίτερα. Ο φόνος του Ανανία και ο θρήνος της αδελφής του Ευγενικής, συζύγου Γεωργάκη Φιλοσοφοπούλου, αναφέρεται δημοτικό που διέσωσε ο ιστορικός Τ. Κανδηλώρος.

Μετά από μακροχρόνιες και επίπονες ενέργειες του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Λακεδαίμονος κ. Ευστάθιου για την ανεύρεση όλων των σχετικών ιστορικών στοιχείων και την απαραίτητη τεκμηρίωσή τους. , προτάθηκε η Αγιοκατάταξη του Μητροπολίτη Λακεδαιμονίας και Εθνομάρτυρα Ανανία Λαμπάρδη και εγκρίθηκε με ομόφωνη απόφαση της Συνοδικής Επιτροπής επί των Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων , καθώς και από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία επικύρωσε επίσημα την Αγιοκατάταξη του στις 14 Ιουνίου 2022 έτσι ώστε να τιμάται η μνήμη του Αγίου στις 15 Απριλίου που είναι η ημερομηνία του μαρτυρίου του. Στο προαύλιο χώρο του Μητροπολιτικού Ναού της Σπάρτης έχει στηθεί η προτομή του Ιερομάρτυρα .

Βασιλική Αντωνιάδου

Tags:

Εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Λακεδαίμονος Ανανίας, Δημητσάνα,