Θέρος και γλυκό ψωμί
Γράφει : Γεωργία Κακαρίκου
Σπορά, θέρος, αλώνισμα, άλεσμα, ζύμωμα, ψωμί. Γλυκό ψωμί!
Εικόνες και θύμησες, μιας άλλης εποχής.
Και σκορπάει η σκέψη στα στάχυα, στα χερόβολα, στο αχολόι των ξωμάχων, και στα χλιμιντρίσματα, που έσμιγαν με το τραγούδι των τζιτζικιών και τα κελαηδίσματα των φτερωτών του ουρανού.
Και τα άσπρα μαντήλια των γυναικών ανέμιζαν και έλαμπαν στον ήλιο τα δρεπάνια. Και όταν έπεφτε το σκοτάδι, περνούσαν αλησμόνητες βραδιές στις θημωνιές κάτω στα αλώνια, (για να μην αφήσουν απροστάτευτο το βιός τους ). Ξεκουράζονταν ξαπλωμένοι κάτω από τον ξάστερο ουρανό που ήταν γεμάτος μυστικά και σύμβολα, και περνούσαν αλησμόνητα με το φως του φεγγαριού, με αμέτρητες ιστορίες, με θύμησες και γέλια.
Και περνούσε η νυχτιά και ερχόταν ο ήλιος καυτός το πρωί για να συνεχίσει η σκληρή δουλειά ίσαμε να μαζευτεί και αλωνιστεί κι ο τελευταίος σπόρος .
Σπορά, θέρος, αλώνισμα, άλεσμα, ζύμωμα, ψωμί. Γλυκό ψωμί!
Εικόνες και θύμησες, μιας άλλης εποχής.
Και σκορπάει η σκέψη στα στάχυα, στα χερόβολα, στο αχολόι των ξωμάχων, και στα χλιμιντρίσματα, που έσμιγαν με το τραγούδι των τζιτζικιών και τα κελαηδίσματα των φτερωτών του ουρανού.
Και τα άσπρα μαντήλια των γυναικών ανέμιζαν και έλαμπαν στον ήλιο τα δρεπάνια. Και όταν έπεφτε το σκοτάδι, περνούσαν αλησμόνητες βραδιές στις θημωνιές κάτω στα αλώνια, (για να μην αφήσουν απροστάτευτο το βιός τους ). Ξεκουράζονταν ξαπλωμένοι κάτω από τον ξάστερο ουρανό που ήταν γεμάτος μυστικά και σύμβολα, και περνούσαν αλησμόνητα με το φως του φεγγαριού, με αμέτρητες ιστορίες, με θύμησες και γέλια.
Και περνούσε η νυχτιά και ερχόταν ο ήλιος καυτός το πρωί για να συνεχίσει η σκληρή δουλειά ίσαμε να μαζευτεί και αλωνιστεί κι ο τελευταίος σπόρος .