Χουντής: "Περιβαλλοντικό έγκλημα τα επικίνδυνα βιομηχανικά απόβλητα στη Μεγαλόπολη"

Μεγάλη επιτυχία είχε η επίσκεψη του ευρωβουλευτή της ΛΑΕ Νίκου Χουντή χθες (Τρίτη 23 Μαΐου 2017) στη Μεγαλόπολη και στην Τρίπολη.

Διαβάζουμε στο iskra.gr ...

Σύσκεψη στη Μεγαλόπολη

Η επίσκεψη ξεκίνησε από τη Μεγαλόπολη, όπου συμμετείχε μαζί με τον Θανάση Πετράκο, μέλος της ΠΓ της ΛΑΕ σε σύσκεψη στο Δημαρχείο της πόλης. Στη σύσκεψη συμμετείχαν η Δημοτική Αρχή με επικεφαλής τον δήμαρχο κ. Διονύση Παπαδόπουλο, τα σωματεία των εργαζομένων στο Λιγνιτικό Κέντρο Μεγαλόπολης, η Επιτροπή πολιτών κατά του ΧΥΤΕΑ και ο Σύλλογος Γυναικών της πόλης. Ο δήμαρχος και οι εκπρόσωποι των φορέων της Μεγαλόπολης έθεσαν στον Νίκο Χουντή τις ανησυχίες τους και την κατηγορηματική τους αντίθεση στην πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ και στη δημιουργία του Χώρου Υγειονομικής Ταφής Επικίνδυνων Αποβλήτων και ζήτησαν να προχωρήσει στις αναγκαίες ενέργειες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να εκφραστεί η αντίθεση του λαού της Μεγαλόπολης στα σχέδια της κυβέρνησης.

Ο Νίκος Χουντής απαντώντας:

1) Υπενθύμισε τις ενέργειες που έχει κάνει ως ευρωβουλευτής μέχρι τώρα για να μη γίνει ο ΧΔΒΑ, ο οποίος μετονομάστηκε τώρα σε ΧΥΤΕΑ και δεσμεύτηκε ότι θα συνεχίσει τον αγώνα για να αποτραπεί αυτό το περιβαλλοντικό έγκλημα στην περιοχή.

2) Τόνισε ότι «Ο αγώνας για να μην ξεπουληθεί η ΔΕΗ περνάει στην πιο κρίσιμη φάση του μετά τη δημοσίευση στο ΦΕΚ της απόφασης της κυβέρνησης για να ξεπουληθεί το 40% των λιγνιτικών μονάδων και των ορυχείων μέχρι τον Ιούνιο του 2018. Επιβάλλεται τώρα να συγκροτηθεί ένα μεγάλο κίνημα για να αποτρέψει το ξεπούλημα αλλά και για να αγωνιστεί για την ανασυγκρότηση της ΔΕΗ ως ενιαίας μεγάλης Δημόσιας επιχείρησης».

Ομιλία στην Τρίπολη

Στη συνέχεια επισκέφτηκε την Τρίπολη όπου έδωσε συνέντευξη τύπου στα ΜΜΕ και μίλησε σε μεγάλη συγκέντρωση στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου.

Στην ομιλία του μεταξύ των άλλων τόνισε:

«Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο Eurogroup, η πολιτική πρόταση της ΛΑΕ γίνεται ακόμα πιο επίκαιρη. Διαψεύστηκαν οι ελπίδες και προσδοκίες της κυβέρνησης και όλων των μνημονιακών κομμάτων ότι με τα μνημόνια και τη λιτότητα θα φύγουμε από την κρίση και θα μπούμε στην ανάπτυξη. Έχουν διαψευστεί επίσης οι προσδοκίες ότι η συμμετοχή στην Ε.Ε. θα ενισχύσει τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία της χώρας μας και επιπλέον ότι η συμμετοχή της στο ευρώ θα κάνει την Ελλάδα ισχυρή. Αποτελεί συνειδητή παραπλάνηση του Ελληνικού λαού εκ μέρους της κυβέρνησης, ότι με την ολοκλήρωση του 3^ου μνημονίου θα φύγει η χώρα από την επιτροπεία των μνημονίων. Διότι, σύμφωνα με το άρθρο 14 του Κανονισμού 472/2013 η Ελλάδα θα παραμείνει υπό σκληρή εποπτεία μέχρι να ξεπληρώσει το 75% των δανείων που έχει λάβει από τους ευρωπαίους (GLF, EFSF, ESM). Η Εποπτεία αυτή ονομάζεται «εποπτεία μετά το πρόγραμμα» και περιλαμβάνει τακτικές 6μηνιαίες επισκέψεις της Κομισιόν και της ΕΚΤ στη χώρα μας για την «εκτίμηση της οικονομικής, δημοσιονομικής και χρηματοπιστωτικής κατάστασης». Η νέα «τρόικα» συμπληρώνεται με το Συμβούλιο Υπουργών (ECOFIN), το οποία παίρνει και τις οριστικές αποφάσεις, όπως κάνει σήμερα το Eurogroup, χωρίς όμως, και πάλι, να έχει δικαίωμα ψήφου η χώρα μας. Σε περίπτωση που η Επιτροπή ή/και το Συμβούλιο Υπουργών διαπιστώσει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα που της προτείνονται, τότε ενεργοποιούνται μια σειρά μηχανισμών επιβολής που ξεκινούν από την επιβολή χρηματικής ποινής ύψους 0.2% του ΑΕΠ και μπορεί να φτάσει μέχρι και τον αποκλεισμό από τα κοινοτικά ταμεία.

Παράλληλα με την ευρωπαϊκή «εποπτεία μετά το πρόγραμμα» ο ελληνικός λαός έχει να αντιμετωπίσει και την εποπτεία του ΔΝΤ για το μέρος των δανείων που έχουμε λάβει από αυτό. Αυτή τη φορά η ονομασία της επιτροπείας έχει αλλάξει και έχουμε να κάνουμε με την «παρακολούθηση μετά το πρόγραμμα», η οποία θα είναι ετήσια και το Ταμείο θα μας «συμβουλεύει στους τομείς της οικονομικής πολιτικής και της αντιμετώπισης μακροοικονομικών ανισορροπιών».

Αλλά δεν είναι μόνο οι υποχρεώσεις που απορρέουν από τα Μνημόνια και τις Δανειακές Συμβάσεις που όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ψήφισαν ώστε να εφαρμόσουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας. Η ίδια η δομή της Ευρωζώνης, ακόμα και όταν πρόκειται για μια χώρα που έχει τελειώσει τα Μνημόνια ή που δεν έχει μπει ποτέ σε αυτά, προβλέπει αυστηρή και σκληρή επιτήρηση που ουσιαστικά καταργεί κάθε ανεξαρτησία μιας χώρας στην άσκηση οποιασδήποτε πολιτικής, είτε πρόκειται για την δημοσιονομική, είτε πρόκειται για τη νομισματική, είτε πρόκειται για την οικονομική πολιτική.

Το μέλλον της ελληνικής οικονομίας δεν προβλέπεται θετικό μετά το 2018, όταν θα τελειώσει τυπικά το 3° Μνημόνιο. Η επιλογή της εξόδου στις αγορές δεν προεξοφλεί την απελευθέρωση από τα δεσμά της Επιτροπείας, της λιτότητας και των καταστροφικών και αντιπαραγωγικών μεταρρυθμίσεων, που τους μόνους που ευνοούν είναι τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Διακινδυνεύοντας μια πρόβλεψη για την μετά το 2018 εποχή, θεωρώ ότι η ελληνική κυβέρνηση θα κινηθεί στην κατεύθυνση της κυβέρνησης Σαμαρά, στον οποίο είχε προταθεί η λύση της προληπτικής γραμμής ρευστότητας του ESM ή άλλης στήριξης (σε πρωτογενή ή δευτερογενή αγορά) για την έξοδο στις αγορές. Όμως και σε αυτήν την περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση δεν θα αποφύγει την Επιτροπεία, αφού θα αναγκαστεί να υπογράψει, αυτή τη φορά το κανονικό, 4° Μνημόνιο.

Ο ελληνικός λαός πλέον έχει πειστεί ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα ανάκαμψης μέσα στην Ευρωζώνη και τα Μνημόνια και με ένα δημόσιο χρέος που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί.

Ο μόνος δρόμος που υπάρχει είναι η ρήξη με τις πολιτικές του χρέους και τις λιτότητας και η έξοδος της χώρας μας από την Ευρωζώνη, ώστε να αποκτήσουμε και πάλι τα κατάλληλα εργαλεία οικονομικής και νομισματικής πολιτικής που θα μας επιτρέψουν να υλοποιήσουμε αναπτυξιακές πολιτικές προς όφελος των πληττόμενων στρωμάτων της κοινωνίας.

Αντίπαλοι μας σε αυτή την προσπάθεια είναι εκείνα τα επιχειρηματικά συμφέροντα, που κερδίζουν σήμερα από την ύφεση, την τεράστια ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς, την πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, τις «επενδυτικές ευκαιρίες» του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, της χρεοκρατίας και της διατήρησης της χώρας μας σε καθεστώς οικονομικής αποικίας. Σύμμαχοι μας η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι μικροί αγρότες, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, η νεολαία μας που μεταναστεύει.

Ο ελληνικός λαός δεν έχει πλέον να περιμένει τίποτα από την Ευρωζώνη και τις κυβερνητικές πολιτικές. Ήρθε η ώρα της ρήξης και των πολιτικών ανατροπών».