Κραυγή αγωνίας από την Γορτυνία: "Ερήμωσαν τα χωριά μας. Οι πατριώτες έχουν απελπιστεί και η φυγή είναι μονόδρομος"

Την απελπισία και την θλίψη που επικρατεί στη Γορτυνία αυτή την εποχή που όλα έχουν "νεκρώσει" καταγράφει σε κείμενό του ο επιχειρηματίας Δημήτρης Βεργέτης ο οποίος δραστηριοποιείται επγγελματικά στην Βυτίνα.

Ο κ. Βεργέτης, με πόνο ψυχής, γράφει: "Ερημωσαν τα χωριά μας!!! Πόσο άσχημο είναι να φεύγεις εσύ να φεύγω εγώ να φεύγουν όλοι,ο καθένας για τους δικούς του λόγους!!!

Οι πατριώτες έχουν απελπιστεί και η φυγή είναι μονόδρομος.

Φευγουν ολόκληρες οικογένειες για τις πόλεις ή σε κοντινότερα κεφαλοχώρια μη μπορώντας να βρουν εργασία με ένα σύστημα υγείας ανύπαρκτο για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους!!!

Όλοι προσπαθούν να ξεφύγουν από την αγωνία της καθημερινής επιβίωσης!!! Οι άνθρωποι της ορεινής Γορτυνίας πάλεψαν σε όλη τους τη ζωή με μόχθο ευρηματικότητα και υπομονή!!!

Ενας από αυτούς είμαι και εγώ...Άνοιξα καταστήματα, δούλεψα οικοδομή,σε φορτηγό,καυσόξυλα,σερβιτόρος,δυμηνα στο δήμο,μεροκάματο εδώ και εκεί χωρίς ασφάλιση, μανάβης και πολλά άλλα!!! Και εδώ θέλω να σταθώ και να πω μερικά πράγματα!!!

Όταν γύριζα τη Γορτυνία από τη μία άκρη στην άλλη με τη μαναβικη στην αρχή έβγαινε το μεροκάματο και μπορώ να πω πως ήταν καλά,σιγά σιγά όμως τα τελευταία δύο χρόνια άρχισαν οι θάνατοι. Ναι όπως το λέω οι θάνατοι!!! Είναι πολύ θλιβερό όταν έχεις αναπτύξει με τους πελάτες-πατριώτες σου μια άλλη σχέση μαζί τους να μαθαίνεις πως κάποιος έφυγε από τη ζωή!!! Μια σχέση αγάπης, εμπιστοσύνης και αλληλοβοήθειας!!!

Το πρόβλημα τους γινόταν αυτόματα και δικό μου οι ανασφάλειες τους η καθημερινότητα μας!!! Τους αγάπησα πραγματικά και τους αγαπώ ακόμα δεν πρόκειται να τους ξεχάσω ποτέ ούτε αυτούς που έφυγαν ούτε αυτούς τους λίγους που έχουν απομείνει!!!

Η ζωή στο χωριό μπορεί να είναι όμορφη χαλαρή και ονειρεμένη για πολλούς αλλά δεν είναι έτσι!!! Τα προβλήματα είναι πολλά.

Στην ορεινή Γορτυνία δεν υπήρξε ποτέ σχέδιο για την ανεργία,τη χρήση γης την αλλαγή του τρόπου ζωής!!! Οι διάφορες υπηρεσίες, στο όνομα των προτεραιοτήτων, αποδέχθηκαν την εγκατάλειψη χωρίς να έχουν ερευνήσει τις αιτίες της και χωρίς να έχουν αναζητήσει εναλλακτικές προτάσεις. Και σίγουρα πολλά θα μπορούσαν να γίνουν τόσο για την προστασία του φυσικού τεχνητού περιβάλλοντος, όσο και για την οικονομική και ήπια τουριστική ανάπτυξη των ορεινών περιοχών.

Η μετατόπιση ευθυνών από τον ένα αρμόδιο στον άλλο, συνηθισμένη πρακτική στον τόπο μας, δεν θα ωφελούσε πλέον κανέναν. Επιτέλους οι κρατικές υπηρεσίες θα πρέπει να δώσουν το "απρών"!!!

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΑΡΓΗΣΑΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ η ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!"