Menu
RSS
Παρασκευή, 29/03/2024
kalimera-arkadia logo
kalimera Arkadia Facebook pageKalimera Arkadia TwitterKalimera Arkadia YouTube channel
ΚΤΕΛ Αρκαδίας

H Δρ. Μιράντα Κοφινά η «Γυναίκα της Χρονιάς»

H Δρ. Μιράντα Κοφινά η «Γυναίκα της Χρονιάς»
Της Αριας Σωκράτους.
Η αποφασιστική, πολυπράγμων και πολυσχιδής προσωπικότητα της Δρ. Μιράντας Κοφινά είναι η σφραγίδα της επαγγελματικής και κοινωνικής της καταξίωσης. Ηταν ήδη απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών όταν αποφάσισαν μαζί με τον σύζυγό της, ιδρυτή και ιατρικό διευθυντή του ομώνυμου Ινστιτούτου Γονιμότητας (Kofinas Fertility Group), Γεώργιο Κοφινά, να αναζητήσουν ένα διαφορετικό και πολλά υποσχόμενο μέλλον στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Στη «μαγεύτρα» πόλη, όπως η ίδια αποκαλεί τη Νέα Υόρκη, τα όνειρά της εκπληρώθηκαν μετά από ατελείωτες ώρες μελέτης, εξοντωτικής εργασίας και κοινωνικής προσφοράς.

Η Δρ. Κοφινά έχει διακριθεί τόσο για την επαγγελματική όσο και για την κοινωνική και φιλανθρωπική της δράση, καθώς ήταν, είναι και θα είναι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα δοτικός και προστατευτικός σε όσους είχαν πραγματική ανάγκη.

Αποφασίσατε να έρθετε στην Αμερική μετά την αποφοίτησή σας από την Ιατρική Σχολή Αθηνών το 1976. Ποιο ήταν το έναυσμα το οποίο σας ώθησε να πάρετε μια τόσο μεγάλη απόφαση;

«Είχαμε έρθει με τον σύζυγο μου στο Σαν Φρανσίσκο το 1974 ως φοιτητές για δύο μήνες και αυτό ήταν το έναυσμα για να έρθουμε στην Αμερική. Η ζωή μας στην Ελλάδα ήταν πολύ καλά οργανωμένη αλλά θέλαμε να κάνουμε κάτι επιπλέον. Ως φοιτητές ήμασταν τυχεροί επειδή ήμασταν teacher assistants στο εργαστήριο ιστολογίας και ο καθηγητής μας, ο οποίος δίδασκε στο Berkeley, μας ξεσήκωσε να πάρουμε την απόφαση να έρθουμε στην Αμερική. Η Νέα Υόρκη είναι μαγεύτρα και μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Επίσης, για να πετύχεις κάτι εδώ πρέπει να βασίζεσαι πάντα στον εαυτό σου και όχι στις διαπροσωπικές σχέσεις και διασυνδέσεις. Εγώ και ο σύζυγός μου ήμασταν ανήσυχα μυαλά και ήρθαμε εδώ για να κάνουμε τις ειδικότητές μας. Εχω κάνει ειδικότητα στην Παιδιατρική και στην Νεογνολογία την εποχή μάλιστα που η Νεογνολογία ήταν στα σπάργανα. Εκείνη την εποχή συνέβαιναν τεράστια βήματα προόδου στον τομέα αυτό και πραγματικά ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να βιώνεις αυτές τις εξελίξεις».

Η κυρία Κοφινά με τον σύζυγό της Γεώργιο Κοφινά, τον γιο της Ιάσονα και τη σύζυγο του γιου της Αντωνία την ημέρα των αρραβώνων τους.
Η κυρία Κοφινά με τον σύζυγό της Γεώργιο Κοφινά, τον γιο της Ιάσονα και τη σύζυγο του γιου της Αντωνία την ημέρα των αρραβώνων τους.
Γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη ειδικότητα και δεν ακολουθήσατε την ίδια ειδικότητα με τον σύζυγό σας, ο οποίος είναι προϊστάμενος του Τμήματος Αναπαραγωγικής Ενδοκρινολογίας και Γονιμότητας του Νοσοκομείου «New York Methodist Hospital» με έδρα το Μπρούκλιν και ιδρυτής και ιατρικός διευθυντής του ομώνυμου Ινστιτούτου Γονιμότητας (Kofinas Fertility Group);

«Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να εργάζομαι μαζί με τον σύζυγό μου. Ποτέ δεν δουλέψαμε μαζί επειδή θέλαμε να έχουμε ξεχωριστές καριέρες. Ποτέ δεν συζητούσαμε τα επαγγελματικά μας προβλήματα, ήμασταν πάντοτε ανεξάρτητοι ως επαγγελματίες. Το βράδυ όταν γυρίζαμε στο σπίτι ανταλλάζαμε τις εμπειρίες μας αλλά πάντοτε τις θετικές, ποτέ τις αρνητικές.

Μου άρεσε πάρα πολύ η επιστήμη μου, να έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο, να σκύβω πάνω από τα προβλήματα των ανθρώπων που είχαν ανάγκη. Ενα μεγάλο μέρος της δουλειάς μου είχε κι έντονο εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Μου άρεσε πάρα πολύ να εκπαιδεύω τους νέους γιατρούς και να τους μεταδίδω τις γνώσεις μου και την εμπειρία μου».

Ποιες δυσκολίες συναντήσατε με τον ερχομό σας στην Αμερική;

«Οταν ήρθαμε νεαροί γιατροί από την Ελλάδα χωρίς εμπειρία και χωρίς να είμαστε συνηθισμένοι να δουλεύουμε στους φρενήρεις ρυθμούς της Αμερικής, είχαμε συναντήσει πολύ μεγάλες δυσκολίες με τις επαγγελματικές απαιτήσεις που επικρατούσαν εδώ. Οι εφημερίες ήταν ιδιαίτερα εξοντωτικές και πολύωρες. Δουλεύαμε τριανταέξι ώρες συνεχόμενες. Σήμερα πλέον οι νέοι γιατροί δεν δουλεύουν με τους ίδιους ρυθμούς επειδή το νομικό καθεστώς έχει αλλάξει και υπάρχει όριο στις ώρες εργασίας των ειδικευόμενων. Εκείνα τα χρόνια ήταν τρομερά δύσκολα. Επειδή εργαζόμουν 36 ώρες ακατάπαυστα ημερησίως με ελάχιστη ξεκούραση. Η ειδικότητά μου διήρκησε τρία χρόνια κι εκ των υστέρων παρέμεινα ως chief resident για επιπλέον ένα χρόνο, έχοντας την εποπτεία και την εκπαίδευση όλων των νεαρών ειδικευόμενων γιατρών.

miranda-kofinas-periodiko-gineka-dsc_8665

Αρχικά έκανα ειδικότητα στην παιδιατρική στο ‘St Lukes Roosevelt Hospital’ στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια έκανα την υποειδικότητα στη Νεογνολογία στο ‘Columbia Presbyterian Hospital of New York’. Οταν τελείωσα όλη μου την εκπαίδευση, διορίστηκα ως Assistant Professor of Pediatrics και εργάστηκα ως νεογνολόγος για πρόωρα παιδιά μοιράζοντας τον χρόνο μου μεταξύ ‘Columbia’ και ‘Harlem Hospital’. Η ειδικότητα αυτή ήταν τεράστια ευθύνη αλλά με κρατούσε σε εγρήγορση συνεχώς».

Μπορείτε να αναφέρετε κάποια περιστατικά τα οποία αντιμετωπίζατε εκείνη την εποχή;

«Μια φορά θυμάμαι ήταν η εποχή που τελείωνα την ειδικότητα και την αμέσως επόμενη ημέρα θα πήγαινα διακοπές στην Ελλάδα. Τότε ήταν η περίοδος που άρχισε να εμφανίζεται η ασθένεια του AIDS στα παιδιά. Εκείνο το βράδυ είχα ένα περιστατικό με ένα κοριτσάκι έξι μηνών Αφρο-αμερικανικής καταγωγής, το οποίο πέθανε στα χέρια μου. Τότε η ασθένεια του AIDS ήταν μια λέξη άγνωστη σε μας. Η νόσος είχε μεταδοθεί στο παιδί από μετάγγιση αίματος από την μητέρα του. Τώρα ελέγχουν αυτές τις παραμέτρους αλλά τότε δεν υπήρχε η δυνατότητα να διερευνηθεί το νόσημα. Είναι πολλές εκείνες οι στιγμές που η εικόνα αυτού του παιδιού έρχεται στο μυαλό μου ακόμα και σήμερα.

miranda-kofinas-periodiko-gineka-dsc_8649https://www.ekirikas.com/wp-content/uploads/2016/12/MIRANDA-KOFINAS-PERIODIKO-GINEKA-DSC_8649-768x513.jpg 768w, https://www.ekirikas.com/wp-content/uploads/2016/12/MIRANDA-KOFINAS-PERIODIKO-GINEKA-DSC_8649-620x414.jpg 620w" sizes="(max-width: 449px) 100vw, 449px" style="box-sizing: border-box; max-width: 100%; height: auto; float: right; margin: 6px 0px 21px 24px; display: block;">

Επίσης, εκείνη την εποχή η συγγενής σύφιλη ήταν σε φοβερή έξαρση. Αντιμετωπίζαμε πάρα πολλά περιστατικά από νεογνά γεννημένα πρόωρα ή τελειόμηνα με τη νόσο αυτή. Τα νεογνά αυτά όχι μόνο είχαν το πρόβλημα της προωρότητας αλλά και σοβαρά αναπνευστικά και νευρολογικά προβλήματα. Αυτό οφειλόταν στο ότι μέλλουσες μητέρες δεν πήγαιναν να κάνουν προγεννητικό έλεγχο. Ηταν αρκετές οι φορές που τα παιδάκια αυτά, παρ’ όλες τις προσπάθειές μας, δεν επιβίωναν. Ολα αυτά τα προβλήματα ήταν αποτέλεσμα της έλλειψης παρακολούθησης των μητέρων προγεννητικά.

Από το 1987 μέχρι το 2002, που εγώ εργάστηκα ως νεογνολόγος στο Harlem Hospital, αντιμετώπισα άπειρα περιστατικά νεογνών τα οποία γεννήθηκαν αφού είχαν εκτεθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης στα ναρκωτικά, κυρίως στην κοκαϊνη ή/και μεθαδόνη. Ηταν πάρα πολύ συγκλονιστικό να βλέπεις αυτά τα μωράκια να τρέμουν από το σύνδρομο στέρησης που υπέφεραν επειδή οι μητέρες ήταν εθισμένες στη μεθαδόνη, γεννούσαν παιδιά με πολλαπλά ιατρικά προβλήματα. Ιδιαίτερα η μεθαδόνη αποβάλλεται σταδιακά από το σύστημά τους αλλά χρειάζεται αρκετό χρονικό διάστημα. Πολλές φορές παίρνει βδομάδες, ίσως και μήνες μέχρι να αποβληθεί εντελώς η ουσία από τον οργανισμό τους».

Υπάρχει περίπτωση να επιβιώσει ένα νεογνό κάτω από αυτές τις συνθήκες;

«Ναι, θα μπορούσε υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα έχει γεννηθεί πάρα πολύ πρόωρα, δεν θα έχει πολύ βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό και θα τεθεί σε προστατευμένο περιβάλλον. Μια κοπέλα η οποία εργαζόταν στο ίδιο νοσοκομείο, υιοθέτησε ένα παιδάκι με αυτά τα προβλήματα. Η μητέρα του έδωσε άμεσα τη συγκατάθεσή της για υιοθεσία και δεν ήταν η μόνη. Πάρα πολλές μητέρες οι οποίες ήταν εξαρτώμενες από τα ναρκωτικά έδιναν τα παιδιά τους για υιοθεσία».

Η κυρία Κοφινά με τον σύζυγό της και τον γιο της, ο οποίος ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του, στην τελετή αποφοίτησης του.
Η κυρία Κοφινά με τον σύζυγό της και τον γιο της, ο οποίος
ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του, στην τελετή αποφοίτησης
του.
Εχετε ένα παιδί. Πόσο δύσκολο ήταν να συνδυάσετε τις ιδιότητες της συζύγου, της μητέρας και της γιατρού με ένα ιδιαίτερα απαιτητικό πρόγραμμα;

«Είχα πάρα πολύ μεγάλη βοήθεια από τους γονείς μου. Τα πρώτα δύο χρόνια είχαν έρθει κι έμεναν μαζί μας στην Αμερική. Βοήθησαν επίσης και οι γονείς του συζύγου μου. Ηταν άπειρες οι φορές που έτυχε να με φωνάξουν στο νοσοκομείο στη μία η ώρα το πρωί και η προσφορά των οικογενειών μας ήταν υψίστης σημασίας δεδομένου ότι πάρα πολλές φορές εγώ έπρεπε μέσα στη νύχτα να τρέξω στο νοσοκομείο. Επίσης, ήμουν πολύ τυχερή διότι είχα εξαιρετική και πολύ καλά δεμένη ομάδα συναδέλφων και μεταξύ μας επικρατούσε το πνεύμα της αλληλεγγύης και της δοτικότητας. Σήμερα ο γιος μου είναι τριάντα τριών ετών και είναι χειρουργός – γυναικολόγος αναπαραγωγής και ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του».

Είστε Πρόεδρος της Φιλοπτώχου του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Τριάδας στη Νέα Υόρκη. Μιλήστε μας για το φιλανθρωπικό έργο που προσφέρει το Ιδρυμα.

«Η Φιλόπτωχος έχει μακρά ιστορία και προσφέρει ένα έντονο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο αγάπης και υποστήριξης προς τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη στην περιοχή της Νέας Υόρκης και όχι μόνο. Η Φιλόπτωχος του Καθεδρικού Ναού της Νέας Υόρκης είναι ένα μικρό κομμάτι της ‘National Philoptochos’, της οποίας ηγείται μια παραδειγματική, αξιόλογη και αφοσιωμένη γυναίκα, η κυρία Μαρία Logus. Συνολικά, η Φιλόπτωχος αριθμεί πάνω από είκοσι έξι χιλιάδες μέλη, τα οποία είναι όλες κυρίες εθελόντριες, που ενωμένες επιτυγχάνουν θαύματα, προσφέροντας ένα χέρι βοηθείας είτε σε συνανθρώπους μας που είναι σε οικονομική δυσπραγία λόγω ανεργίας είτε αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα λόγω υγείας.

Η κυρία Κοφινά εν δράσει στο φιλανθρωπικό της έργο με την κ. Κάθριν Μουτούση.
Η κυρία Κοφινά εν δράσει στο φιλανθρωπικό της έργο με την κ. Κάθριν Μουτούση.
Οι άνθρωποι αυτοί χρήζουν άμεση ανάγκη βοηθείας στις απροσδόκητες ατυχίες που τους συμβαίνουν στη ζωή. Εμείς στη δική μας κοινότητα δρούμε μεν αυτόνομα αλλά πάντα συμβαδίζοντας με τους στόχους της ‘National Philoptochos’. Χαρακτηριστικά, η ‘National Philoptochos’ τα δύο τελευταία χρόνια μέσω του προγράμματος ‘Σιτίσεως των Αστέγων’ (Feed the Holeless), διένειμε 750 χιλιάδες γεύματα. Ειδικότερα, μια φορά το μήνα στην περιοχή της Νέας Υόρκης και συγκεκριμένα στην περιοχή Madison Square Garden, συγκεντρώνονται φιλόπτωχοι και προσφέρουν φαγητά και προσωπικά είδη στους άπορους που συχνάζουν εκεί. Είναι τρομερά λυπηρό να βλέπουμε τους συνανθρώπους μας σε αυτή την εξαθλιωμένη κατάσταση. Πολλές φορές οι άστεγοι είναι άνθρωποι ντροπαλοί, οι οποίοι έχουν παραιτηθεί από τη ζωή και δεν αναζητούν οι ίδιοι βοήθεια. Αντίθετα, εμείς πρέπει να τους αναζητήσουμε για να τους βοηθήσουμε.

Ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής, Αρχιμανδρίτης Σεβαστιανός Σκορδαλλός, είναι ένας άγγελος αγάπης και δοτικότητας, ο οποίος ηγείται αυτού του προγράμματος και είναι αυτός ο οποίος θα τρέξει να τους αναζητήσει κάθε φορά που παρευρίσκεται στη συγκέντρωση.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση και να αναφέρω ότι το πρόγραμμα σιτίσεως των αστέγων ξεκίνησε από την Φιλόπτωχο του Καθεδρικού Ναού πριν από πολλά χρόνια όταν μια κυρία, η οποία δυστυχώς σήμερα δεν βρίσκεται στη ζωή, κάθε Τρίτη ανελλιπώς, ψώνιζε, μαγείρευε και σέρβιρε τους αστέγους της εκκλησίας που βρίσκεται δίπλα από τη δική μας. Αυτό το πρόγραμμα το συνεχίζουμε ακόμα, υποστηρίζοντας το οικονομικά.

Τα προγράμματα τα οποία ενισχύουμε οικονομικά ως φιλόπτωχος είναι πάρα πολλά όπως τα ακόλουθα: ‘Ενα ζεστό παλτό για το χειμώνα’, ‘Αγώνας εναντίον των Human Trafficking’, ‘Πρόγραμμα Βοήθειας για τους πληγέντες από τις πλημμύρες στη Luisiana και στην West Virginia’ και φυσικά να μην ξεχνάμε τα προγράμματα βοήθειας για την Ελλάδα και την Κύπρο μας που δεινοπαθούν αυτή την εποχή.

Οπως καταλαβαίνετε, για να μπορούμε να ανταποκρινόμαστε στις διάφορες πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουμε, χρειαζόμαστε οικονομικούς πόρους. Είμαστε όμως ιδιαίτερα ευτυχείς επειδή ο κόσμος ολοένα και περισσότερο κατανοεί τη σημασία του έργου που επιτελούμε. Πραγματικά οι άνθρωποι είναι πολύ γενναιόδωροι μαζί μας και συνδράμουν στο έργο μας είτε με την εγγραφή τους ως μέλη, είτε με την οικονομική τους ενίσχυση και τη φυσική τους παρουσία.

Κάθε Νοέμβριο διοργανώνουμε τον σε όλους πια γνωστό ‘Χορό των Χρυσανθέμων’, που βασικά είναι η κύρια εκδήλωση με την οποία συγκεντρώνουμε τα χρήματα που χρειαζόμαστε για τις προβλεπόμενες υποχρεώσεις της επόμενης χρονιάς. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα και χαρούμενη εκδήλωση, κατά την οποία νέοι και μεγαλύτεροι, ενισχύουμε τον κοινό μας σκοπό.

Η κ. Μιράντα Κοφινά με τον Αρχιεπίσκοπο Γέροντα Αμερικής, Δήμητριο.
Η κ. Μιράντα Κοφινά με τον Αρχιεπίσκοπο Γέροντα Αμερικής, Δήμητριο.

Κατά τη διάρκεια του χορού αυτού, τουλάχιστον δύο ζευγάρια γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και τώρα είναι παντρεμένοι και ευτυχισμένοι. Τη φετινή χρόνια ήμασταν ιδιαίτερα τυχεροί διότι είχαμε μια εξαιρετικά μεγάλη προσφορά από ένα μέλος μας κατά τη διάρκεια της χρονιάς.

Οργανώνουμε διάφορες συγκεντρώσεις για τα μέλη μας, ώστε να βρισκόμαστε, να ενημερωνόμαστε και να ανταλλάσσουμε απόψεις και ιδέες. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που μπορώ και συμμετέχω σε μια τέτοιες εκδηλώσεις».

Πώς εντοπίζετε τους άπορους που έχουν ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης και με ποια κριτήρια αξιολογείτε την κάθε περίπτωση;

«Συνήθως τα άτομα τα οποία χρήζουν οικονομικής βοήθειας έρχονται σε επαφή με την Φιλόπτωχο. Η ‘National Society’ έχει εξαιρετική κοινωνική λειτουργό, η οποία εξετάζει προσεκτικά την κάθε περίπτωση και επιτελεί αξιόλογο έργο. Ο στόχος της είναι να βοηθά τον κάθε άνθρωπο ουσιαστικά με σκοπό να προσφέρει μια μακροπρόθεσμη λύση στο πρόβλημά του. Εμείς, από την άλλη πλευρά καλύπτουμε άμεσες και επιτακτικές ανάγκες που μπορεί να προκύπτουν. Η ελληνική κοινότητα διακατέχεται από ένα πνεύμα αξιοπρέπειας και συστολής και πολλές φορές τα άτομα που χρήζουν άμεσης οικονομικής βοήθειας αισθάνονται κάποια συστολή ως προς το να ζητήσουν οικονομική ενίσχυση. Τα άτομα αυτά εκμυστηρεύονται τα προβλήματά τους στον παπά της ενορίας και εκείνος προσφεύγει σε μας και μας γνωστοποιεί την κατάσταση.

Εμείς προσφέρουμε τη βοήθειά μας με κάθε διακριτικότητα. Συνήθως οι κοινωνικές ομάδες που ζητάνε βοήθεια είναι ηλικιωμένοι, οι οποίοι αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιό τους και να πληρώσουν την φαρμακευτική αγωγή που πρέπει να πάρουν και δεν έχουν ιατρική ασφάλιση. Ο κόσμος στο εξωτερικό θεωρεί πως όλοι οι Ελληνες της Ομογένειας ευημερούν, όμως η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που οι ίδιοι πιστεύουν. Πέρσι για παράδειγμα, είχαμε μια οικογένεια με δύο μικρά παιδιά, η οποία αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα. Η μητέρα αρρώστησε σοβαρά κι έπρεπε να υποβληθεί άμεσα σε χειρουργική επέμβαση.

Δεν μπορούσε πια να εργαστεί και ήρθαν αντιμέτωποι με τον κίνδυνο να βρεθούν άστεγοι μέσα σε έξι μήνες. Τα χρήματα τους έφταναν μόνο για την κάλυψη των βασικών τους αναγκών. Τους βοηθήσαμε για τέσσερις με έξι μήνες, μέχρι που η γυναίκα έγινε καλά κι επέστρεψε ξανά στην εργασία της. Μας έστειλε μάλιστα μια επιστολή με την οποία μας ευχαριστούσε για τη βοήθεια που της είχαμε προσφέρει και μας ενημέρωσε πως δεν χρειαζόταν πλέον τη βοήθεια μας επειδή μπορούσε να επιστρέψει κανονικά στα καθήκοντα της. Μια άλλη συγκλονιστική περίπτωση που αντιμετωπίσαμε ήταν όταν μια νεαρή μητέρα έχασε το παιδί της το οποίο γεννήθηκε πρόωρα και δεν είχε χρήματα για την ταφή του.

Κάθε Ανοιξη επίσης διοργανώνουμε ετήσιο φιλανθρωπικό γεύμα, τα έσοδα του οποίου διατίθενται στο Ταμείο Υποτροφιών της Φιλοπτώχου για τους μαθητές του σχολείου του Καθεδρικού».

Τι απολαμβάνετε να κάνετε στον ελεύθερό σας χρόνο;

«Μου αρέσει πάρα πολύ η τέχνη, η μουσική, ο χορός και να μαγειρεύω για καλούς φίλους. Από βιβλία μου αρέσουν πάρα πολύ τα δοκίμια με κοινωνιολογική προσέγγιση και οι βιογραφίες».

Θα αποφασίζατε ποτέ να επιστρέψετε στην Ελλάδα;

«Οχι, αν και μου λείπουν οι φίλοι μου και οι συγγενείς μου. Μου αρέσει πάρα πολύ η ζωή της Νέας Υόρκης. Θεωρώ ότι η καθημερινότητα είναι πολύ πιο εύκολη και οργανωμένη. Εδώ αισθάνεσαι πως η κάθε μέρα σου είναι πλήρης και δημιουργική».

Φωτογραφία: Εθνικός Κήρυξ, Κώστας Μπέη.

https://www.ekirikas.com/

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Επιστροφή στην κορυφή

Διαβάστε επίσης...