Προτάσεις για το Cineville: Whiplash…Kι όμως η πιο «βίαιη» ταινία της χρονιάς είναι μουσική!
Υπόθεση - Ο Andrew παίζει ντραμς σε ένα από τα καλύτερα μουσικά σχολεία της χώρας.
Δάσκαλος του σε ένα jazz group είναι ο Terence Fletcher ένας από τους πιο απαιτητικούς, σκληρούς και τελειομανείς μαέστρους της τζαζ.
Η μέθοδος διδασκαλίας του είναιτο λιγότερο σκληρή.
Υπάρχουν όρια όταν προσπαθείς να αναδείξεις την τέλεια ερμηνεία η όχι;
Σχόλια
Τι θα λέγατε άμα σας έλεγα ότι η πιο βίαιη ταινία της χρονιάς είναι μουσική και ακούει στο όνομα Whiplash.
Κι όμως υπάρχει μια ερμηνεία (που ήδη έχει βραβευτεί με OSCAR) αυτή του J.K. Simmons που μπορεί να χαρακτηριστεί δυνατή, σκληρή ,βίαιη ,απάνθρωπη ,εκνευριστική απλά υπέροχη υποκριτικά που δίνει σε μια μουσική ταινία αυτό το χαρακτηριστικό.
Με μια εξαιρετική σκηνοθεσία η οποία αποτυπώνει στο έπακρο τις πολύ έντονες συναισθηματικά σκηνές και σημεία που σε φτάνουν στα άκρα όπως τα ματωμένα χέρια από τις πολλές ώρες πρόβας συνθέτουν μια εξαιρετική ταινία.
Ένα ερώτημα είναι αυτό που σε βασανίζει φεύγοντας.
Για να πετέχιες τα όνειρα σου και να γίνεις ο καλύτερος σε αυτό που αγαπάς πρέπει να φτάσεις στα άκρα;
ή όταν φτάνεις στα άκρα ξεπερνάς τα όρια και χάνεις τον εαυτό σου;
Σημείωμα σκηνοθέτη
Υπάρχουν πολλές ταινίες για τη χαρά της μουσικής. Αλλά ως νεαρός ντράμερ στην ορχήστρα ενός μουσικού σχολείου με διακατείχε κάτι διαφορετικό: ο φόβος. Ο φόβος του να χάσω ένα χτύπημα. Ο φόβος του να χάσω τον ρυθμό. Και πιο έντονος από κάθε τι ήταν ο φόβος του διευθυντή της ορχήστρας.
Με το “Χωρίς Μέτρο” ήθελα να δημιουργήσω μια ταινία για τη μουσική που να θυμίζει πολεμική ή γκανγκστερική ταινία, όπου τα όργανα αντικαθιστούν τα όπλα, όπου οι λέξεις είναι το ίδιο βίαιες όσο τα όπλα και η δράση δεν ξετυλίγεται σε ένα πεδίο μάχης αλλά σε μια αίθουσα που γίνονται πρόβες ή στη σκηνή ενός θεάτρου.
Τρέξτε στις αίθουσες για μια ταινία «Χωρίς μέτρο» κυρίως στο ταλέντο.
Καλή προβολή!
Έως thn Τετάρτη 4 Μαρτίου, στις 19:30.
Μιχάλης Σακελλαράκης, ο κριτικός σας...από την Τρίπολη.