Άρθρο | Τι πρέπει να ξέρουν οι εργαζόμενοι, αν ο εργοδότης καθυστερεί να πληρώσει μισθούς
Άρθρο Γνώμης του Γεωργίου Βασιλάκη Οικονομολόγου-Φοροτεχνικού
Εργασιακές Σχέσεις στον Ιδιωτικό Τομέα σε σχέση με τη καταβολή μισθού Φαινόμενα απλήρωτης εργασίας η αμοιβής έναντι μισθού και η αντιμετώπιση τους
Σύμφωνα με μελέτη των Σάββα Ρομπόλη (ομότιμου καθηγητή της Παντείου) και του Βασίλειου Μπέτση (υποψήφιου διδάκτορα της Παντείου) μετά από 7 έτη εφαρμογής μνημονίων υπάρχει δραματική κατάσταση στην αγορά εργασίας και οι συνθήκες ζούγκλας έχουν παγιωθεί .Το 2016 η μερική απασχόληση ήταν το 50,3% των προσλήψεων η ανασφάλιστη εργασία το 20% η 500 000 άτομα και περίπου 300 000 εργαζόμενοι πληρώνουν μόνοι τους εισφορές ενώ στη πραγματικότητα είναι μισθωτοί. Περίπου 200 000 άτομα ενώ εργάζονται 8 ώρες την ημέρα στη πράξη καταχωρίζονται ως μερικά απασχολούμενοι .
Σε 900 000 εργαζόμενους έχουμε καθυστέρηση καταβολής μισθού από ένα έως δεκαπέντε μήνες. Το 38% αμείβεται κάτω από το κατώτερο μισθό.
Ήρθε λοιπόν το Υπουργείο Εργασίας να ενισχύσει στη θεωρία τη θέση των εργαζομένων. Με τη διάταξη του άρθρου 7 του Ν.2120/120, όπως ισχύει μετά και την τελευταία τροποποίησή του, από το Ν.4487/2017 άρθ. 56 (ΦΕΚ Α' 116 - 9/8/2017), η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων στον εργαζόμενο θεωρείται Βλαπτική Μεταβολή
Συγκεκριμένα το άρθρο 56 του Ν.4487/2017 αναφέρει: Στο άρθρο 7 του ν. 2112/1920 (Α΄ 67), όπως αυτό ισχύει μετά την προσθήκη του δεύτερου εδαφίου αυτού, δυνάμει του άρθρου 5 του ν. 4558/1930 (Α΄ 124), προστίθεται τρίτο εδάφιο που έχει ως εξής: «Επίσης θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης.»Σ' αυτή την περίπτωση βέβαια, η από του εργοδότη μονομερής και βλαπτική για τον εργαζόμενο μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας, δεν επιφέρει αυτοδίκαια τη λύση της εργασιακής σχέσης, ούτε υποχρεώνει τον εργαζόμενο να την αποδεχθεί ή να αποχωρήσει από την υπηρεσία του, αλλά του παρέχει το εκλεκτικό δικαίωμα είτε:
Πρακτικά και με τη δεύτερη κίνηση που στις επιχειρήσεις κυρίως τις ατομικές ο επιχειρηματίας καθίσταται υπόλογος με την ατομική του περιουσία με νέα ρύθμιση του υπουργείου εργασίας ρυθμίζεται το θέμα των στρατηγικών κακοπληρωτών αυτά στη θεωρία στη πράξη όμως οι εργαζόμενοι σταθμίζουν τι τους συμφέρει και σε τι κινήσεις προχωρούν για τη πληρωμή τους .
Τι πρέπει να ξέρουν οι εργαζόμενοι αν κάποιος εργοδότης τους έχει αφήσει απλήρωτους. Πότε παραγράφονται οι χρωστούμενοι μισθοί
Η καταβολή μισθού ορίζεται ότι γίνεται τη τελευταία ημέρα εργασίας του μήνα η αν έχει συμφωνηθεί διαφορετικά στο τέλος του δεκαπενθημέρου όμως λόγω του ότι υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες για την έκδοση της μισθοδοσίας ορίζεται σε κάποιες εταιρείες ότι 3-5 ημέρες μετά τη λήξη του μήνα προς χάριν της ακρίβειας στον υπολογισμό της αμοιβής και για να μην γίνεται άσκοπη απασχόληση των λογιστηρίων τη τελευταία ημέρα του μήνα και λάθη .Από την 5 ημέρα του επόμενου μήνα αν δεν γίνει η πληρωμή ο εργοδότης θεωρείται υπερήμερος με ότι συνεπάγεται αυτό για την εργασιακή σχέση και τις ευθύνες που προκύπτουν. Συμφωνία λοιπόν για ολιγοήμερη απόσταση από τη λήξη του μήνα έως τη καταβολή χωρεί αλλά η ημερομηνία που ορίζεται σαν ημέρα πληρωμής πρέπει να τηρείται.
Το τι γνωρίζει λοιπόν να ξέρει ένας εργαζόμενος στη πράξη για τα δικαιώματα του και τη νοοτροπία των εργοδοτών που είναι ασυνεπείς είτε από πρόθεση είτε λόγω αντικειμενικών παραγόντων η αλήθεια είναι ότι πολλοί εργοδότες σκέπτονται με αυτό τον τρόπο που αναλύω .Η μεγάλη οικονομική κρίση που πλήττει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια από την μια και το μεγάλο ποσοστό της ανεργίας από την άλλη έχει οδηγήσει την πλειοψηφία των απλήρωτων εργαζομένων σε αδιέξοδο
Οι εργοδότες λοιπόν εκμεταλλευόμενοι το φόβο και την ανασφάλεια των υπαλλήλων τους μην τυχόν και χάσουν την δουλειά τους, τους αμείβουν με «έναντι» της κανονικής αμοιβής τους, προχωρούν σε εκβιαστικές μειώσεις μισθών και οικειοθελείς παραιτήσεις χωρίς καταβολή αποζημίωσης με το δόλωμα του εγγράφου της απόλυσης, ώστε να μη χαθεί και το δικαίωμα επιδόματος από τον ΟΑΕΔ.
Οι περισσότεροι υπάλληλοι αγνοούν τα δικαιώματα που τους παρέχει ο νόμος ακόμα κι έτσι όπως έχουν καταστρατηγηθεί από τα μνημόνια.
Το βασικότερο που πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι εργαζόμενοι υπάλληλοι και εργάτες είναι ότι το δικαίωμα να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους, δηλαδή μισθούς, διαφορές απο μισθούς, διάφορα επιδόματα, δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, υπερωρίες, υπερεργασία και ρεπό, είναι πενταετές. Δηλαδή σήμερα ο κάθε εργαζόμενος μπορεί να διεκδικήσει τους μισθούς που δεν του έχουν καταβληθεί από 1-1-2010 ενώ από την 1-1-2016 θα μπορεί να ζητήσει τους μισθούς από 1-1-2011.
Μισθοί προηγούμενων ετών έχουν παραγραφεί και δεν μπορούν να αναζητηθούν με κανέναν τρόπο.
Και ναι μεν οι υπερεργασίες και υπερωρίες έχουν πρακτικά καταργηθεί τα τελευταία χρόνια, όμως για τα χρόνια που ίσχυαν π.χ. 2011 μπορούν ακόμα να διεκδικηθούν και σε τέτοια περίπτωση οφείλονται κανονικά.
Το συνηθέστερο μέσο διαμαρτυρίας των απλήρωτων εργαζομένων είναι η γνωστή επίσχεση εργασίας. Το πρώτο βήμα είναι η με κοινοποίηση εξωδίκου, γνωστοποίηση στον εργοδότη, ότι ο εργαζόμενος δεν θα εργαστεί μέχρι να του καταβληθούν τα οφειλόμενα δεδουλευμένα αφού η εργασιακή σχέση είναι παροχή υπηρεσιών έναντι αμοιβής.
Η επίσχεση εργασίας μπορεί να έχει μεγάλη διάρκεια και δεν θεωρείται από μόνη της καταγγελία της σύμβασης εργασίας.
Άλλος τρόπος είναι η καταγγελία στην κατά τόπο αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας (ΣΕΠΕ). Ο εργοδότης καλείται εντός προθεσμίας να δικαιολογήσει ή να αποδείξει τον λόγο που είναι υπερήμερος έναντι του υπαλλήλου του.
Η επιθεώρηση εργασίας σχηματίζει φάκελο που αποστέλλει στην Εισαγγελία και από κει αν υπάρχουν ποινικά αδικήματα, όπως είναι η μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, η μη καταβολή δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα κτλ. ενεργοποιείται η αυτεπάγγελτη διαδικασία κι ο εργοδότης έχει να αντιμετωπίσει και τις αντίστοιχες κατηγορίες.
Η καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας όπως και η κοινοποίηση του εξωδίκου αποτελούν και όχληση η οποία σε περίπτωση αγωγής, αποτελεί την εναρκτήρια ημερομηνία για την απαίτηση των τόκων υπερημερίας.
Το βασικότερο δε μέσο άμυνας του εργαζόμενου είναι η αγωγή στο καθ’ ύλην αρμόδιο δικαστήριο. Οι εργατικές διαφορές λόγω της φύσης της υπόθεσης πάντοτε έχουν σύντομες ημερομηνίες δικασίμου καθώς και έκδοσης απόφασης.
Με την εργατική αγωγή, ο εργαζόμενος ζητεί όλους τους οφειλόμενους μισθούς των τελευταίων πέντε ετών, τα επιδόματα, τις διαφορές από νόμιμους και καταβαλλόμενους μισθούς, τα δώρα, τα ρεπό και πολλά άλλα αναλόγως το είδος της εργασίας και την συλλογική σύμβαση στην οποία ανήκει.
Ο εργαζόμενος έχει το δικαίωμα με μια τέτοια αγωγή να καταγγείλει και την εργασιακή σχέση και να ζητήσει τη νόμιμη αποζημίωση ή να καταγγείλει την τυχόν απόλυσή του και να ζητήσει μισθούς υπερημερίας.
Αυτό όμως δεν είναι υποχρεωτικό. Μπορεί δηλαδή να ζητήσει τους μισθούς του και τα οφειλόμενα χωρίς να καταγγείλει την εργασιακή του σύμβαση. Τυχόν καταγγελία της σύμβασης από τον εργοδότη λόγω της κατάθεσής μιας τέτοιας αγωγής είναι καταχρηστική και άκυρη.
Η έκδοση της απόφασης και η κήρυξη της εκτελεστής σηματοδοτεί την έναρξη της αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος της περιουσίας του οφειλέτη-εργοδότη για είκοσι χρόνια.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι εργοδότης που έχει φροντίσει σήμερα να μην έχει περιουσία στο όνομα του, αλλά να αποκτήσει σε βάθος χρόνου, θα μπορεί ακόμα και τότε να κληθεί να πληρώσει τα οφειλόμενα. Δηλαδή τα δεδουλευμένα όταν δεν διεκδικούνται παραγράφονται εντός της πενταετίας, όταν όμως έχουν βεβαιωθεί σε μία δικαστική απόφαση τελεσίδικη και αμετάκλητη, τότε η οφειλή τους από τον εργοδότη διαρκεί μία εικοσαετία.
Οι τρόποι αναγκαστικής εκτέλεσης είναι πολλοί και επιλέγεται ο πιο σύμφορος ανάλογα της περίστασης. Μπορεί να γίνει εκτέλεση σε ακίνητα, κινητά μεγάλης αξίας (π.χ. αυτοκίνητα, μηχανήματα, υπολογιστές κτλ.) ή σε τραπεζικούς λογαριασμούς, έσοδα της επιχείρησης που προέρχονται από τρίτους (π.χ. μισθώματα κτλ.).
Φτάνουν τα πράγματα ως εκεί σίγουρα όχι απλά σαν μοχλός πίεσης για να υπάρξει διευθέτηση χρησιμοποιούνται τα προσφορότερα μέσα .
Επιχειρήσεις και Μισθωτοί πρέπει να βρίσκουν λύσεις και κυρίως να μην είναι βλαπτικές για τους εργαζομένους η υπερφορολόγηση και η κρίση σε πολλούς τομείς είναι παρούσα ανεξάρτητα από νόμους και διατάξεις το σωστό κλίμα και ο ικανοποιημένος εργαζόμενος είναι συνθήκη που δίνει το ποιοτικό στοιχείο στη σχέση εργοδότη εργαζομένου.
Εργασιακές Σχέσεις στον Ιδιωτικό Τομέα σε σχέση με τη καταβολή μισθού Φαινόμενα απλήρωτης εργασίας η αμοιβής έναντι μισθού και η αντιμετώπιση τους
Σύμφωνα με μελέτη των Σάββα Ρομπόλη (ομότιμου καθηγητή της Παντείου) και του Βασίλειου Μπέτση (υποψήφιου διδάκτορα της Παντείου) μετά από 7 έτη εφαρμογής μνημονίων υπάρχει δραματική κατάσταση στην αγορά εργασίας και οι συνθήκες ζούγκλας έχουν παγιωθεί .Το 2016 η μερική απασχόληση ήταν το 50,3% των προσλήψεων η ανασφάλιστη εργασία το 20% η 500 000 άτομα και περίπου 300 000 εργαζόμενοι πληρώνουν μόνοι τους εισφορές ενώ στη πραγματικότητα είναι μισθωτοί. Περίπου 200 000 άτομα ενώ εργάζονται 8 ώρες την ημέρα στη πράξη καταχωρίζονται ως μερικά απασχολούμενοι .
Σε 900 000 εργαζόμενους έχουμε καθυστέρηση καταβολής μισθού από ένα έως δεκαπέντε μήνες. Το 38% αμείβεται κάτω από το κατώτερο μισθό.
Ήρθε λοιπόν το Υπουργείο Εργασίας να ενισχύσει στη θεωρία τη θέση των εργαζομένων. Με τη διάταξη του άρθρου 7 του Ν.2120/120, όπως ισχύει μετά και την τελευταία τροποποίησή του, από το Ν.4487/2017 άρθ. 56 (ΦΕΚ Α' 116 - 9/8/2017), η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων στον εργαζόμενο θεωρείται Βλαπτική Μεταβολή
Συγκεκριμένα το άρθρο 56 του Ν.4487/2017 αναφέρει: Στο άρθρο 7 του ν. 2112/1920 (Α΄ 67), όπως αυτό ισχύει μετά την προσθήκη του δεύτερου εδαφίου αυτού, δυνάμει του άρθρου 5 του ν. 4558/1930 (Α΄ 124), προστίθεται τρίτο εδάφιο που έχει ως εξής: «Επίσης θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης.»Σ' αυτή την περίπτωση βέβαια, η από του εργοδότη μονομερής και βλαπτική για τον εργαζόμενο μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας, δεν επιφέρει αυτοδίκαια τη λύση της εργασιακής σχέσης, ούτε υποχρεώνει τον εργαζόμενο να την αποδεχθεί ή να αποχωρήσει από την υπηρεσία του, αλλά του παρέχει το εκλεκτικό δικαίωμα είτε:
- Να αποδεχθεί τη μεταβολή και παραμείνει στην εργασία του.
- Να θεωρήσει τη μεταβολή ως άτακτη καταγγελία της εργασιακής σύμβασης εκ μέρους του εργοδότη και να αποχωρήσει από την υπηρεσία του αιτούμενος την οφειλομένη αποζημίωση.
- Να αποκρούσει τη μεταβολή, να απαιτήσει την τήρηση των όρων της σύμβασης και να εξακολουθήσει την παροχή της εργασίας του με τους αυτούς, πριν την μεταβολή όρους και σε περίπτωση μη αποδοχής της εργασίας του από τον εργοδότη, να ζητήσει από αυτόν, που καθίσταται ως εκ τούτου υπερήμερος, την ικανοποίηση κάθε νόμιμης αξίωσής του.
Πρακτικά και με τη δεύτερη κίνηση που στις επιχειρήσεις κυρίως τις ατομικές ο επιχειρηματίας καθίσταται υπόλογος με την ατομική του περιουσία με νέα ρύθμιση του υπουργείου εργασίας ρυθμίζεται το θέμα των στρατηγικών κακοπληρωτών αυτά στη θεωρία στη πράξη όμως οι εργαζόμενοι σταθμίζουν τι τους συμφέρει και σε τι κινήσεις προχωρούν για τη πληρωμή τους .
Τι πρέπει να ξέρουν οι εργαζόμενοι αν κάποιος εργοδότης τους έχει αφήσει απλήρωτους. Πότε παραγράφονται οι χρωστούμενοι μισθοί
Η καταβολή μισθού ορίζεται ότι γίνεται τη τελευταία ημέρα εργασίας του μήνα η αν έχει συμφωνηθεί διαφορετικά στο τέλος του δεκαπενθημέρου όμως λόγω του ότι υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες για την έκδοση της μισθοδοσίας ορίζεται σε κάποιες εταιρείες ότι 3-5 ημέρες μετά τη λήξη του μήνα προς χάριν της ακρίβειας στον υπολογισμό της αμοιβής και για να μην γίνεται άσκοπη απασχόληση των λογιστηρίων τη τελευταία ημέρα του μήνα και λάθη .Από την 5 ημέρα του επόμενου μήνα αν δεν γίνει η πληρωμή ο εργοδότης θεωρείται υπερήμερος με ότι συνεπάγεται αυτό για την εργασιακή σχέση και τις ευθύνες που προκύπτουν. Συμφωνία λοιπόν για ολιγοήμερη απόσταση από τη λήξη του μήνα έως τη καταβολή χωρεί αλλά η ημερομηνία που ορίζεται σαν ημέρα πληρωμής πρέπει να τηρείται.
Το τι γνωρίζει λοιπόν να ξέρει ένας εργαζόμενος στη πράξη για τα δικαιώματα του και τη νοοτροπία των εργοδοτών που είναι ασυνεπείς είτε από πρόθεση είτε λόγω αντικειμενικών παραγόντων η αλήθεια είναι ότι πολλοί εργοδότες σκέπτονται με αυτό τον τρόπο που αναλύω .Η μεγάλη οικονομική κρίση που πλήττει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια από την μια και το μεγάλο ποσοστό της ανεργίας από την άλλη έχει οδηγήσει την πλειοψηφία των απλήρωτων εργαζομένων σε αδιέξοδο
Οι εργοδότες λοιπόν εκμεταλλευόμενοι το φόβο και την ανασφάλεια των υπαλλήλων τους μην τυχόν και χάσουν την δουλειά τους, τους αμείβουν με «έναντι» της κανονικής αμοιβής τους, προχωρούν σε εκβιαστικές μειώσεις μισθών και οικειοθελείς παραιτήσεις χωρίς καταβολή αποζημίωσης με το δόλωμα του εγγράφου της απόλυσης, ώστε να μη χαθεί και το δικαίωμα επιδόματος από τον ΟΑΕΔ.
Οι περισσότεροι υπάλληλοι αγνοούν τα δικαιώματα που τους παρέχει ο νόμος ακόμα κι έτσι όπως έχουν καταστρατηγηθεί από τα μνημόνια.
Το βασικότερο που πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι εργαζόμενοι υπάλληλοι και εργάτες είναι ότι το δικαίωμα να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους, δηλαδή μισθούς, διαφορές απο μισθούς, διάφορα επιδόματα, δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, υπερωρίες, υπερεργασία και ρεπό, είναι πενταετές. Δηλαδή σήμερα ο κάθε εργαζόμενος μπορεί να διεκδικήσει τους μισθούς που δεν του έχουν καταβληθεί από 1-1-2010 ενώ από την 1-1-2016 θα μπορεί να ζητήσει τους μισθούς από 1-1-2011.
Μισθοί προηγούμενων ετών έχουν παραγραφεί και δεν μπορούν να αναζητηθούν με κανέναν τρόπο.
Και ναι μεν οι υπερεργασίες και υπερωρίες έχουν πρακτικά καταργηθεί τα τελευταία χρόνια, όμως για τα χρόνια που ίσχυαν π.χ. 2011 μπορούν ακόμα να διεκδικηθούν και σε τέτοια περίπτωση οφείλονται κανονικά.
Το συνηθέστερο μέσο διαμαρτυρίας των απλήρωτων εργαζομένων είναι η γνωστή επίσχεση εργασίας. Το πρώτο βήμα είναι η με κοινοποίηση εξωδίκου, γνωστοποίηση στον εργοδότη, ότι ο εργαζόμενος δεν θα εργαστεί μέχρι να του καταβληθούν τα οφειλόμενα δεδουλευμένα αφού η εργασιακή σχέση είναι παροχή υπηρεσιών έναντι αμοιβής.
Η επίσχεση εργασίας μπορεί να έχει μεγάλη διάρκεια και δεν θεωρείται από μόνη της καταγγελία της σύμβασης εργασίας.
Άλλος τρόπος είναι η καταγγελία στην κατά τόπο αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας (ΣΕΠΕ). Ο εργοδότης καλείται εντός προθεσμίας να δικαιολογήσει ή να αποδείξει τον λόγο που είναι υπερήμερος έναντι του υπαλλήλου του.
Η επιθεώρηση εργασίας σχηματίζει φάκελο που αποστέλλει στην Εισαγγελία και από κει αν υπάρχουν ποινικά αδικήματα, όπως είναι η μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, η μη καταβολή δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα κτλ. ενεργοποιείται η αυτεπάγγελτη διαδικασία κι ο εργοδότης έχει να αντιμετωπίσει και τις αντίστοιχες κατηγορίες.
Η καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας όπως και η κοινοποίηση του εξωδίκου αποτελούν και όχληση η οποία σε περίπτωση αγωγής, αποτελεί την εναρκτήρια ημερομηνία για την απαίτηση των τόκων υπερημερίας.
Το βασικότερο δε μέσο άμυνας του εργαζόμενου είναι η αγωγή στο καθ’ ύλην αρμόδιο δικαστήριο. Οι εργατικές διαφορές λόγω της φύσης της υπόθεσης πάντοτε έχουν σύντομες ημερομηνίες δικασίμου καθώς και έκδοσης απόφασης.
Με την εργατική αγωγή, ο εργαζόμενος ζητεί όλους τους οφειλόμενους μισθούς των τελευταίων πέντε ετών, τα επιδόματα, τις διαφορές από νόμιμους και καταβαλλόμενους μισθούς, τα δώρα, τα ρεπό και πολλά άλλα αναλόγως το είδος της εργασίας και την συλλογική σύμβαση στην οποία ανήκει.
Ο εργαζόμενος έχει το δικαίωμα με μια τέτοια αγωγή να καταγγείλει και την εργασιακή σχέση και να ζητήσει τη νόμιμη αποζημίωση ή να καταγγείλει την τυχόν απόλυσή του και να ζητήσει μισθούς υπερημερίας.
Αυτό όμως δεν είναι υποχρεωτικό. Μπορεί δηλαδή να ζητήσει τους μισθούς του και τα οφειλόμενα χωρίς να καταγγείλει την εργασιακή του σύμβαση. Τυχόν καταγγελία της σύμβασης από τον εργοδότη λόγω της κατάθεσής μιας τέτοιας αγωγής είναι καταχρηστική και άκυρη.
Η έκδοση της απόφασης και η κήρυξη της εκτελεστής σηματοδοτεί την έναρξη της αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος της περιουσίας του οφειλέτη-εργοδότη για είκοσι χρόνια.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι εργοδότης που έχει φροντίσει σήμερα να μην έχει περιουσία στο όνομα του, αλλά να αποκτήσει σε βάθος χρόνου, θα μπορεί ακόμα και τότε να κληθεί να πληρώσει τα οφειλόμενα. Δηλαδή τα δεδουλευμένα όταν δεν διεκδικούνται παραγράφονται εντός της πενταετίας, όταν όμως έχουν βεβαιωθεί σε μία δικαστική απόφαση τελεσίδικη και αμετάκλητη, τότε η οφειλή τους από τον εργοδότη διαρκεί μία εικοσαετία.
Οι τρόποι αναγκαστικής εκτέλεσης είναι πολλοί και επιλέγεται ο πιο σύμφορος ανάλογα της περίστασης. Μπορεί να γίνει εκτέλεση σε ακίνητα, κινητά μεγάλης αξίας (π.χ. αυτοκίνητα, μηχανήματα, υπολογιστές κτλ.) ή σε τραπεζικούς λογαριασμούς, έσοδα της επιχείρησης που προέρχονται από τρίτους (π.χ. μισθώματα κτλ.).
Φτάνουν τα πράγματα ως εκεί σίγουρα όχι απλά σαν μοχλός πίεσης για να υπάρξει διευθέτηση χρησιμοποιούνται τα προσφορότερα μέσα .
Επιχειρήσεις και Μισθωτοί πρέπει να βρίσκουν λύσεις και κυρίως να μην είναι βλαπτικές για τους εργαζομένους η υπερφορολόγηση και η κρίση σε πολλούς τομείς είναι παρούσα ανεξάρτητα από νόμους και διατάξεις το σωστό κλίμα και ο ικανοποιημένος εργαζόμενος είναι συνθήκη που δίνει το ποιοτικό στοιχείο στη σχέση εργοδότη εργαζομένου.