Menu
RSS
Πέμπτη, 28/03/2024
kalimera-arkadia logo
kalimera Arkadia Facebook pageKalimera Arkadia TwitterKalimera Arkadia YouTube channel
ΚΤΕΛ Αρκαδίας

Δεν είσαι μόνη ! | Γράφει η Γεωργία Κακή

Δεν είσαι μόνη ! | Γράφει η Γεωργία Κακή

Την πρώτη φορά που το συνάντησα ήμουν μικρή, περίπου 13 (ευαίσθητη ηλικία δεν νομίζεις;). Βρισκόμουν στο supermarket με τη μαμά μου. Η κυρία στο ταμείο χτυπούσε τα πράγματα στο μηχάνημα με ταχύτητα, όμως που και που, τραβούσε τα μανίκια της. Και τότε κοίταξα τα χέρια της. Ήταν γεμάτα μελανιές και ουλές που φαίνονταν πρόσφατες. (αργότερα κατάλαβα πως ήταν καψίματα από τσιγάρα). Τότε απόρησα αλλά τρόμαξα και λίγο. Μπορεί να το πρόσεξε και η μαμά μου. Μπορεί πάλι και όχι. Ποτέ δεν την ρώτησα. Ήταν σαν κάτι μέσα μου να μού λεγε πως πρέπει να το αποσιωπήσω.

Η δεύτερη φορά ήταν περίπου στα 17 μου (εξίσου ευαίσθητη ηλικία αλλά για άλλους λόγους). Συνάντησα μια φίλη, που είχα να την δω καιρό. Είχε, θυμάμαι, μακριά, κυματιστά, φυσικά ξανθά μαλλιά. Την είδα με κοντό αντρικό κούρεμα και σχεδόν δεν την αναγνώρισα.

«Ωραίο το νέο σου λουκ!», της λέω ξαφνιασμένη. «Πώς και το αποφάσισες;»

Κι εκείνη μου απαντά :

«Ήταν της στιγμής! Τσακωνόμασταν με τον … και κάπου μέσα στην ένταση πήρε το ψαλίδι και μου έκοψε τα μαλλιά. Δεν πειράζει όμως, μ’ αρέσουν κι έτσι!»

Της απαντώ πως της πηγαίνει πολύ και πως «τρίχες είναι και μακραίνουν».

Αυτό ήταν. Ποτέ δεν ξανά αναφερθήκαμε στο συμβάν.

Ακολούθησαν κι άλλα περιστατικά, κατά τα οποία  (ευτυχώς και μέχρι στιγμής) υπήρξα τρίτη – παρατηρητής. Ορισμένα εξ αυτών τα αντιλαμβανόμουν αμέσως, ενώ άλλα άργησα να τα κατατάξω σ’ αυτό που ονομάζουμε ΒΙΑ.

Επιστρέφοντας στο παρόν θα έλεγα πως αντιμετωπίζω τα πράγματα πολύ διαφορετικά. Λίγο η ηλικία μου, που δεν είναι πια και τόσο ευαίσθητη, λίγο οι νομικές γνώσεις, αλλά περισσότερο απ’ όλα η κοινωνική μου νοημοσύνη, δεν μου επιτρέπουν να σωπαίνω.

Η Βία ενάντια στις γυναίκες δεν έχει μια μορφή. Εμφανίζεται μεταμφιεσμένη σε υπερπροστασία, ζήλια, αδυναμία, λατρεία… ενώ πολλές φορές λαμβάνει χώρα απροκάλυπτα με κινήσεις και λέξεις.

Το πιο τρομακτικό όμως απ’ όλα, είναι το πόσο κοντά μας βρίσκεται. Δεν είναι κάτι θεωρητικό. Συμβαίνει στο διπλανό διαμέρισμα, στο χώρο εργασίας μας, στο δρόμο μπροστά στα μάτια μας, ακόμη και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.

Κι αν σήμερα φωτογραφίζομαι εγώ ως κακοποιημένη, είναι ακριβώς γιατί θέλω να σας κλονίσω την πεποίθηση πως αυτό είναι κάτι που δεν μας αφορά. Η γυναίκα που έχει υποστεί βία, δεν είναι μία άγνωστη. Είναι η φίλη μας, η αδερφή μας, η συνάδελφός μας, η καθηγήτριά μας, η κόρη μας, η μάνα μας. Είναι η Γεωργία, η Μαρίνα, η Ηλιάνα, κι όχι κάποια άσχετη  που δεν κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Κι όταν διαπιστώνουμε τη βία, δεν πρέπει να σωπαίνουμε. Όποια από εμάς κι αν αφορά. Γιατί αν σωπαίνει η κοινωνία, σωπαίνει και η γυναίκα. Και ο κύκλος γίνεται φαύλος.

Ας συμφωνήσουμε όλοι σε κάτι. Η γυναίκα είναι ένα πλάσμα ευλογημένο. Καμιά μας δεν πρέπει να πιστέψει πως της αρμόζει μια βίαιη συμπεριφορά. Το μόνο που μας αξίζει είναι αγάπη. Όπως και σε όλα τα πλάσματα στη γη. Να την λαμβάνουμε και να την επιστρέφουμε διπλή. Κι αυτός είναι ο μόνος κύκλος στη ζωή που αξίζει να επαναλαμβάνεται.

Ευχαριστώ θερμά τους συνεργάτες μου,

που με τον ταλέντο και τον επαγγελματισμό τους,

 με βοήθησαν να κάνω αυτή την ιδέα, Πράξη.

Βασιλική, Βαγγέλη, Παύλο,

Σας ευχαριστώ !

Φωτογραφίες & βίντεο : Ευάγγελος Έξαρχος & Παύλος Σνιτκό

Μακιγιάζ : Βασιλική Σμυρνιώτη

 

https://www.arcadikanea.gr

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Επιστροφή στην κορυφή

Διαβάστε επίσης...