Η πλατεία Ανεξαρτησίας τη 10ετία του ’50 και σήμερα…
Στην Τριπολιτσά του 21ου αι. «τα πάντα» έχουν αλλάξει...! Από πού ν’ αρχίσεις και πού να σταματήσεις...· από τα νεοκλασικά και την Ψαραγορά που γκρεμίστηκαν; από τα λοιπά παραδοσιακά και τ’ ανύπαρκτα, πλέον, θερινά σινεμά; από τα Γυμνάσια που ‘φυγαν προς τα έξω... και τα πάμπολλα Δημοτικά που ιδρύθηκαν; από τους χωματόδρομους που ‘γιναν ασφαλτόδρομοι; ή από την ανυπαρξία αμαξιδίων, λούστρων, εφημεριδοπωλών, ντελάληδων, χαμάληδων, λοιπών πλανόδιων... την απουσία του Θοδόση και του Κωσταντάκη, του Μέλιου και του Κολοβού...;
Κι ενώ, σχεδόν, όλα έχουν αλλάξει... με πρώτον και καλύτερο τον άνθρωπο... αφού οι, τότε, έχουν ταξιδέψει «εις τας αιωνίους μονάς» ή εκτός Τριπολιτσάς... με τους δεύτερους και τρίτους να ‘ναι «κάθε καρυδιάς καρύδι»...· ενώ, λοιπόν, όλα, σχεδόν, είναι αλλαγμένα, η σημερινή «πλ. Εθνάρχου Μακαρίου» η γνωστή «πλ. Ανεξαρτησίας» -σιγά μπας και την ξέρουν ως «... Εθν. Μακαρίου»...-, αυτή η Πλατεία ελάχιστα έχει υποστεί τη «βαρβαρότητα» της τσιμεντένιας πολυώροφης οικοδομής ή την αδηφάγα δαγκάνα της μπουλντόζας...
Εννοείται, πως, από την, αμέσως, μεταπολεμική εποχή, λείπει ο πλάτανος... ένας πλάτανος αρκετά ψηλός στο μέσον...! Κατά τ’ άλλα, τόσο η Ιερατική Σχολή όσο και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός -αμφότερα της Εκκλησίας... γι’ αυτό κι έχουν διασωθεί- παραμένουν ως έχουν... όπως, παραμένει, ως έχει, το νεοκλασικό τής, άλλοτε ποτέ, Εθνικής Τράπεζας και, αργότερα, της Νομαρχίας ενώ, σήμερα, εδώ «φιγουράρει» η Περιφέρεια Πελ/νήσου!
Το γωνιαίο σπίτι, Καρκούλη, δημιούργημα του ’50... συνεχίζει να παραμένει με το αρτιφισιέλ του... αφού παράμενε, μέχρι χθες, εν ζωή, η αρχοντική οικοδέσποινα του..! Το άλλο γωνιαίο, «η οικία Βρατίμου» κατεδαφίστηκε, ως διώροφο, πλην, όμως, σήμερα, είναι ένα κομψό πολυώροφο, προσεγμένο κτίριο, το οποίο, επειδή είναι προσεγμένο, στολίζει την Πλατεία..! Θετικό ρόλο προσδίδει στην όψη της Πλατείας το υπάρχον Πρατήριο καυσίμων με την εμφάνισή του ενώ τα λοιπά... για τα λοιπά 2-3 δε θα μιλήσουμε...
Εδώ, δεν έχει αλλάξει και ο πληθυσμός...! Αν είναι δυνατόν...· κι όμως παραμένει ο ίδιος... χωρίς, μάλιστα, τα ανταριασμένα χρόνια και 24ωρα που δημιουργούσαν τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ αλλά και ο κόσμος τού πάει κι έλα... Ήταν μια 10ετία -η 10ετία του ’50- που, εδώ εγκαταστάθηκε το ΚΤΕΛ Αρκαδίας με τα «παρελκόμενα του» ήτοι δυο τρία καφενεία, δυο τρία εστιατόρια, ζαχαροπλαστείο και ψιλικά... Όχι· εδώ, ο κόσμος διατηρείται, ως έχει, με την κυκλική πλατεία... να συνεχίζει έτσι στρογγυλή χωρίς το μεταπολεμικό συντριβάνι... και μ’ έναν ακαλαίσθητο συμπαγή όγκο, σήμερα, στο κέντρο της... αυτόν τον αντιστασιακό...!
Η κίνηση είναι η ίδια... με το συνηθισμένο «σουλάτσο» από και προς Νοσοκομείο, χωρίς, όμως, το Σχολείο του Κωτσάκη... αλλά και το πέρασμα, απ’ εδώ, της μισής μεγάλης γειτονιάς του Αγιο-Ταξιάρχη...
Εδώ, δηλ. στο σήμερα, σχεδόν, παραμένουμε οι ίδιοι, ως άτομα... αφού, και οι αλλοδαποί, «δεν είναι ότι σεβάστηκαν» το χώρο... απλούστατα δεν βρήκαν αγκυροβόλιο προς άγραν πελατείας... όπως στην πλ. Κολοκοτρώνη...
Θα μου ‘πεις «λείπει ο ρέκτης Δεληβοριάς» από τη νοτιοανατολική γωνία ή ο... Όπως και να χει, η πλ. Ανεξαρτησίας, σχεδόν, είναι ίδια, όπως τότε -χωρίς το σπίτι του Πλεύρη... 1904... ή τα μπακάλικα του Γιαλελή και του Αχαμνού ή τη Δ.Ε.Η...· όμως, είναι η ίδια... για όλους εμάς, που, συνεχίζουμε να κατοικούμε εκεί και να τη φυλάμε...· να τη φυλάμε, όπως, ο Λεωνίδας τις Θερμοπύλες...!
Αγήνωρ
odosarkadias.gr