Τους ενώνει η Αρκαδία - Όταν ο Γιάννης Κούρος συνάντησε τον Μίκη Θεοδωράκη!
Είναι δύο πρόσωπα –παγκοσμίου φήμης- που έχουν συνδέσει το όνομά τους με την Αρκαδία.
Ο λόγος για τον μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη (τη διάρκεια της δικτατορίας είχε εκτοπιστεί με την οικογένειά του στη Ζάτουνα) και τον Γιάννη Κούρο (υπερμαραθωνοδρόμος από την Τρίπολη).
Λίγες ημέρες, ο Γιάννης Κούρος αφίχθηκε στον Τύμβο του Μαραθώνα για τις εκδηλώσεις αφής φλόγας του μαραθωνίου 2012, και ξαφνικά είδε τον Μίκη Θεοδωράκη καθιστό στις πρώτες θέσεις των επισήμων να αναμένει το ξεκίνημα της τελετής.
Ο αθλητής – φαινόμενα περιγράφει τη σκηνή: «Τον χαιρέτησα -όπως και πριν μερικά χρόνια στην Ολυμπία, όπου οι συνοδοί του δεν άφηναν κανέναν να τον πλησιάζει- μα τώρα γονάτισα δίπλα του για να ακουγόμαστε. Μου βγήκε αυθόρμητα η σχέση του με τη γενέτειρά μου, την Τρίπολη, κατά τα εφηβικά του χρόνια. Αφορμή για συζήτηση ήταν ο Γιάννης Παναγιωτόπουλος-Κούρος, τον οποίο ο Μίκης είχε καθηγητή στην Τρίπολη κατά τα γυμνασιακά του χρόνια λίγο μετά τον πόλεμο του 40. Ο μπαρμπα-Γιάννης ο Κούρος, όπως με καμάρι έλεγε ο πατέρας μου ήταν μια από τις πιο αξιόλογες και καταπληκτικές φωνές στο δημοτικό τραγούδι προπολεμικά και μεταπολεμικά, με πληθώρα δισκογραφικής δημιουργίας, καθώς και από τους καλύτερους ιεροψάλτες ανά την Ελλάδα, μιας και είχε ψάλλει και στη Μητρόπολη Αθηνών, εκτός από την Μητρόπολη Τρίπολης, ενώ είχε επινοήσει δική του σημειογραφία για τη βυζαντινή μουσική. Θυμίζω λοιπόν στο Μίκη εκείνο το περιστατικό που αναφέρει στο βιβλίο του, «οι δρόμοι του αρχάγγελου» για το επεισόδιο που προέκυψε από τις καινοτομίες που έκανε ο μπαρμπα-Γιάννης Κούρος στο τροπάριο της Κασσιανής. Για να πληροφορήσουμε τους αναγνώστες, ο μπαρμπα-Γιάννης είχε διασκευάσει το τροπάριο, βάζοντας κάποιους απ’ τη χορωδία του να κάνουν απομίμηση κελαηδημάτων πουλιών. Μαθαίνοντάς το ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μαντινείας και Κυνουρίας, τον αφόρισε, θεωρώντας αυτή την καινοτομία ως ασέβεια στην εκκλησία. Κι έτσι ο μπαρμπα-Γιάννης, εκείνη τη Μεγάλη Τρίτη, πήρε τους δικούς του και έψαλλαν σ ένα ξωκλήσι εκτός πόλεως.«Ήταν καθηγητής μου, όταν ήμουν μαθητής γυμνασίου στην Τρίπολη», μου λέει με θέρμη. «Τι έγινε τότε με το τροπάριο της Κασσιανής και τον αφόρισε ο Δεσπότης;» τον ρωτάω. «Εκείνη την ημέρα είχαμε ανταγωνισμό, μιας και ο Κούρος ανέθεσε σε χορωδούς να βγάζουν φωνές πουλιών, κάτι που εξόργισε το Δεσπότη», μου απαντάει πρόσχαρα ο Μίκης και με οξεία μνήμη και ζωντάνια συμπληρώνει, ενώ τα μάτια του έλαμπαν, σαν να ξαναβίωνε εκείνες τις στιγμές. «Κι αφού ο Δεσπότης απαγόρευσε στο μπαρμπα-Γιάννη τον Κούρο να ψάλλει στη Μητρόπολη, ο κόσμος διασκορπίστηκε σε τρία σημεία για να μας ακούσει. Άλλος έψελνε στη Μητρόπολη, ο μπαρμπα-Γιάννης στο ξωκλήσι με τη χορωδία του, κι εγώ, με άλλη χορωδία στην Αγία Βαρβάρα!» «Α, στην ενορία μου λοιπόν ψάλλατε κείνη τη μέρα» πρόσθεσα. «Στο βιβλίο γράφετε ότι ήταν και γερό ποτήρι», του λέω και μου βγαίνει ένα ξεκαρδιστικό γέλιο. Δείχνει να χαίρεται που το θυμάται και συμπληρώνει: «Ναι, μα πάνω απ΄όλα ήταν ένας άνθρωπος με πολλά προσόντα και, το κυριότερο, με απίθανη φωνή!»
Η φωτογραφία είναι του Γιάννη Φαλκώνη.