Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια ...
Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια από τότε που έφυγε από κοντά μας η "κ. Πιτσα", η γνωστή σε όλους μας "κ. Κόκκινη".
Η ευσυνείδητη δασκάλα- κατά γενική ομολογία των μαθητών της-η εξαιρετική συνάδελφος - κατά γενική ομολογία των συναδέλφων της- η ζέστη μητέρα, η φίλη, ο άνθρωπος που δεν δεχόταν την αδικία.που αγωνιζόταν για την αξιοκρατία. Επιδοκίμαζε την φιλαυτία, ενθάρρυνε την πρωτοβουλία, την αυτοδιάθεσης, την διεκδίκηση της προσωπικής για τον καθένα ευτυχίας.
Όσοι την ήξεραν θυμούνται την γλυκύτητα της, την αγωνιστική της διάθεση, την αρχοντιά της.
Η θύμησή της ας είναι ζωντανή για όσους την αγάπησαν και εξακολουθούν να την αγαπούν.
Η ευσυνείδητη δασκάλα- κατά γενική ομολογία των μαθητών της-η εξαιρετική συνάδελφος - κατά γενική ομολογία των συναδέλφων της- η ζέστη μητέρα, η φίλη, ο άνθρωπος που δεν δεχόταν την αδικία.που αγωνιζόταν για την αξιοκρατία. Επιδοκίμαζε την φιλαυτία, ενθάρρυνε την πρωτοβουλία, την αυτοδιάθεσης, την διεκδίκηση της προσωπικής για τον καθένα ευτυχίας.
Όσοι την ήξεραν θυμούνται την γλυκύτητα της, την αγωνιστική της διάθεση, την αρχοντιά της.
Η θύμησή της ας είναι ζωντανή για όσους την αγάπησαν και εξακολουθούν να την αγαπούν.