«Ήμουν έξι χρονών το 1964 όταν το πλοίο πλεύρισε την προβλήτα στο Station Pier  της Μελβούρνης και οι γονείς μου έδειχναν και χαιρετούσαν από το πλοίο κάτω στο πλήθος τον θείο μου, Ανδρέα Ανδριανόπουλο, ο οποίος μάς πετούσε καθώς κατεβαίναμε σοκολάτες και καραμέλες. ΄Ήρθε και μάς πήρε με το μαύρο του αυτοκίνητο, μια λιμουζίνα  Holden 1963, την οποία ονόμαζε ο ίδιος Ριρίκα» είχε πει ο ίδιος