Κλειδαράς... παντού!!!
Αν είσαι κλειδαράς, είσαι κλειδαράς, τέλος! Δεν είσαι κλειδαράς στην Αθήνα και ξαφνικά, επειδή μετακόμησες ή επαναπατρίστηκες γίνεσαι φούρναρης ή μανάβης. Κλειδαράς είσαι και κλειδαράς μένεις. Εκτός κι αν θέλεις ν' αλλάξεις επάγγελμα οπότε αλλάζει το πράγμα!
Στη Θεσσαλονίκη, πάλι κλειδαράς είσαι, φυσικά. Η πόλη είναι που είναι διαφορετική, οι άνθρωποί της, οι απαιτήσεις τους, οι επιλογές τους. Αλλά εσύ, πάντα κλειδαράς! Ίσως χρειαστεί να γίνεις πιο εφευρετικός κλειδαράς – πέσαμε και σε περίοδο κρίσης – γιατί εκεί είναι ήδη πιο εφευρετικοί και οι
Στη Θεσσαλονίκη, πάλι κλειδαράς είσαι, φυσικά. Η πόλη είναι που είναι διαφορετική, οι άνθρωποί της, οι απαιτήσεις τους, οι επιλογές τους. Αλλά εσύ, πάντα κλειδαράς! Ίσως χρειαστεί να γίνεις πιο εφευρετικός κλειδαράς – πέσαμε και σε περίοδο κρίσης – γιατί εκεί είναι ήδη πιο εφευρετικοί και οι
πελάτες σου.
Μα, ας εξηγήσω καλύτερα τι εννοώ γιατί αν συνεχίσω έτσι μπορεί τελικά να μην γίνω και κατανοητή και να κουραστείτε και να με αφήσετε για άλλες παραλίες (είναι και καλοκαίρι, βλέπεις) και δεν το θέλω.
Ανέκαθεν στη Θεσσαλονίκη ο κόσμος ήταν πιο... πώς να το πω; πιο... πολυτεχνίτης... Θες ο θαλασσινός αγέρας, θες η κινητικότητα, θες η ανέχεια κι ο κόσμος της πόλης έβρισκε χίλιους δύο τρόπους για να ανταπεξέρχεται στις αντιξοότητες, κάθε είδους. Ένα λοιπόν από τα επαγγέλματα που αναγκαστικά, για να μην αφανιστεί, έπρεπε να προσαρμοστεί σ'αυτήν την ευελιξία της σκέψης , ας την πούμε, ήταν κι αυτό του κλειδαρά.
Χαμηλά σπίτια, εύκολη λεία στον κάθε διαρρήκτη έπρεπε ν' αμυνθούν. Πώς; Ας ρωτήσουμε τον κλειδαρά.
Μικρές, απομακρυσμένες μονοκατοικίες, έπρεπε να προστατευτούν. Πώς; Ας ξαναρωτήσουμε τον κλειδαρά .
Τα ρολά! Τα ρολά του μαγαζιού που όταν κλείσουν πρέπει να μείνουν κλειστά! Πώς ; Μα θα ρωτήσουμε τον κλειδαρά!
Τέτοιες είναι μόνο μερικές από τις εφαρμογές που ο συμπαθής αυτός επιστήμων έπρεπε – και ακόμη και σήμερα πρέπει – ν'ανταποκριθεί. Και παρακαλώ ας μην μειδιούμε με την προσφώνηση του Κυρίου Κλειδαρά ως “επιστήμων”. Φτάνει μόνο να σκεφτεί κανείς πως για να προτείνει αυτός ο καλός άνθρωπος κάτι αδιάρρηκτο πρέπει να βρεθεί πρώτα στη θέση του ίδιου του διαρρήκτη. Γιατί άλλο είναι ο διαρρήκτης των καταστημάτων και άλλο ο διαρρήκτης σπιτιών. Αλλιώς λειτουργεί ο διαρρήκτης αυτοκινήτων και αλλιώς αυτός των ποδηλάτων. Φανταστείτε δηλαδή την πολυπλοκότητα αυτού του νου του κυρίου Κλειδαρά ώστε να ανακαλύψει και να δράσει με τόσες διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες!
Στοιχηματίζω πως δεν το είχατε δει ποτέ έτσι. Μα δεν αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί στον κλειδαρά βρίσκεις τόσα διαφορετικά είδη κλειδαριών; Ή μήπως νομίζατε πως με τον ίδιο τρόπο αντιγράφονται όλα τα κλειδιά; Τίποτε ψευδέστερο τούτου!
Βέβαια, για να τα μάθεις όλα αυτά θα πρέπει να 'χεις κολλητό κλειδαρά που θα δεχτεί να σε μυήσει στα μυστικά του επαγγέλματος, πράγμα που δεν είναι εύκολα εφικτό. 'Η να έχεις αποφασίσει να γίνεις εσύ κλειδαράς όποτε και να μαθητέψεις για αρκετό καιρό δίπλα σ' εναν επαγγελματία. Όπως και να 'χει κλειδαράς μπορεί να γίνεις εύκολα, επιτυχημένος κλειδαράς όμως θέλει δουλειά για να γίνεις.
Οι πλουσιότεροι σε γνώσεις κι εμπειρία πάντως, αναμφισβήτητα, απαντώνται στη Θεσσαλονίκη.
Μη ρωτήσετε γιατί! Γιατί, είπαμε, άλλο η Θεσσαλονίκη! ;)
Μα, ας εξηγήσω καλύτερα τι εννοώ γιατί αν συνεχίσω έτσι μπορεί τελικά να μην γίνω και κατανοητή και να κουραστείτε και να με αφήσετε για άλλες παραλίες (είναι και καλοκαίρι, βλέπεις) και δεν το θέλω.
Ανέκαθεν στη Θεσσαλονίκη ο κόσμος ήταν πιο... πώς να το πω; πιο... πολυτεχνίτης... Θες ο θαλασσινός αγέρας, θες η κινητικότητα, θες η ανέχεια κι ο κόσμος της πόλης έβρισκε χίλιους δύο τρόπους για να ανταπεξέρχεται στις αντιξοότητες, κάθε είδους. Ένα λοιπόν από τα επαγγέλματα που αναγκαστικά, για να μην αφανιστεί, έπρεπε να προσαρμοστεί σ'αυτήν την ευελιξία της σκέψης , ας την πούμε, ήταν κι αυτό του κλειδαρά.
Χαμηλά σπίτια, εύκολη λεία στον κάθε διαρρήκτη έπρεπε ν' αμυνθούν. Πώς; Ας ρωτήσουμε τον κλειδαρά.
Μικρές, απομακρυσμένες μονοκατοικίες, έπρεπε να προστατευτούν. Πώς; Ας ξαναρωτήσουμε τον κλειδαρά .
Τα ρολά! Τα ρολά του μαγαζιού που όταν κλείσουν πρέπει να μείνουν κλειστά! Πώς ; Μα θα ρωτήσουμε τον κλειδαρά!
Τέτοιες είναι μόνο μερικές από τις εφαρμογές που ο συμπαθής αυτός επιστήμων έπρεπε – και ακόμη και σήμερα πρέπει – ν'ανταποκριθεί. Και παρακαλώ ας μην μειδιούμε με την προσφώνηση του Κυρίου Κλειδαρά ως “επιστήμων”. Φτάνει μόνο να σκεφτεί κανείς πως για να προτείνει αυτός ο καλός άνθρωπος κάτι αδιάρρηκτο πρέπει να βρεθεί πρώτα στη θέση του ίδιου του διαρρήκτη. Γιατί άλλο είναι ο διαρρήκτης των καταστημάτων και άλλο ο διαρρήκτης σπιτιών. Αλλιώς λειτουργεί ο διαρρήκτης αυτοκινήτων και αλλιώς αυτός των ποδηλάτων. Φανταστείτε δηλαδή την πολυπλοκότητα αυτού του νου του κυρίου Κλειδαρά ώστε να ανακαλύψει και να δράσει με τόσες διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες!
Στοιχηματίζω πως δεν το είχατε δει ποτέ έτσι. Μα δεν αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί στον κλειδαρά βρίσκεις τόσα διαφορετικά είδη κλειδαριών; Ή μήπως νομίζατε πως με τον ίδιο τρόπο αντιγράφονται όλα τα κλειδιά; Τίποτε ψευδέστερο τούτου!
Βέβαια, για να τα μάθεις όλα αυτά θα πρέπει να 'χεις κολλητό κλειδαρά που θα δεχτεί να σε μυήσει στα μυστικά του επαγγέλματος, πράγμα που δεν είναι εύκολα εφικτό. 'Η να έχεις αποφασίσει να γίνεις εσύ κλειδαράς όποτε και να μαθητέψεις για αρκετό καιρό δίπλα σ' εναν επαγγελματία. Όπως και να 'χει κλειδαράς μπορεί να γίνεις εύκολα, επιτυχημένος κλειδαράς όμως θέλει δουλειά για να γίνεις.
Οι πλουσιότεροι σε γνώσεις κι εμπειρία πάντως, αναμφισβήτητα, απαντώνται στη Θεσσαλονίκη.
Μη ρωτήσετε γιατί! Γιατί, είπαμε, άλλο η Θεσσαλονίκη! ;)