"Έφυγε" ο Νίκος Λαλιώτης - "Τα Δολιανά δεν ήταν μόνο η καταγωγή του. Ήταν ρίζα και ταυτότητα"
Ο Νίκος Λαλιώτης έφυγε από τη ζωή, αλλά παραμένει ζωντανός στις καρδιές μας.
Δεν ήταν απλώς ο σύζυγος της αδελφής μου. Ο Νίκος έγινε αδερφός μου με τον καιρό.
Από εκείνους τους ανθρώπους που δεν χρειάζεται να σε δένει το αίμα γιατί σε δένει η ψυχή.
Ένας άνθρωπος με γενναιόδωρη ψυχή και σπάνια ευγένεια.
Μπήκε στην οικογένειά μας με τρόπο διακριτικό, μα πάντοτε ουσιαστικό.
Ήταν πάντα εκεί. Στις χαρές και στις δυσκολίες, στις στιγμές που οι λέξεις περισσεύουν και μετράει μόνο η παρουσία.
Ένας άνθρωπος με ανοιχτή καρδιά που νοιαζόταν πραγματικά. Τα παιδιά μου τα αγαπούσε, τα πείραζε, τα καμάρωνε σαν να ήταν δικά του. Η αγάπη του δεν είχε όρια ούτε προϋποθέσεις.
Είχε εκείνη την ήρεμη παρουσία. Ήξερε να ακούει, να νοιάζεται, να προσφέρει με σεβασμό και λεπτότητα.
Στη δουλειά του, ο Νίκος Λαλιώτης, ως στέλεχος του ΟΤΕ, υπήρξε πρότυπο συνέπειας, επαγγελματισμού και ήθους. Δεν επιδίωξε ποτέ προβολή, γιατί η συνέπεια και η ποιότητά του μιλούσαν από μόνες τους. Ο σεβασμός των συναδέλφων και των ανθρώπων του χώρου του ήταν η φυσική συνέπεια μιας ζωής χτισμένης στην ευθύτητα και στην αξιοπρέπεια. Είχε ενδιαφέρον για τον τόπο μας και συμμετείχε στα κοινά με διάθεση προσφοράς και συνέπειας.
Η καταγωγή του από τα Δολιανά Αρκαδίας δεν ήταν απλή αναφορά. Ήταν ρίζα και ταυτότητα. Κουβαλούσε μέσα του την καθαρότητα των βουνών, την απλότητα και τη λεβεντιά των ανθρώπων που ξέρουν να πορεύονται με αξίες.
Η ζωή του με την Τατιάνα υπήρξε γεμάτη αγάπη, πίστη και σεβασμό. Εκείνη στάθηκε στο πλευρό του με σπάνια αφοσίωση. Με την αξιοπρέπεια που γεννιέται μόνο από βαθιά αγάπη.
Μέχρι το τέλος. Ήταν στο προσκεφάλι του, ξενυχτούσε στο νοσοκομείο, του κρατούσε το χέρι. Στις σιωπές των τελευταίων ημερών τους ειπώθηκαν όλα όσα με λόγια δεν χωρούν.
Κι εκείνος, μέσα στον πόνο, έβρισκε τη δύναμη να την κοιτά, να την αγκαλιάζει, να τη φιλά, να την ευχαριστεί. «Κοριτσάκι μου», «διαμάντι μου» της έλεγε, με την τρυφερότητα ενός ανθρώπου που ξέρει πως αγαπήθηκε αληθινά.
Ο Νίκος υπήρξε άνθρωπος με ήθος, σεμνότητα και εσωτερική αρχοντιά.
Από εκείνους που δεν έχουν ανάγκη να πουν ποιοι είναι, γιατί το μαρτυρούν η στάση και το βλέμμα τους.
Ο Νίκος δεν έφυγε στ’ αλήθεια.
Έμεινε μέσα μας.
Στις κουβέντες, στις μικρές στιγμές, στη μνήμη του καλού και γενναιόδωρου ανθρώπου που ήταν.
Γιούλη Ηλιοπούλου
Σχετικά Άρθρα
- Σφύριξε και πάλι το τρένο στην Καλαμάτα | Πλημμύρισε με κόσμο η αποβάθρα του Σταθμού για την υποδοχή του τρένου! (vd)
- Βλάσης: "Η Αρκαδία μας συνεχίζει δυναμικά να «βαδίζει» στην αναπτυξιακή τροχιά που έχουμε χαράξει"
- Ταμείο ΔΕΥΑ Βόρειας Κυνουρίας | Κλειστό από 2 ως 5 Ιανουαρίου 2026
- Ευχές, μελωδίες και γιορτινή ατμόσφαιρα για το νέο έτος στην Περιφέρεια Πελοποννήσου | Πτωχός: «Υγεία, δημιουργικότητα και πίστη στις δυνατότητές μας»
- Στάθης Κούλης: "Για μια Γορτυνία που προοδεύει χωρίς να χάνει την ψυχή της"