Το Παζάρι της Τριπολιτσάς και οι ... πέριξ
Το Παζάρι της Τριπολιτσάς, αναμφίβολα, είναι προεπαναστατικό… Λειτουργούσε, όπως το θυμηθήκαμε… κάθε Σάββατο από τα χαράματα και μέχρι τις μία, περίπου, το μεσημέρι, αφού, οι χωρικοί τών, πέριξ, χωριών, έπρεπε να επιστρέψουν στη βάση τους, με τα ζώα τους, πριν νυχτώσει… Εννοείται, πως δεν έβρισκες ντομάτα, ολοχρονίς, ούτε πορτοκάλια, μήλα, αχλάδια… αφού, τα ντόπια, και έβγαιναν όψιμα, και διαρκούσαν λίγο, καθότι “κάθε πράγμα στον καιρό του”…· ναι, δεν έφθαναν, εδώ, τότε τα προϊόντα των όμορων νομών… κάτι, που, πραγματοποιήθηκε, από το ’80 και μετά… με τ’ αγροτικά αυτοκίνητα…· ούτε υπήρχε τέτοια μεγάλη ποικιλία… να βρίσκεις ψάρια και άνθη, μέλι και υφάσματα, κρασί και είδη φυτωρίου…
Ήταν επόμενο, λοιπόν, πέριξ, του παζαριού, από τα προεπαναστατικά χρόνια, να δημιουργηθεί γειτονιά… της Τρίπολης, από τις πρώτες…, αρχής γενομένης, να χτίζεται, από τη Δεξαμενή και κάτω, και από το 1400 μ.Χ. και μετά…· γειτονιά εύρωστη, με τους παρόδρομους… Βέβαια, το Παζάρι, τότε, ξεκινούσε από την αρχή της Ουάσιγκτον -π.χ. στην αρχή της πουλούσαν κότες, πιτσούνια, αυγά…· αλλά και αρνιά, χοιρινά… νοτιοδυτικά της Πλατείας και προς τα Ταμπάκικα, όπως και κουνέλια, τυρί…
Δυστυχώς, δεν έχουμε στοιχεία, ποιοι κατοικούσαν…· όμως, βρήκαμε, μερικά, από το 1915 και μετά…· και όλο ψάχνουμε… Έτσι, λοιπόν στο Παζάρι -ονομάσθηκε, επί των ημερών μας, πλ. Βαλτετσίου, και για να τιμήσουμε τη νίκη στο Βαλτέτσι αλλά και γιατί απ’ εδώ έφευγαν για το Βαλτέτσι…:
Γωνία οδού Υψηλάντη και πλ. Βαλτετσίου, δεξιά -όπως κατεβαίνουμε προς το τρένο- ήταν το πατρικό της κυρά Ρηνιώς Πολιτοπούλου το οποίο αγόρασε μετά ο παππούς του γιατρού, Γιάννη Παπαθεοφάνη.
Στην απέναντι γωνία, αριστερά, υπήρχε κτίριο του οποίου ο επάνω όροφος ήταν Σχολαρχείο και στο ισόγειο κατοικούσε η κυρά Ρηνιώ με τον άνδρα της, Νίκο Δαγρέ, από το Πέλαγος (Μπόσουνα). Το κτίριο με το οικόπεδο του ήταν ιδιοκτησία του ζεύγους Δαγρέ, με παιδιά τον Βαγγέλη και τον Τίμο…
(Θυμίζουμε ότι, τότε, τα παιδιά μόλις τέλειωναν το Δημοτικό -είχε τέσσερις τάξεις- μετά πήγαιναν ένα χρόνο στο Ελληνικό και κατόπιν τρία χρόνια στο Σχολαρχείο. Ακολουθούσε το Γυμνάσιο με τέσσερις τάξεις).
Το διπλανό, στην κυρά Ρηνιώ, ήταν ιδιοκτησία Σταύρου Κόντου ή Καντιφέ. Στο ισόγειο ήταν μέχρι προ ετών καφενείο και στον όροφο κατοικία της οικογένειας Κόντου. Τα σπίτια τότε είχαν και κήπο όπου καλλιεργούσαν κηπευτικά και σε κάποια γωνιά ήταν το κοτέτσι, το πλυσταριό και το αποχωρητήριο….
Το σπίτι -γωνία Καλαμών και πλ. Βαλτετσίου- ανήκε στον Γεώργιο Κατσούλη, τριπολιτσιώτη. Ο Κατσούλης είχε παντρευτεί την κυρα-Ευγενία, κόρη Ειρηνοδίκη στη Δημητσάνα απ’ όπου τη φέρανε νύφη με καρότσες -λίγο πριν λίγο μετά το 1900… Ο Κατσούλης είχε πολλά παιδιά και, τελικά, το σπίτι έμεινε στον γιο του, Νώντα, έμπορο κηπευτικών. Δεν είχε παιδιά και το άφησε σε κάποιο από τα ανήψια του… Στο ακίνητο ήταν, μέχρι προ τινος, το πολυκατάστημα του Κωτσόβολου…
Απέναντι από του Κατσούλη, που, σήμερα είναι το πολυκατάστημα Καίσαρη, ήταν, πριν από τον Πόλεμο, διώροφο κτίριο όπου στεγαζόταν το 5ο Δημοτικό. Το ακίνητο ήταν ιδιοκτησίας, Γιάννη Τσιώλη, συμβολαιογράφου που το έδωσε προίκα στην κόρη του Μαρίκα.
Το αμέσως διπλανό –παλαιό διώροφο- ήταν ιδιοκτησίας συμβολαιογράφου Καλατζόπουλου που, στο ισόγειο, ήταν το γραφείο του. Σήμερα είναι πολυκατοικία και στο ισόγειο του στεγάζεται το ΚΑΠΗ.
Αμέσως μετά ήταν το σπίτι του Θεοδόση Κωνσταντόπουλου ή Αγριακωνίτη (καταγωγή παππού του από την Αγριακώνα).
Δίπλα στου μακαρίτη του Θοδόση ήταν το σπίτι (ισόγειο) του αδελφού του, Γρηγόρη, που είχε κουρείο μαζί με τον Νίκο Τσιπιανιτόπουλο και τον ανεψιό του, Ιάσωνα, εκεί που είναι σήμερα το ανθοπωλείο…
Το διπλανό ήταν του Γιώργη Ταμπακόπουλου όπου ζούσε με τη γυναίκα του.
Στη γωνία, πλ. Βαλτετσίου και Πελοπίδα, ήταν ένα διώροφο -σήμερα πολυκατοικία- όπου στο ισόγειο ήταν καφενείο (του Κομίνη) και στον όροφο έμενε η οικογένειά του. Ο Κομίνης ήταν ντόπιος.
Η απέναντι γωνία ήταν ιδιοκτησία ενός Δημητριάδη ο οποίος το πούλησε και το αγόρασε ο … από του Θάνα.
Δίπλα ήταν το σπίτι του δικηγόρου, Κωνσταντινόπουλου, από την Τεγέα.
Το αμέσως κολλητό ήταν οικόπεδο το οποίο αγόρασε ο Παναγιώτης Κρεμμύδας από το Παλλάντιο και έχτισε διώροφο σπίτι όπου μένει η οικογένειά του.
ΝΔ γωνία πλ. Βαλτετσίου και …, στο στενό δρομάκι, έμενε η κυρά Νότα που είχε ένα σπιτάκι και το ένα δωμάτιο το νοίκιαζε σε μαθητές -παιδιά από τα γύρω χωριά που φοιτούσαν στο Γυμνάσιο…
Δίπλα στην κυρά Νότα έμενε η κυρά Λάμπαινα με τον άνδρα της…
Δίπλα, γωνία οδού Καλαμών ήταν το σπίτι (διώροφο) του Σωτήρη Μητρόπουλου ή Καφέ (έτος ανοικοδομήσεως 1848)! Το πήρε προίκα η αδελφή του Κατίνα και, σήμερα, κατοικούν τα παιδιά της Βασούλας, που, είχε παντρευτεί τον Θύμιου Κασαβέτη.
Απέναντι από του Καφέ ήταν ένα χαμηλό σπιτάκι όπου έμενε η κυρά-Ελένη Βήτα με τις κόρες της. Το έδωσε προίκα στην κόρη της Μαρίκα Κοσμά, η οποία γκρέμισε το παλιό και έχτισε ένα διώροφο.
Στο ισόγειο είναι κατάστημα. Επάνω, και προς τον δρόμο, μένει η κόρη Π. Κουκάκη με την οικογένειά της.
Δίπλα στα Βητέϊκα ήταν ένα μικρό ισόγειο σπίτι (διώροφο), του κυρ Βαγγέλη Μπότη, αυτοκινητιστή. Σήμερα, είναι πολυκατοικία και στο ισόγειο ήταν η ταβέρνα του Παντελή…
Το πατρικό της κυρά Ρηνιώς -δίπλα στου Β. Μπότη- το αγόρασε ένας μπρούκλης από τη Συλίμνα –Γιάννης Παπαθεοφάνης- όπου κατεδάφισε το παλιό διώροφο και έκτισε το σημερινό πέτρινο διώροφο…
Υ.Γ.:
1.Δεν συμπεριλάβαμε τους νέους ιδιοκτήτες των τελευταίων δεκαετιών…
2.Καλό θα ήταν, όσοι έχουν, επί πλέον, στοιχεία, για τους πολύ παλιούς γείτονες, να μας τα προσκόμιζαν για δημοσίευση…