Menu
RSS
Παρασκευή, 29/03/2024
kalimera-arkadia logo
kalimera Arkadia Facebook pageKalimera Arkadia TwitterKalimera Arkadia YouTube channel
ΚΤΕΛ Αρκαδίας

Νεανικός διαβήτης & διαβήτης των Ενηλίκων - Γράφει ο Δρ. Ανδρέας Παπαδάμ

Νεανικός διαβήτης & διαβήτης των Ενηλίκων - Γράφει ο Δρ. Ανδρέας Παπαδάμ
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μία πάθηση/κατάσταση κατά την οποία το πάγκρεάς μας δεν παράγει αρκετή Ινσουλίνη ή δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει σωστά την ινσουλίνη για να κρατήσει το σάκχαρο στο αίμα σε φυσιολογικές τιμές και έτσι δημιουργείται μία κατάσταση χρόνιας υπεργλυκαιμίας.
Το  πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο  το σάκχαρο γιατί η Ινσουλίνη δεν ρυθμίζει μόνο το σάκχαρο αλλά και τα λιπίδια και τις πρωτεΐνες. Στη συνέχεια ακολουθούν και άλλες ορμόνες (κυρίως από το Γαστρεντερικό),που βοηθούν στην απορύθμιση. Μάλιστα όταν έχουμε υψηλά λιπίδια και ουρικό οξύ, μπορεί αυτό να είναι πρώιμο σημάδι ότι θα ακολουθήσει και το σάκχαρο αίματος (Μεταβολικό σύνδρομο).

Είναι λοιπόν μία πολυπαραγοντική διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων ,των λιπιδίων και των πρωτεϊνών που το κύριο χαρακτηριστικό της είναι το χρόνια υψηλό σάκχαρο στο αίμα (χρόνια υπεργλυκαιμία), αυτό που ο κόσμος ονομάζει «έχω ζάχαρο».  Σημαντικό ρόλο στη εμφάνιση διαβήτη παίζει η κληρονομικότητα  αλλά και –προπαντός- περιβαλλοντικοί λόγοι όπως η Παχυσαρκία και ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής (κακή διατροφή, έλλειψη της ελάχιστης έστω άσκησης).

Συνήθως εμφανίζεται με:
  • Πολυουρία, Πολυδιψία, Απώλεια Βάρους
  • Κόπωση, Αδυναμία, Κράμπες, Νευρολογικά σημεία και προπαντός Διαταραχές αισθητικότητας
  • Λοιμώξεις (ουρηθρικές, βαλανοποσθίτις, αιδοιοκολπίτις, δοθιήνες(καλόγεροι),ή ακόμη και πιο σοβαρές)
  • Δυσχέρεια επούλωσης τραυμάτων
  • Διαταραχές όρασης(«πρέπει να αλλάξω τα γυαλιά μου»)
  • Καμιά φορά ή πρώτη διάγνωση γίνεται στο νοσοκομείο όπου έρχεται με «Κέτωση»(ναυτία ,ζάλη, έμετοι, και θολωμένος)
Διακρίνεται σε
  • Διαβήτη Τύπου 1 ή Νεανικό Διαβήτη και
  • Διαβήτη Τύπου την2 ή Διαβήτη των Ενηλίκων
Ο Νεανικός Διαβήτης (τύπου 1) εμφανίζεται σε ηλικία έως 35-40 χρόνων .Οφείλεται στην σχεδόν πλήρη καταστροφή των κυττάρων του παγκρέατος  που παράγουν την Ινσουλίνη. Η καταστροφή των κυττάρων οφείλεται σε δημιουργία αυτοαντισωμάτων κατά του παγκρέατος. Η ινσουλίνη βάζει την γλυκόζη(σάκχαρο) μέσα στα κύτταρα για να μεταβολιστεί και να παραχθεί ενέργεια απαραίτητη για την ζωή του κυττάρου. Όταν λείπει η ινσουλίνη το κύτταρο δεν έχει γλυκόζη, οπότε καίει τα λίπη του, αλλά τότε παράγονται οι Κετόνες οι οποίες είναι πλέον σοβαρή διαταραχή όλου του οργανισμού. Όταν αυξηθούν πολύ οι Κετόνες ,οδηγούν σε Κέτωση και τελικά το Κετωτικό κώμα. Δι’αυτό ο Νεανικός διαβήτης λέγεται και Κετωτικός διαβήτης. Σε σπάνιες περιπτώσεις, κετωτικό διαβήτη αναπτύσσουν και οι Ενηλίκου Τύπου διαβήτη(τύπος2), όταν μείνουν για μεγάλο διάστημα αρρύθμιστοι ,ειδικά αν έρθει και καμιά λοίμωξη.
Ο Διαβήτης τύπου 2 ή Διαβήτης των ενηλίκων οφείλεται κυρίως στην Παχυσαρκία αλλά παίζουν ρόλο και μάλιστα σημαντικό και γενετικοί παράγοντες(κληρονομικότητα). Στον σημερινό τρόπο ζωής(κακή διατροφή, καθεστηκυία ζωή χωρίς καμία άσκηση) οφείλεται και η σημερινή μεγάλη αύξηση του διαβήτη στις ανεπτυγμένες χώρες. Στον διαβήτη τύπου 2 η Ινσουλίνη που έχουμε ( ή κάνουμε με ένεση)δεν χρησιμοποιείται σωστά δηλαδή έχει Μειωμένη Δράση. Στην αρχή ,προτού εμφανιστεί ο διαβήτης, το πάγκρεας παράγει περισσότερη ινσουλίνη για να αντισταθμίσει την μειωμένη λειτουργία της. Κάποια στιγμή όμως ‘εξαντλείται’ και αδυνατεί να παράγει αυτή τη περισσότερη ινσουλίνη, οπότε αρχίζει και ανεβαίνει το σάκχαρο αίματος. Αλλά και όλα τα άλλα στοιχεία του μεταβολισμού (λιπίδια, ουρικό οξύ) απορυθμίζονται και τελικά το υψηλό σάκχαρο δίνει όλα τα συμπτώματα που περιγράφηκαν παραπάνω.
Η Μειωμένη δράση της ινσουλίνης οφείλεται συνήθως στην παχυσαρκία, η οποία προκαλεί «Αντίσταση στην Ινσουλίνη» και δεν την αφήνει να δράσει. Η αντίσταση αυτή μειώνεται με την απώλεια βάρους και την άσκηση. Τότε αρχίζει και πέφτει το σάκχαρο και μαζί με την μείωση του σακχάρου αρχίζουν και ρυθμίζονται και τα υπόλοιπα (λιπίδια, ορμόνες κ.ά.)  και αυτό βοηθάει στην καλύτερη ρύθμιση του σακχάρου και ούτω καθεξής.
Σήμερα η αντιμετώπιση του διαβήτη είναι το αποτέλεσμα της καλής εκπαίδευσης του ατόμου με τον διαβήτη (αφού πρώτα έχει αποδεχθεί το πρόβλημά του και έχει αποφασίσει να παίξει με τους κανόνες του παιχνιδιού),και της συνεργασίας του με τον ιατρό οδηγό (μόνον). Διότι ο άνθρωπος με διαβήτη ξέρει τον εαυτό του καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο. Θα κάνει τις επιλογές του για την δίαιτά του, αν θα κάνει άσκηση και πώς(«πάω στη δουλειά με τα πόδια»)και πότε, αν θα φάει γλυκό και πόσο και πότε(δεν απαγορεύεται όπως παλιά). Όλα μπορεί να τα κάνει χωρίς να στερείται, αρκεί να ξέρει πως και να αποφασίσει να αναλάβει τον εαυτό του. Εκείνος ξέρει την απάντηση του σώματός του σε κάθε θεραπεία  ή κάθε «μέτρο». Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να είναι μια ζωή ένας Αυστηρά Πειθαρχημένος Στρατιώτης. Αυτό είναι στοιχείο «ιδιαίτερης ψυχοσύνθεσης», για άλλες σφαίρες.
 Βεβαίως, χρειάζονται κάποιες μικρές θυσίες (π.χ. όχι υπερβολική κατανάλωση τροφών ,μία κάποια τάξη στη ζωή μας και στις συνήθειές μας κ.ά.) ,Πολλές φορές όμως, ο Διαβήτης μπορεί να θεωρηθεί  και «Καλός». Διότι η Παχυσαρκία είναι το ίδιο επικίνδυνη με τον Διαβήτη και με πιο άμεσα προβλήματα και Επιπλοκές. Η Γνώση είναι η Λύση. Καμία τροφή δεν απαγορεύεται, ούτε και το οινόπνευμα. Μέτρον άριστον.
Θεραπεία με φάρμακα
Η ινσουλίνη δεν είναι η μόνη θεραπεία. Είναι η απαραίτητη, αλλά όχι η μόνη. Η Άσκηση και η απώλεια  βάρους παραδοσιακά είναι ακόμη πιο αποτελεσματικές. Τα τελευταία χρόνια, με μία τεράστια προσπάθεια, έχουν βρεθεί πλήθος άλλων «ορμονών» ή παραγόντων, που υπάρχουν φυσιολογικά στον άνθρωπο, και μπορούν να τροποποιήσουν τις απαντήσεις του σώματος. Και βασικά στοχεύουν σε τέσσερεις κατευθύνσεις.
  • Να φτιάξουν την σχέση Ινσουλίνης/Γλυκαγόνης και να σταματήσει η «ακράτεια γλυκόζης» από το ήπαρ. Η γλυκαγόνη που εκκρίνεται από το πάγκρεας ανεβάζει το σάκχαρο και είναι η πρώτη αντίδραση –μαζί με την αδρεναλίνη- στην υπογλυκαιμία. Η γλυκαγόνη λοιπόν ανεβάζει το σάκχαρο ενώ η ινσουλίνη το κατεβάζει σπρώχνοντάς το μέσα στα κύτταρα για να τραφούν. Η γλυκαγόνη είναι συνήθως αυξημένη, η ινσουλίνη μειωμένη και πάει μύλος η υπόθεση. Μειώνοντας την δράση της γλυκαγόνης  βοηθούμε αυτή τη σχέση.
  • Να αυξήσουν την ευαισθησία του σώματος στην Ινσουλίνη. Οι ορμόνες όλες για να «δώσουν το μήνυμα» πρέπει να ενωθούν με την κατάλληλη «ουσία» πάνω στο κύτταρο (τον υποδοχέα της ορμόνης). Η παχυσαρκία πρωτίστως (ενίοτε και μόνο το υπερβάρος) μειώνουν αυτούς τους υποδοχείς, άρα «δεν δουλεύει η ινσουλίνη».
  • Να φτιάξουν το λιπιδαιμικό προφίλ. Στον διαβήτη ,όπως προαναφέραμε, όλα είναι απορυθμισμένα και τα λιπίδια παίζουν τεράστιο ρόλο στην δράση της ινσουλίνης. Η με ίωση λοιπόν των τριγλυκεριδίων πρωτίστως αλλά και όλων των λιπιδίων είναι βασικής σημασίας.
  • Να μειώσουν το σάκχαρο απομακρύνοντάς το. Η ινσουλίνη βάζει το σάκχαρο στα κύτταρα και έτσι μειώνεται. Μπορεί όμως να μειωθεί και από τους νεφρούς, κάτι που φυσιολογικά συμβαίνει, απλώς με τα νέα φάρμακα αυτή η απομάκρυνση είναι μεγαλύτερη.

 Ενημερωτικό άρθρο από τον ιατρό Ανδρέα Ι. Παπαδάμ (MD, MSc, Ph.D) Ενδοκρινολόγο - Διαβητολόγο


Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών &University of Sydney (Αυστραλία) - Βρείτε τα στοιχεία του ιατρού ΕΔΩ!

Διαβάστε επίσης: Νόσος Hashimoto: Η χρόνια φλεγμονή του θυρεοειδούς

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Επιστροφή στην κορυφή

Διαβάστε επίσης...