Dean Karnazes: O Αρκάς που δεν μπορούσε να σταµατήσει να τρέχει!

Γράφει ... "Πώς έγινε το τρέξιµο ένα παγκόσµιο τρεντ; Ανάµεσα στις δεκάδες πιθανές απαντήσεις θα σταθούµε στην εµφάνιση κάποιων ανθρώπων που παρουσίασαν το τρέξιµο όχι µόνο ως τρόπο άθλησης, αλλά και ως τρόπο ζωής. Ενας από αυτούς είναι και ο Ελληνοαµερικανός υπερµαραθωνοδρόµος Κωνσταντίνος Καρνάζης, ένας από τους 100 πιο επιδραστικούς ανθρώπους στον κόσµο (περιοδικό Time, 2007), ο οποίος είπε στο «Κ» ότι το τρέξιµο αποτελεί «µια προσωρινή απόδραση από τον κόσµο».

Ο 54χρονος σήµερα «Ντιν» µεγάλωσε στη δυτική ακτή των ΗΠΑ κάνοντας σερφ και τρέχοντας σε σχολικούς αγώνες αντοχής - αυτά µέχρι τα 15 του, όταν έκανε ένα πολυετές διάλειµµα από οποιαδήποτε αθλητική δραστηριότητα. Σπούδασε, παντρεύτηκε και βρήκε µια πολύ καλά αµειβόµενη δουλειά. Ηταν επιτυχηµένος. Ολα άλλαξαν στο πάρτι των 30ών γενεθλίων του, σε ένα κλαµπ στο Σαν Φρανσίσκο, όταν ένιωσε να πνίγεται από µια αίσθηση απόλυτης µαταιότητας. Ξαφνικά, όλα έµοιαζαν ανούσια. Εχοντας πιει αρκετά ποτά και ενώ κουβέντιαζε µε µια άγνωστη κοπέλα, σηκώθηκε, πήγε µέχρι την πίσω πόρτα του µαγαζιού και ξεκίνησε να τρέχει. Σταµάτησε εφτά ώρες αργότερα, 48 χλµ. µακριά. «μέσα σε µία νύχτα µεταµορφώθηκα από µεθυσµένος χαζός γιάπης σε αναγεννηµένο αθλητή», διαβάζουµε στον «Υπερµαραθωνοδρόµο», την µπεστ σέλερ αυτοβιογραφία του Καρνάζη που κυκλοφόρησε το 2006 (στα Ελληνικά από τις εκδ. Key Books). «Πιστεύω ότι, αν δεν είχα φύγει τρέχοντας από το µπαρ εκείνο το βράδυ, η ζωή µου θα είχε κυλήσει εντελώς διαφορετικά», παραδέχεται σήµερα στο «Κ».

«Ηταν µια καθοριστική στιγµή στη ζωή µου και, αν δεν είχα πάρει εκείνη την απόφαση να φύγω, θα είχα γίνει ένας πολύ δυστυχισµένος άνθρωπος». Στο εξής, ο Κωνσταντίνος Καρνάζης θα έτρεχε δοκιµάζοντας συνεχώς τα όριά του, αυτό θα ήταν το νόηµα της ζωής του. Ετρεξε 217 χλµ. κάτω από τον καυτό ήλιο στην έρηµο μοχάβι στην Καλιφόρνια, ενώ άλλοτε έτρεξε 560 χλµ. µέσα σε 80 ώρες και χωρίς να κοιµηθεί. Το 2006 έτρεξε 50 μαραθωνίους σε 50 συνεχόµενες ηµέρες, σε 50 διαφορετικές πολιτείες των ΗΠΑ - η προσπάθειά του αργότερα γυρίστηκε σε ντοκιµαντέρ. Τίποτα όµως, όπως µας είπε, δεν συγκρίνεται µε αυτό: «μία φορά έτρεξα έναν μαραθώνιο στην Ανταρκτική σε θερµοκρασία -40 βαθµών. Οι συνθήκες ήταν πολύ επικίνδυνες, καθώς το πολικό οροπέδιο είναι ένα από τα πιο έρηµα, αφιλόξενα και αποµακρυσµένα µέρη της Γης. Υπέφερα από το κρύο, αλλά τα πράγµατα θα µπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα». Οσο για την καλύτερή του εµπειρία; ∆εν το σκέφτεται καθόλου: «Οταν έτρεξα 10 χλµ. µαζί µε την κόρη µου, Αλεξάνδρεια, στα δέκατα γενέθλιά της». Τρέχοντας στην Ελλάδα
 Δεν είχε επισκεφτεί την Ελλάδα µέχρι το 2013, όταν ήρθε στη χώρα µας (έχει ρίζες από την Αρκαδία και την Ικαρία) για λογαριασµό του «Νavarino Challenge» που διοργανωνόταν τότε πρώτη φορά. «Συνάντησα πολλούς συγγενείς και έκανα φίλους», µας λέει. «Από τότε έρχοµαι στην Ελλάδα κάθε χρόνο και συµµετέχω σε αυτό το αθλητικό γεγονός, µε την αγάπη µου για τη χώρα να αυξάνεται συνεχώς. Αν και µένω στο Σαν Φρανσίσκο, νιώθω περισσότερο σπίτι µου την Ελλάδα - φαίνεται πως ό,τι είναι στο αίµα σου δεν µπορεί να αλλάξει».

Το καινούργιο του βιβλίο θα κυκλοφορήσει στην Αµερική το φθινόπωρο και θα λέγεται «The Road to Sparta». Είναι, όπως µας εξηγεί, ένας φόρος τιµής στον ελληνισµό, στην αρχαία κουλτούρα του τρεξίµατος, στον αγαπηµένο του Φειδιππίδη. Διαβάζοντας τον «Υπερµαραθωνοδρόµο» συναντήσαµε πολλά σηµεία στα οποία ο Καρνάζης πασχίζει να δώσει µια απάντηση στον εαυτό του: Γιατί τρέχει; Γιατί βρήκε στο τρέξιµο το νόηµα της ζωής; «Κάποιοι αναζητούν παρηγοριά και ανακούφιση στο ντιβάνι του ψυχιάτρου τους, άλλοι πάνε στο µπαρ της γωνίας και το ρίχνουν στο ποτό, εγώ όµως διάλεξα το τρέξιµο σαν ψυχανάλυση», γράφει σε κάποιο σηµείο, ενώ αλλού αναφέρει ότι «µερικές από τις οµορφότερες στιγµές µου ήταν την ώρα που έτρεχα στον ανοιχτό δρόµο, µε µοναδικά µου υπάρχοντα ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια κι ένα σορτσάκι». Και όµως, έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια, ακόµα προσπαθεί να το εξηγήσει. «Το τρέξιµο διατηρεί ακόµα ένα κάποιο µυστήριο», µας λέει. «Είναι µια τόσο απλή πράξη και όµως έχει µια βαθιά και αδιαµφισβήτητη δύναµη».