Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να κυβερνήσει η νέα γενιά – Του Μαρίνου Μπερέτσου
Με το βλέμμα στραμμένο στις εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους νέους που χρειάζονται ευκαιρίες και όχι πελατειακές εξαρτήσεις για να δουλέψουν και να προκόψουν στην πατρίδα τους και ταυτόχρονα να παραμείνουν ευρωπαίοι πολίτες και να μην χρειάζονται διαβατήρια για να συνωστίζονται στην εκτός Segen ουρά για να αναζητήσουν σπουδές αλλά και εργασία ακόμη σε ευρωπαϊκές χώρες, πρέπει να κυβερνήσει ο Αλέξης Τσίπρας από σήμερα την Ελλάδα.
Το κόστος της επίπλαστης ευημερίας στηριγμένης στα δανεικά και στην «άφρονα» κακή-διαχείριση των επί 30 χρόνια κυβερνώντων θα το αναλάβουν υποχρεωτικά και όσοι τους έδιναν την λαϊκή εντολή να κυβερνήσουν.
Είναι δικό του το «πολιτικό κεφάλαιο» που δημιουργήθηκε από την πρόθεση μεγάλων αλλαγών από την ελληνική κοινωνία, ήταν δικό του το «βάρος της ευθύνης» ιδιαίτερα το τελευταίο δεκαπενθήμερο και προσωπική η τελική απόφαση το τελευταίο 48ωρο κάτω από το ασύμμετρο βάρος των ιστορικών διλημμάτων.
Οι συνειδητοποιημένοι «μη τακτοποιημένοι», εργατικοί, σπουδαγμένοι ανήσυχοι νέοι, είναι το «κοινό» του, αυτοί είναι η κοινωνική συμμαχία που καλείται να συγκροτήσει σε κίνημα εξουσίας για να κυβερνήσει την χώρα.
Όλοι εμείς οι υπόλοιποι συνταξιούχοι, επαγγελματίες της οικονομίας χωρίς παραγωγική βάση, ειδικοί και ανειδίκευτοι, δημοσιογράφοι, γιάπηδες αλλά και «αριστεροί», φιλοσοφούντες και δημοσιολογούντες αλλά και επίδοξα κυβερνητικά στελέχη μόνο γκρίνια και βαρύγδουπες αναλύσεις έχουμε να προσφέρουμε στην νέα κατάσταση.
Ένα έχουμε να κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι για να βοηθήσουμε να σηκώσει η χώρα κεφάλι, να δουλεύουμε περισσότερο, να κάνουμε καλύτερα και αποτελεσματικότερα την δουλειά μας. Να κάνουμε «πολιτική στην πράξη», με μεγαλύτερη προσπάθεια στην δουλειά μας, για να κάνουμε μία νέα αρχή μέσα από την ατομική και συλλογική προσπάθεια.
Ένας εκλεγμένος πρωθυπουργός μίας δυτικής δημοκρατίας οφείλει να ακούσει όλες τις κοινωνικές τάξεις και ομάδες. Η ιστορική αποστολή που έλαχε στον συγκεκριμένο, είναι να μετρήσει όλες του τις αποφάσεις και τα περιθώρια που έχει, στο συγκεκριμένο διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον συσχετισμού δυνάμεων, από τις επιπτώσεις στους νέους της πατρίδας μας.
Λόγω της δουλειάς μου έχω επισκεφτεί τα τελευταία 15 χρόνια πολλές ευρωπαϊκές χώρες και έχω εμπειρίες διακρατικών συνεργασιών στην ενδοχώρα στις αγροτικές περιοχές, στις περιοχές με μεγάλη ανεργία. Οι συντάξεις και οι μισθοί σε πολλές περιοχές των εταίρων μας στην Βόρεια Αγγλία, στην Ανατολική Γερμανία, στην Τσεχία, στην Λετονία είναι μακράν χειρότεροι από αυτό που εμείς θεωρούμε «καταστροφή».
Όμως σε αυτές τις χώρες με τα σοβαρά προβλήματα είδα παντού νέους ανθρώπους με γνώσεις με διάθεση με όραμα να προσπαθούν.
Η Αριστερά ως βαθιές αξίες οφείλει να αναδείξει την συλλογική ευημερία και κοινωνική προστασία και την εργασία και όχι τα «κεκτημένα» της εξατομικευμένης ευημερίας της «καλής» σύνταξης και της «καλής» θέσης εργασίας. Αυτό είναι το αμερικάνικο μοντέλο ευημερίας.
Με αυτή την σημαία φτάσαμε το τελευταίο 15 ημερο στην ίδια την καταστροφή. Την ύστατη στιγμή ο νέος πρωθυπουργός της χώρας με τεράστιο προσωπικό βάρος απέναντι στο ιστορικό δαμόκλειο δίλημμα πήρε την σωστή απόφαση.
Αποκαλύφθηκε τι είχε σχεδιαστεί για την Ελλάδα, για ποιους λόγους με ποια επιχειρήματα και ποιες δικαιολογίες πολλοί από εμάς ανησυχήσαμε , τολμήσαμε να το διατυπώσουμε , λοιδορηθήκαμε αλλά τελικά ο νέος αυτός άνθρωπος ο οποίος παρέλαβε «απασφαλισμένη» χειροβομβίδα μεγατόνων λειτούργησε την τελευταία στιγμή ως ηγέτης και όχι ως αρχηγός μικρού κόμματος.