Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 101 ετών ο γνωστός Αντιστασιακός από τη Μεγαλόπολη, Γιώργης Κάβουρας

Δευτέρα, 29 Σεπτεμβρίου 2025 09:35

Πλήρης ημερών έφυγε από τη ζωή ο Αντιστασιακός από τη Μεγαλόπολη Γιώργης Κάβουρας. Έκλεισε ένα ζωντανό κεφάλαιο της νεότερης ιστορίας του τόπου μας. Έζησε τα νιάτα του στα δύσκολα προκατοχικά, κατοχικά, και μετακατοχικά χρόνια και αγωνίσθηκε όλη του τη ζωή για μια πατρίδα ελεύθερη, ανεξάρτητη, δίκαιη. Έζησε όλο το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών και Ιταλών κατακτητών τη περίοδο 1941-1944. Έζησε τους μετέπειτα μεγάλους αγώνες για Δημοκρατία. Διαδρομή δύσκολη. Έζησε κυνηγημένος, με βασανιστήρια, με φυλακίσεις, με εξορία.

Γεννήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου του 1924 στο χωριό Ραψομμάτη Αρκαδίας. Η Κατοχή τον βρήκε εργαζόμενο σε καφενείο στην Αθήνα και σπουδαστή σε Νυχτερινό Γυμνάσιο. Το 1942 εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Το 1943 επέστρεψε στο χωριό του και έγινε υπεύθυνος της ΕΠΟΝ σε επτά χωριά. Στο μεγάλο κάλεσμα του ΕΛΑΣ τον Σεπτέμβριο του 1943 από τους πρώτους ανέβηκε αντάρτης στο Μαίναλο σε ηλικία 19 ετών. Ανήκε στον 2ο λόχο του 2ου Τάγματος του 11ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ με διοικητή τον Βάσο Τσεκούρα, με λοχαγό τον Αντωνιάδη και διμοιρίτη τον Μπίκο. Έλαβε μέρος σε νικηφόρες μάχες εναντίον των Γερμανών στα Κανελλάκια, στις δύο μάχες στη Βλαχέρνα, στη μάχη της Τρίπολης καθώς και σε πολλές εμπλοκές με Γερμανούς στην ευρύτερη περιοχή του ΒΑ Μαινάλου. Μπήκε ελευθερωτής στη Σπάρτη στις 20 Σεπτεμβρίου 1944 και στη Τρίπολη στις 1Οκτωβρίου 1944. Παρέλασε με τον ΕΛΑΣ και στις δύο πόλεις μπροστά σε χιλιάδες κόσμο που παραληρούσε από χαρά για την Ελευθερία και ζητούσε ελπίδα.

Υπηρέτησε στρατιώτης στην πρώτη ΕΣΣΟ και με τις εμπειρίες του ως αντάρτης του βουνού καθώς και με την μελέτη βιβλίων εκπαίδευσης έγινε λοχίας εκπαιδευτής του Μηχανικού στο Ναύπλιο με διοικητή του Κέντρου Εκπαίδευσης τον Αθανάσιο Τσουμή. Η έλλειψη στο Στράτευμα ήταν μεγάλη και ο ίδιος ακούραστος και αλάνθαστος. Του προτάθηκε να μείνει μόνιμος να πάρει τον βαθμό του Ανθυπασπιστή και σε ένα χρόνο του Ανθυπολοχαγού.
Έζησε την παράδοση - αλλαγή του Στρατοπέδου από Αγγλική επικυριαρχία σε Αμερικάνικη.
Εκπαίδευσε εκατοντάδες στρατιώτες και την πρώτη σειρά Αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού κυρίως σε εκκαθάριση ναρκών Εγγλέζικων και Γερμανικών, κατασκευή γεφυρών με τη μέθοδο Μπέλευ, ανατινάξεις με μπακαλοτορπίλες κ.α.
Όμως, πίσω στο χωριό την οικογένεια του τη βρήκαν μεγάλες καταστροφές και η παρουσία του ήταν επιτακτική. Παραβίασε στρατιωτική άδεια. Του ζήτησε ο πατέρας του να αντικαταστήσει τον αδερφό του που είχε επιστρατευτεί από τον Δημοκρατικό Στρατό.

Η Τρίτη Μεραρχία του Δημοκρατικού Στρατού (Νεκρά Μεραρχία) με αρχηγό τον Στέφανο Γκιουζέλη τον κάλεσε εγγράφως να παρουσιαστεί στο Γενικό Αρχηγείο στη Γορτυνία. Στη σχολή Κανελλόπουλου στη Δίβρη εκπαίδευσε τους πρώτους Αξιωματικούς του Δημοκρατικού Στρατού. Στη συνέχεια από το Αρχηγείο του Δημοκρατικού Στρατού ορίστηκε Αξιωματικός Στρατοπέδευσης. Γνώρισε από κοντά όλη την ηγεσία της Τρίτης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού και ήταν συνεργάτης της απόλυτης εμπιστοσύνης τους.
Ο αδερφός του Πάνος τελικά σκοτώθηκε, δεν κατάφερε να τον σώσει.

Παραδόθηκε στο Στρατό όταν κατέρρευσε ο Δημοκρατικός Στρατός και πέρασε Στρατοδικείο. Καταδικάστηκε σε Θάνατο. Σε δεύτερο βαθμό μετατράπηκε η ποινή σε κάθειρξη 15 ετών. Και τον Μάιο του 1951 με απόφαση του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου η ποινή μετατράπηκε σε κάθειρξη 5 ετών.
Επέστρεψε στην Αρκαδία μετά την αποφυλάκισή του έκανε οικογένεια και ασχολήθηκε με αγροτικές καλλιέργειες και οικοδόμος (μωσαϊκός). Συνταξιοδοτήθηκε από το ΙΚΑ.
Το 1967 εξορίστηκε στη Γυάρο.
Ενεργός πολίτης όλα τα χρόνια διετέλεσε Νομαρχιακή Επιτροπή της ΕΔΑ, γραμματέας των οικοδόμων Μεγαλόπολης, γραμματέας της ΠΟΑΕΑ Μεγαλόπολης. Κυρίως ως Αντιστασιακός ήταν πρωτοπόρος σε όλες τις εκδηλώσεις μνήμης της περιοχής μέχρι σήμερα.

Καλλίφωνος ιεροψάλτης (δώρο Θεού έλεγε) υπηρέτησε το αναλόγιο για 82 χρόνια από τα 18 του έως τα 99 του χρόνια. Έχει συνψάλλει με περισσότερους από 300 ιερείς. Το είχε καμάρι γιατί μία φορά συνέψαλλε ως αντάρτης με τον Αντιστασιακό μητροπολίτη Ηλείας Αντώνιο και επίσης ότι έψαλλε ένα Πάσχα στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης.
Τραγουδούσε υπέροχα τα παλιά παραδοσιακά τραγούδια και έβγαζε μόνος του ολόκληρη διασκέδαση.

Τιμήθηκε από την Πολιτεία ως Αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης. Τιμήθηκε από την Περιφέρεια Πελοποννήσου, από τον δήμο Τρίπολης, την κοινότητα Βλαχέρνας. Τιμήθηκε από το Κέντρο Εκπαίδευσης Μηχανικού Ναυπλίου. Τιμήθηκε το 2024 από την αγαπημένη του ομάδα ΑΕΚ για τα 100 χρόνια τους.
Το 2014 οι σημειώσεις της ζωής του που ήθελε να αφήσει κληρονομιά στην οικογένεια του, ζητήθηκαν να γίνει βιβλίο. Το βιβλίο εκδόθηκε το 2017 από τις εκδόσεις Αλφειός με τίτλο «Μη με ξεχάσεις». Προλογίζουν ο μεγάλος Αντιστασιακός Μανώλης Γλέζος και ο καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών ιστορικός Βασίλης Καραποστόλης.

Παντρεύτηκε το 1953 την Φλωρεντία Αρβανιτοπούλου από τη Δάφνη Μαντινείας και απέκτησαν τρία παιδιά, το Τάσο, τον Δημήτρη και την Κωνσταντίνα. Έχασε την γυναίκα του το 1991, δεν ξαναπαντρεύτηκε. Έχασε τον γιό του Δημήτρη το 2001.
Απέκτησε εγγόνια και δισέγγονα.
Υγιέστατος όλα τα χρόνια, έφυγε ήρεμος δίχως να αρρωστήσει. Διαισθάνθηκε ότι έρχεται το τέλος της επίγειας ζωής του και το ανακοίνωσε στα παιδιά του. «Μην απομακρύνεστε τις επόμενες ημέρες»...
Η κηδεία του θα γίνει στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου στη Μεγαλόπολη (εκεί, που ήταν ψάλτης τα περισσότερα χρόνια) την Δευτέρα το μεσημέρι 29 Σεπτεμβρίου στις 2.30 η ώρα.

Tags:

Γιώργης Κάβουρας,