Menu
RSS
Τρίτη, 19/03/2024
kalimera-arkadia logo
kalimera Arkadia Facebook pageKalimera Arkadia TwitterKalimera Arkadia YouTube channel
ΚΤΕΛ Αρκαδίας

Συγκλονιστική ιστορία | Μητέρα από την Τρίπολη ψάχνει να βρει το κοριτσάκι της από το 1980!

Συγκλονιστική ιστορία | Μητέρα από την Τρίπολη ψάχνει να βρει το κοριτσάκι της από το 1980!
Πρόκειται για μία συγκλονιστική πραγματική ιστορία, όπου μία μητέρα έχει βάσιμες υποψίες ότι το παιδί που γέννησε και της είπαν ότι πέθανε, τελικά ζει…
Αν κι εσείς έχετε βιώσει κάτι που θέλετε να το μοιραστείτε με τους επισκέπτες, του «Καλημέρα Αρκαδία», μπορείτε να στείλετε την ιστορία σας (επώνυμα ή ανώνυμα) στο email Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Φίλοι μου, γεια σας..

Η ιστορία μου αρχίζει τον Απρίλιο του 1980. Ήμουν έγκυος στο δεύτερο παιδί μου. Με παρακολουθούσε ένας γυναικολόγος στην πόλη μου. Η εγκυμοσύνη κυλούσε φυσιολογικά, ώσπου μια μέρα ... έσπασαν τα νερά! Θα σκεφτόσαστε τώρα, τι πιο φυσιολογικόq Και όμως κατά τα λεγόμενα του γιατρού μου ήμουν 6 μηνών έγκυος!

Όταν πήγαμε στον γιατρό και συζητούσαμε τι θα κάνουμε, μάς είπε ότι πρέπει να φύγω το συντομότερο για την Αθήνα, διότι δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει έναν πρόωρο τοκετό, επειδή δεν υπήρχαν θερμοκοιτίδες για το μωρό και πως θα κινδύνευα και εγώ..

Μάς έστειλε λοιπόν, σ’ έναν συνάδελφο του γυναικολόγο, σε πολύ γνωστό δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας, έχοντας αυτός μιλήσει για να μάς περιμένει ... (εδώ να σας πω πώς ο γιατρός μου ήταν χρόνια σ’ αυτό το νοσοκομείο πριν έρθει στην επαρχία..).

Βρήκαμε τον γιατρό, μ’ εξέτασε και με κράτησε στο νοσοκομείο μέχρι να γεννήσω. Ξημερώνοντας Πρωτομαγιά ’80, μ’ έπιασαν οι πόνοι!

Ειδοποίησαν τον γιατρό μου, ο οποίος ήρθε αμέσως και χαριτολογώντας μου είπε ότι του χάλασα την Πρωτομαγιά..

Σύντομα … γέννησα ένα κοριτσάκι, μελαχρινό πολύ ψηλό και όμορφό, 6 μηνών, με βάρος 1.650 γραμμάρια. Δίπλα μου ήρθε και ο παιδίατρος του νοσοκομείου των Αθηνών ο οποίος με διαβεβαίωσε πως επειδή είναι κορίτσι και τα κορίτσια είναι πιο δυνατά θα τα καταφέρει.

Όπως είναι λογικό ... το κοριτσάκι μου μπήκε στην θερμοκοιτίδα. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας ρώτησα πως είναι το παιδί και ο παιδίατρος μου είπε πώς το παιδί θα χρειαστεί να μείνει πολύ καιρό στην θερμοκοιτίδα και αυτό είναι αρκετά επικίνδυνο, διότι με το οξυγόνο που θα έπαιρνε, υπήρχε κίνδυνος να τυφλωθεί ή να υπάρξει πρόβλημα με την ακοή της ή και ακόμα να μείνει διανοητικά ανάπηρο..

Κατά την γνώμη του όπως μου είπε ήταν ..καλύτερα το μωρό να μην ..ζήσει..

Χάσαμε την γη κάτω από τα πόδια μας…

Αυτόματα την χαρά μας την διαδέχτηκε η ..λύπη και η.. απελπισία..

Μα, πώς είναι δυνατόν από τη μία, να σε διαβεβαιώνει πως το μωρό… θα τα καταφέρει και από την άλλη πως δεν πρέπει να ζήσει, γιατί με το οξυγόνο, θα είχε πρόβλημα στην μετέπειτα ζωή του; Ενώ γνώριζε από την αρχή ότι ένα πρόωρο μωρό πρέπει να μπει στην θερμοκοιτίδα..

Τι άλλαξε σε λίγες ώρες;

Προκειμένου να ζήσει το μωρό μας, ο άντρας μου τον είχε πληρώσει κάτω από το χέρι (βέβαια..) χρυσά! ’Έτσι και αλλιώς το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν να ζήσει, όπως και να ήταν … ήταν το παιδί μας .. όπου μόλις το είχα γεννήσει…Ω, ΘΕΕ ΜΟΥ..

Ήμασταν μικροί τότε, από επαρχία, απονήρευτοι και κουμάνταραν την κατάσταση όπως αυτοί θέλανε .. ή είχανε προγραμματίσει!

Ήταν αποφασισμένοι να μην αφήσουν.. την ευκαιρία να φύγει από τα χέρια τους..

Βέβαια αυτά τα σκέφτηκα με το πέρασμα των χρόνων.. γιατί τότε δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά..

Η μέρα που γέννησα το κοριτσάκι μου, ήταν Πέμπτη και το Σάββατο μου έδωσαν εξιτήριο, αλλά ο γιατρός μού είπε πως ... επειδή μπορεί να πάθω αιμορραγία, να μην ταξιδέψω για την πόλη μου και να μείνω στην Αθήνα σε συγγενικό μου πρόσωπο που ήξερε πως είχα..

Το μωρό θα έμενε στην θερμοκοιτίδα, για να πάρει το κανονικό βάρος για να μπορέσουμε να το πάρουμε στο σπίτι μας..

Την Κυριακή το πρωί χτύπησε το τηλέφωνο.. και μας είπανε να πάμε στο νοσοκομείο γιατί το παιδί δεν ήτανε καλά,..

Έφυγε αμέσως ο άντρας μου μαζί με τον κουνιάδο μου και φτάνοντας, στο νοσοκομείο του είπαν πως το μωρό.. πέθανε..

Ό,τι και να γράψω.. ότι και να πω.. δεν μπορεί να το νιώσει κανείς.. Νόμιζα πώς σταμάτησε η καρδιά μου.. δεν μπορούσα να αναπνεύσω.. Κραυγές θλίψης.. κι ένας ατελείωτος και βασανιστικός πόνος.. πονούσε η ψυχή μου ..τόσο πολύ που δεν μπορούσα με τίποτα να την κάνω να περάσει..

Ενώ πήραμε τη βαλίτσα μας με όλα τα ρουχαλάκια του μωρού μας.. δεν πήραμε το μωρό μας.. και δεν θα το κράταγα ποτέ στην αγκαλιά μου, ποτέ ξανά..

Η μεγαλύτερη ανοησία που κάναμε ήταν … που δεν πήραμε το μωρό μας για να το θάψουμε εμείς, επειδή μάς είπαν στο νοσοκομείο να μην ασχοληθούμε στην ψυχολογική κατάσταση που ήμασταν και πως θα κανόνιζαν αυτοί τα διαδικαστικά, της ταφής..

Πέρασαν τα χρόνια και στη ζωή μας ήρθαν και τα άλλα παιδιά μας!

Μεγαλώνοντας η μεγάλη μου κόρη, ένα μεσημέρι που παρακολουθούσε μια εκπομπή ζωντανή με κοινό, είδε μια κοπέλα που μοιάζανε πολύ.. Εδώ, θέλω να πω πως δεν είχαμε αναφέρει ποτέ στα παιδιά μας αυτή την ιστορία..

Όταν γύρισε ο άντρας μου από την δουλειά του, η κόρη μου τον ρώτησε για πλάκα… εάν έχει κάνει ποτέ άλλο παιδί! Τότε βγάλαμε από το καλά κρυμμένο κουτάκι της ψυχής μας την ιστορία και την εξιστορήσαμε αναλυτικά στα παιδιά μας ..Και πάλι έμεινε εκεί..

Μια μέρα … μαζί με την μεγάλη μου κόρη παρακολουθούσαμε τη Νικολούλη, οπού στην εκπομπή της είχε μια ιστορία με παράνομη υιοθεσία όπου έμοιαζε με την δική μας ιστορία! Αποφασίσαμε να ψάξουμε να δούμε κι εμείς μήπως, το κοριτσάκι μας ζει.. Πήγαμε αρχικά στο ληξιαρχείο στην Αθήνα και έκανα αίτηση για τις ληξιαρχικές πράξεις γέννησης και θανάτου.. Αφού το παιδί μας είχε πεθάνει.. Τα χαρτιά θα τα στέλνανε 2 εβδομάδες αργότερα, διότι τόσα χρόνια μετά (1995 τότε … από το 1980..), έπρεπε να ψάξουν.

Πραγματικά λίγες μέρες μετά πήρα ένα φάκελο στα χέρια μου και.. συγκλονίστηκα.. Στο φάκελο, μέσα υπήρχε μόνο η ληξιαρχική πράξη γεννήσεως! Αμέσως τηλεφώνησα στο ληξιαρχείο των Αθηνών και ζήτησα την κυρία που με είχε εξυπηρετήσει… (ευγενέστατη και πάνω από όλα άνθρωπος..) Της είπα πως το παιδί είχε πεθάνει.. και πως έπρεπε να έχω στα χέρια μου και τη ληξιαρχική πράξη θανάτου.. Με διαβεβαίωσε πως στον ίδιο φάκελο δεν υπήρχε άλλο χαρτί.. και πως θα κοίταζε κι άλλους φακέλους και εάν την βρει, θα μού τη στείλει το συντομότερο!!

Πράγματι, σε λίγες μέρες την έλαβα..

Και εδώ αρχίζει, ο Γολγοθάς ..Πρώτη διαπίστωση.. το μωρό γεννήθηκε 8 μηνών και όχι 6 όπως μας είχαν πει..  Δεύτερη διαπίστωση.. το μωρό είχε πεθάνει το Σάββατο, στις 17.30 μ.μ.  και ... όχι την Κυριακή πρωί-πρωί.. Και αναρωτιέμαι, δεν είδαν το μωρό που πέθανε, δεν κατάλαβαν τι ώρα ήταν και ξέχασαν να μας ειδοποιήσουν ή απλά την Κυριακή το πρωί τους βόλευε η ώρα για να μας το πούνε;

Αμέσως ζητήσαμε από το νοσοκομείο που είχε ταφεί η κορούλα μας.. Ο υπάλληλος αδιαφορούσε και μας είπε προφορικά (αφού δεν μπορούσε να στείλει επίσημο έγγραφο…) πως όλα τα μωρά τα θάβανε στο 3ο Νεκροταφείο της Νίκαιας. Όταν επικοινωνήσαμε με τον υπεύθυνο του νεκροταφείο πραγματικά.. π α γ ώ σ α μ ε…

Ο κύριος που με εξυπηρέτησε, ήταν πολύ ευγενικός και ευαισθητοποιημένος, μάς είπε πως ουδέποτε το μωρό δεν είχε ταφεί στο συγκεκριμένο νεκροταφείο! Μάς είπε πως τόσα χρόνια ποτέ δεν του είχε συμβεί κάτι τέτοιο και καλό θα ήταν να μην κοιτάζουμε σε νεκροταφεία …

Ας το ψάξουμε καλύτερα.. πιο πολύ… Παρόλο που μάς διαβεβαίωσε πως το παιδί αποκλείεται να έχει θαφτεί, σε άλλο νεκροταφείο, εμείς ψάξαμε σε όλα τα νεκροταφεία της Αττικής.. 38 νεκροταφεία, τηλέφωνα.. τηλέφωνα.. Όλοι το ίδιο.. Το παιδί σας ζει… Ναι, αλλά πού είναι; Πως να ζει; Το ξέρει;

Σκοτεινός αγώνας δρόμου χωρίς τελειωμό.. και με πολλά εμπόδια.. αλλά είμαστε αποφασισμένοι

Επικοινώνησα με εκπομπές, που ασχολούνται με τέτοια θέματα αλλά επειδή.. είχαν πολλές υποθέσεις δεν μπορούσαν.. Απευθυνθήκαμε σε άλλη εκπομπή, όπου μας είπαν πως θα μας βοηθήσουν επειδή το θέμα ήταν πολύ σοβαρό και θα ήταν.. Χάρηκα.. ανυπομονούσα.. ώσπου μας είπαν πως δεν μπορούν, γιατί εάν δεν το γνώριζε το παιδί θα ήταν  μεγάλο σοκ για εκείνο και πως θα πρέπει αυτό να ψάξει να μας βρει.. και εάν δεν το ξέρει; Δεν πρέπει να το μάθει κάποια στιγμή;

Σε μια άλλη εκπομπή, μάς είπαν ..ναι μεν, αλλά.. εκεί που βρίσκανε μια άκρη ..εκεί τους σταμάταγαν.. Μεγάλο παρασκήνιο εκεί με τον γιατρό και με την μαία η οποία ζει εδώ και χρόνια σε πλούσια χώρα του εξωτερικού.. τόσα λεφτά έβγαλε από τις παράνομες υιοθεσίες.. και έφυγε με παραίτηση….

Η οικονομική κατάσταση μας, δεν ήταν η καλύτερη, αλλά ..αποφασίσαμε να πάμε σε ένα δικηγόρο και να του αναθέσουμε την υπόθεση.. έτσι και κάναμε.. Ενθουσιασμένος κράτησε τα χαρτιά και θα μάς ενημέρωνε.. Άλλη μια απογοήτευση.. Ούτε εκείνος,, όχι γιατί δεν βρίσκει το παιδί αλλά…δεν μπορούσε να αναλάβει την συγκεκριμένη υπόθεση..

Απελπισμένοι.. αλλά δεν θα το βάλουμε κάτω.. Έτσι ψάξαμε για τους γιατρούς και όλους τους εμπλεκόμενους στην ιστορία.. γραβατομένοι πλούσιοί κύριοι που έχουν δώσει όρκο.. και δεν διστάζουν να πουλήσουν τα μωρά, σαν ένα κομμάτι κρέας!! Φιγουράρουν στις κοσμικές στήλες και καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια για τα παιδιά τους, ενώ ..κάποιοι άλλοι λιώνουν κάθε μέρα για το δικό τους παιδί και την τύχη που έχει αφού κάποιοι άλλοι αποφάσισαν να το πουλήσουν! Πως μπορούν να κοιμούνται χωρίς τύψεις και ενοχές; Μήπως επειδή είναι κενοί και σάπιοι;

Και πάνω από όλα.. ποιος τους είπε, πως έχουν το δικαίωμα να στερήσουν ένα παιδί από την αγκαλιά της μάνας, όταν αυτή είναι υγιής και μπορεί να το μεγαλώσει; Γιατί οι γονείς να μην ξέρουν που είναι το παιδί τους; Τα αδέλφια, γιατί μα μην έχουν γνωρίσει την αδελφή τους ποτέ;

Φίλοι μου, δεν θα σας κουράσω άλλο.. ξέρω ότι πολλούς από εσάς θα αγγίξει αυτή η ιστορία, γιατί ίσως κι εσείς, να έχετε βιώσει κάποιοι παρόμοιο περιστατικό..

ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ..

Εάν υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με τέτοιές υποθέσεις και μπορούν, να βοηθήσουν, θα το εκτιμούσα αφάνταστα.. Είμαι αποφασισμένη, να ψάχνω, σ’ όλη μου τη ζωή, για να βρω την άκρη του νήματος.. και θα την βρω.. Θα συμπληρώσω το κενό της καρδιάς μου και θα ολοκληρώσω το παζλ της οικογένειας μου.. Διότι, ένα κομμάτι της καρδιάς μου.. είναι κενό και είναι μόνο δικό της… Είμαι αισιόδοξη.. Η τύχη θα μου χαμογελάσει…Κάποτε.. αλλά θα μου χαμογελάσει.. την περιμένω ..με ανοιχτή αγκαλιά….Έλα…

Για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω ονόματα. Παρακαλώ πολύ αν χρειαστείτε κάτι τα στοιχεία μου είναι γνωστά στην διεύθυνση του kalimera-arkadia.gr. (info@kalimera-arkadia.gr)

(Η ιστορία αυτή αναδείχθηκε για πρώτη φορά το 2013, όμως δυστυχώς μέχρι σήμερα, το παιδί δεν έχει βρεθεί ...)

- Πηγή

1 σχόλιο

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Επιστροφή στην κορυφή

Διαβάστε επίσης...