Η Μοναχή Αικατερίνη γράφει για το φυτό "Χρυσόβεργα"

ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΑ

SOLIDAGO  VIRGAUREA

Δεν  πολυαναφέρεται  στην  αρχαία  ιατρική.  Παρ΄  όλα  αυτά  ήταν ένα φυτό που  είχε  θεϊκή  και  προστατευτική χρήση.  Ήταν επουλωτικό και αντιφλεγμονώδες.  Το  χορηγούσαν  για  την  ανάπτυξη  των  οστών  των παιδιών και  για  να  βελτιώσουν  την  υγεία   των  δοντιών.

Από  το 1800 και  ύστερα άρχισαν να μελετούν  την  χρυσόβεργα,  πιο σοβαρά. Έτσι  αναδείχθηκαν οι αντιφλεγμονώδεις  ιδιότητες – κυρίως της στοματικής  κοιλότητας,  αλλά  και  των  νεφρών.

Ο  Leclere   την  χορηγούσε  σε  εντερίτιδες.

Σήμερα  την συνιστούμε για το ουρογεννητικό

σύστημα, το γαστρεντερικό, το δέρμα και τις  βλεννογόνους.

Οι σαπωνίνες που περιέχει, οι βιργκαουρατζενίνες, καθιστούν την Χρυσόβεργα χρήσιμη κατά των βακτηρίων Gram+  &  Gram-.  Επίσης  εμποδίζουν τον  πολλαπλασιασμό  των  μυκητών  (candida  albicans…).