ΜπιρΜπιΛιόΝες στα Λαγκάδια Γορτυνίας!

Πέμπτη, 31 Ιουλίου 2025 09:40

Ξεκινώντας κάτι καινούργιο μα συνάμα και πολύ παλιό!

Παντρεύοντας την παράδοση με το σήμερα!

Εξιστορώντας και μαθαίνοντας...

«Κόρες» στο ντόπιο ιδίωμα σημαίνει “φύλλα”, χυλοπίτες.

●●●ΜπιρΜπιΛιόΝες στην Λαγκαδινή διάλεκτο (στα κρεκονίτικα) σημαίνει χυλοπίτες!

Παλιά οι χυλοπίτες μαζί με τον τραχανά, φτιάχνονταν στο σπίτι από τα άξια χέρια των γυναικών, εκεί στο τέλος του καλοκαιριού.

Στέγνωναν κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο και κατόπιν αποθηκεύονταν σε λευκά πάνινα σακούλια και έπαιρναν την θέση τους στο κελάρι μαζί με τις άλλες προμήθειες του χειμώνα μιας και αποτελούσαν σημαντικό πιάτο της χειμερινής διατροφής.

Οι χυλοπίτες φτιάχνονταν και εξακολουθούν να φτιάχνονται με φρέσκα υλικά, αλεύρι, αυγά, γάλα και λίγο αλάτι σε μεγάλες ποσότητες. Στην παρασκευή τους συμμετείχαν όλες οι γυναίκες της γειτονιάς, ειδοποιημένες από την προηγούμενη.

«Αύριο θα φτιάξουμε φύλλα στης Βαγγέλαινας»,

«Μεθαύριο θα σκαπετήσουμε στην κουμπάρα την Καλαβρετινού».

Είχε η κάθε μία τα μαχαίρια της, τον πλάστη της και την φρεσκοπλυμένη της ποδιά!

Το τζεμπέρι απαραίτητο στο κεφάλι και όλες μοσχομύριζαν σαπούνι!

Κολώνιες αυστηρά απαγορεύεται... μην "αρπάξει" καμιά μυρωδιά το ζυμάρι.

Το άνοιγμα των φύλλων δεν είναι απλή δουλειά. Χρειάζεται τέχνη και επιδεξιότητα για να γίνει το φύλλο λεπτό, σχεδόν διάφανο, ολοστρόγγυλο, χωρίς ψεγάδια.

Τέχνη που την μετέφεραν με τον καιρό οι μεγαλύτερες στις μικρότερες…

Μέσα σε ατμόσφαιρα χαράς και κεφιού, ανάμεσα σε γέλια και πειράγματα, συναγωνίζονταν ποια θα ανοίξει τα περισσότερα. Ακόμα και τα μικρά παιδιά συμμετείχαν στο πανηγύρι.

Έπαιρναν τα φύλλα τυλιγμένα στους πλάστες και τα άπλωναν στα καθαρά σεντόνια, κάτω από τον καυτό ήλιο να στεγνώσουν και να «σκάσουν».

Όταν τελείωναν το άνοιγμα ακολουθούσε τραπέζωμα με πίτες, γλυκά (το τελευταίο φύλλο πάντα η οικοδέσποινα το έφτιαχνε δίπλες) και καλούδια διάφορα.

Με τις ευχές «καλό χειμώνα», «με υγεία να τα φάτε», αποχωρούσαν δίνοντας ραντεβού την επόμενη μέρα, στο σπίτι κάποιας άλλης γειτόνισσας…

Το πανηγύρι σταματούσε, όταν όλα τα σπίτια της γειτονιάς είχαν φτιάξει αυτά τα καταπληκτικά ζυμαρικά.

Οι χυλοπίτες όπως σας προανέφερα παρασκευάζονταν σε μεγάλες ποσότητες. Οι οικογένειες εκείνη την εποχή ήταν πολυμελείς και το συγκεκριμένο ζυμαρικό το έτρωγαν τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα.

Για πολλές δε οικογένειες οι χυλοπίτες μαζί με τον τραχανά αποτελούσαν το καθημερινό πρωινό γεύμα. Μαγειρεύονταν εύκολα, τους ζέσταινε και πάνω από όλα ήταν θρεπτικό και τους «κράταγε» χορτάτους!

Προλαβαίνετε! Ο καιρός ακόμα καλά κρατεί…

Όλη η μεγάλη μας παρέα... θα μαζευτεί στο δημοτικό σχολείο

Μικροί τρανοί...

Οι μικροί θα μάθουν από τις μεγαλύτερες

Και οι μεγάλοι θα γίνουν ξανά παιδιά... όπως τότε που ξημερώματα ακολουθούσαμε το χαρούμενο "μπουλούκι" των γυναικών που μοσχομύριζαν σαπούνι και δημιουργούσαν άθελά τους μνήμες χαραγμένες για πάντα μέσα μας!

☆Το Σάββατο θα τις φτιάξουμε

☆Την Κυριακή θα τις φάμε!

Όρεξη να έχετε...

Tags:

Σύνδεσμος των εν Αττική Λαγκαδινών,