Τα Λαγκάδια των κλειστών κτιρίων

Τρίτη, 19 Αυγούστου 2025 13:44

Στις μεγάλες εταιρείες αλλά και στο δημόσιο τομέα εφαρμόζεται ιδίως τα τελευταία χρόνια το λεγόμενο "open space".

Τι είναι αυτό;

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν το δικό τους γραφείο για να εργαστούν. Ο χώρος εργασίας είναι ενιαίος. Φανταστείτε μια μεγάλη αίθουσα, έναν ολόκληρο όροφο και σε αυτόν να βρίσκονται πολλά μικρά γραφεία. Οι υπάλληλοι δουλεύουν ο ένας πάνω στον άλλον. Δεν έχουν ούτε καν σταθερό ηλεκτρονικό υπολογιστή. Παίρνουν το laptop από το σπίτι τους (το οποίο συνήθως τους το δίνει η εταιρεία) και κάθονται κάθε μέρα σε διαφορετικό γραφείο, όπου προλάβει ο καθένας.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη Γορτυνία. Η ερήμωση, εκτός των άλλων προβλημάτων, έχει δημιουργήσει μια θλιβερή κατάσταση όσον αφορά στη διαχείριση των δημοτικών κτιρίων. Βλέπουμε τα περισσότερα κτίρια που είχαν συγκεκριμένη χρήση στο παρελθόν να είναι σήμερα κλειστά και να ανοίγουν μια φορά το χρόνο με τη μορφή του "open space", για όποιον τα ζητήσει για κάποια εκδήλωση. Περάσαμε από τις "αίθουσες πολλαπλών χρήσεων" στις "αίθουσες ετήσιων χρήσεων".

Ποιος θα περίμενε ότι σήμερα στα Λαγκάδια, όλα σχεδόν τα δημοτικά κτίρια θα ήταν "πρώην". Πρώην Δημοτικά σχολεία, πρώην Γυμνάσιο - Λύκειο, πρώην δημοτικό ξενοδοχείο, πρώην ΚΕΠ. Ακόμα και το κτίριο του Πνευματικού Κέντρου είναι ανώνυμο, αφού η δημοτική αρχή φρόντισε να κατεβάσει την επιγραφή που ανέφερε ότι ο χώρος έχει διαμορφωθεί από το 1982 σε Πνευματικό Κέντρο. Όλα λοιπόν, τα κτίρια είναι "open space". Μπορεί να τα χρησιμοποιήσει ο καθένας περιστασιακά, ακριβώς με την ίδια λογική ενός "open space" γραφείου σε μια πολυεθνική εταιρεία.

Ποια είναι η διαχείριση που γίνεται σήμερα στα κλειστά κτίρια των Λαγκαδίων;

Το πρώην (πάνω) Δημοτικό Σχολείο ανοίγει από το Σύλλογο Νέων μια φορά το χρόνο με την ταμπέλα του "Καρναβαλικού Εργαστηρίου". Απαλλάσσεται έτσι εμμέσως ο δήμος από την υποχρέωσή του να το συντηρεί και να το αξιοποιεί όλο το χρόνο, καθώς έχει παραχωρήσει τη χρήση του για έδρα στο Σύλλογο. Να μια ωραία "πονηριά" που ακολουθούν οι δήμοι για να μην έχουν ευθύνη για τα κτίρια. Τα παραχωρούν στους Συλλόγους. Το ίδιο ενδεχομένως να συμβεί και με το πρώην (κάτω) Δημοτικό Σχολείο. Στο πρώην Γυμνάσιο το αρχειακό υλικό παραμένει πεταμένο με ευθύνη της δημοτικής αρχής και των μελών του τοπικού συμβουλίου. Μάλιστα ορισμένοι Λαγκαδινοί δήθεν θίγονται από τις φωτογραφίες και τα βίντεο που βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας, τα οποία παρουσιάζουν την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο χώρο αυτό. Ας τους θυμίσουμε ότι οι εξαγγελίες του Συνδέσμου των εν Αττική Λαγκαδινών και των δημοτικών αρχών Γιαννόπουλου και Κούλη για τη δημιουργία Πολιτιστικού Πολυχώρου στο κτίριο του πρώην Γυμνασίου αποδείχτηκαν κοροϊδία, παρά το γεγονός ότι είχε ληφθεί ομόφωνη απόφαση από το δημοτικό συμβούλιο Γορτυνίας.

Ποια πρέπει να είναι η απάντηση στη σημερινή εγκατάλειψη των κλειστών κτιρίων;

Εμείς λέμε ξεκάθαρα στους Λαγκαδινούς και τους Γορτύνιους να μη συμβιβαστούν με τη μοιρολατρική λογική του "τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει" ή ότι "το χωριό τελείωσε". Τα δημοτικά κτίρια οδηγήθηκαν στο λουκέτο και την εγκατάλειψη, διότι αυτό ήταν το αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων και των δημοτικών τους αρχών όλα αυτά τα χρόνια. Είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε όταν φτιάχνουμε χυλοπίτες ούτε όταν πάμε στο κλειστό σχολείο για να ψηφίσουμε.

Να μη δεχτούμε το παραπλανητικό επιχείρημα των μειωμένων απαιτήσεων που προβάλλουν πολλοί Σύλλογοι, που λέει ότι "είναι καλό που τα κλειστά κτίρια ανοίγουν έστω μια φορά το χρόνο με τις δράσεις των Συλλόγων". Αυτό το "έστω" είναι μεγάλη παγίδα. Θα πρέπει να το απορρίψουμε, διότι παγιώνει στη συνείδηση των Λαγκαδινών και των Γορτύνιων την αντίληψη ότι τα κτίρια θα παραμείνουν εσαεί εγκαταλελειμμένα. Δε μηδενίζουμε τις δράσεις των Συλλόγων, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στην πραγματική εικόνα εγκατάλειψης των κτιρίων, η οποία θα επανέλθει όταν σβήσουν τα φώτα των εκδηλώσεων και περάσει το καλοκαίρι. Γεράσαμε ακούγοντας συνεχώς τη φράση "ό,τι γίνεται στο χωριό, καλό είναι...". Πού να φανταζόμασταν ότι θα έφτανε η εποχή που το χωριό θα έβραζε στο καζάνι της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως οι χυλοπίτες των Συλλόγων.

Επιμέρους απάντηση για το πώς όλα αυτά τα κλειστά κτίρια θα μπορούσαν να πάρουν ξανά ζωή δεν μπορεί να δοθεί εάν δε συνδεθεί με τη συζήτηση για το διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, ο οποίος με βάση τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό θα ανατρέψει τη σημερινή πολιτική της ερήμωσης και της απαξίωσης της δημόσιας περιουσίας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις με τις δημοτικές τους αρχές. Η συζήτηση αυτή θα αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά, να φέρνει ουσιαστικά αποτελέσματα όταν αρχίσουν να αλλάζουν οι συσχετισμοί δύναμης τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο, όταν τα Λαγκάδια και η Γορτυνία αποκτήσουν αγωνιστική - διεκδικητική δημοτική αρχή με μπροστάρη τη Λαϊκή Συσπείρωση.

Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Κανείς δεν μπορεί να είναι χαρούμενος όταν τα θρανία της μάθησης φτάνουν στο σημείο να γίνονται τραπέζια για να στηθεί το γλέντι στο προαύλιο του κλειστού σχολείου. Όσο κι αν λέμε ότι διασκεδάζουμε φτιάχνοντας χυλοπίτες και χορεύοντας καλαματιανά, πάντα θα μας στοιχειώνουν οι φωνές των δασκάλων και των μαθητών στις σχολικές αίθουσες, οι οποίοι ονειρεύονταν αλλιώς το σχολείο και το χωριό από αυτό που είναι σήμερα.

Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης

19/8/25

Tags:

Βασίλης Σιοκορέλης, Λαγκάδια,