Πρόσκληση στους απανταχού Νεστανιώτες
Όπως στα περισσότερα χωριά έτσι και το δικό μας «Ξεμείνανε από κόσμο».
Χάσαμε την ψυχή μας, απειλούμαστε με εγκατάλειψη, χάνουμε σιγά σιγά τη μορφή και τον πολιτισμό μας . Πολλοί απ’ όσους μετοίκησαν στις μεγάλες πόλεις έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους. Μετά δυσκολίας επισκέπτονται τον τόπο που τους γέννησε .
Αυτοί που ζουν εκεί και φιλάνε Θερμοπύλες είτε είναι περασμένης ηλικίας είτε οι νεώτεροι που κατακυριεύονται από την καθημερινότητα, χάνονται στις δουλειές, και αφήνουν το ίδιο τα χωριό τους να μαραζώνει, μη αντιλαμβανόμενοι να κατανοήσουν πως ο ίδιος ο τόπος τους είναι ο πλούτος .
Και δυστυχώς το δημογραφικό, το νούμερο «ΕΝΑ» πρόβλημα για την Ελλάδα γιγαντώνεται, με το μέλλον να διαγράφεται αβέβαιο και δυσοίωνο. Αυτό το χωριό μας το νοιώθει έντονα.
Ο αριθμός των Νεστανιωτών που διαμένουν στην Αθήνα με την 2η γενιά συμπεριλαμβανομένης, υπολογίζεται σε πάνω από 300 άτομα , και αποτελούν μια μεγάλη ομάδα που μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην διατήρηση του κορμού της μικρής εναπομένουσας κοινωνίας μας .
Αυτοί πρέπει να λάβουν υπόψη τους και να κατανοήσουν ότι μια σύντομη επίσκεψη ενός διήμερου η μιας εβδομάδας την καλοκαιρινή περίοδο στην όμορφη πλατεία της Νεστάνης δεν είναι αρκετή να κρατήσει ζωντανή και εν λειτουργία μια μικρή κοινωνία που προσπαθεί , και τουλάχιστον τους προσφέρει τα απαραίτητα προκειμένου να απολαύουν την ομορφιά του τόπου μας για το λίγο αυτό διάστημα που τον επισκέπτονται έχοντας ακόμη και απατήσεις που με κόπο και πόνο εξυπηρετούνται από του ντόπιους επαγγελματίες .
Δυστυχώς το χωριό μας ενώ προσφέρει και διαθέτει όλα τα απαραίτητα και τις προϋποθέσεις για μια ποιο συχνή και ελκυστική παρουσία των εκτός Νεστάνης συμπατριωτών μας καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου δεν προτιμάται .
Η καλοκαιρινή παρουσία των συμπατριωτών εκτός Πατρίδας μεταναστών που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την τεράστια και πολύπλευρη προσφορά τους δυστυχώς δεν αρκεί εάν και εμείς δεν βάλουμε το λιθαράκι μας και συνεισφέρουμε προς αυτήν την κατεύθυνση .
Το νέο περιβάλλον έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε , αλλά και οι ραγδαίες εξελίξεις και οι προκλήσεις της σύγχρονης εποχής , μας επιβάλλουν και θα ήταν ίσως σοφό και σκόπιμο να αναθεωρήσουμε τη σκέψη μας , να αγαπήσουμε και να προσεγγίσουμε τον τόπο μας περισσότερο με συχνότερη επαφή και συχνότερες επισκέψεις δίνοντας του περισσότερη ζωή και ουσιαστική συμπαράσταση σε αυτούς που κρατούν τις πύλες ακόμη ανοιχτές ..
Υιοθετώντας το σύνθημα «Μαζί μπορούμε αλλιώς» και μέσα από επιλεγμένες δράσεις να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με την τοπική εναπομένουσα κοινωνία για να υπερασπιστούμε την ποιότητα του βιοτικού μας επιπέδου και των παρεχόμενων από κάθε φορέα υπηρεσιών που αφορούν τη ζωή και την αξιοπρέπειά του τόπου που μας γέννησε.
«Φύλαγέ μου, Θεέ μου, τουλάχιστον όσα έχουν πεθάνει» λέει η Κική Δημουλά, η Ακαδημαϊκός μας , και τολμώντας να παραφράσω ασεβώς τη μεγάλη μας ποιήτρια, λέω κι εγώ «Φύλαγέ μου, Θεέ μου, τουλάχιστον όσα δεν θα πεθάνουν ποτέ»
ΚΑΛΟΥΜΕ λοιπόν όλους τους εντός συνόρων αποδήμους που έχουν μεταναστεύσει , ή γεννηθεί εκτός της πατρώας γης ,και εφόσον νοιώθουν την ανάγκη να κρατήσουν ζωντανή τη γη που τους γέννησε , να μεταλαμπαδεύσουν στους νεότερους την αγάπη και τον σεβασμό που πρέπει για την γη των γονέων και προγόνων τους .
Η έγνοια για το χωριό μας είναι πάντα και μονίμως έντονη για τα όσα τυχόν συμβαίνουν, αλλά αντικειμενικά είναι εξ αποστάσεως. Συνήθως τα γεγονότα προηγούνται της σκέψης μας.
Ο νόστος των αποδήμων είναι ένα πολύτιμο και αναντικατάστατο κεφάλαιο του πολιτισμού και της διατήρησης της παράδοσής του. Αρκεί αυτή η συνήθως παρορμητική ζέση, να βρει τους σωστούς τρόπους έκφρασης και τους σωστούς διαύλους εφαρμογής, στις προσπάθειες αναβάθμισης και βελτίωσης του φυσικού, οικιστικού και κοινωνικού περιβάλλοντος των πατρώων εδαφών.
Τα πατρώα εδάφη είναι η μήτρα που μας γέννησε, είναι ο ομφάλιος λώρος που μας έθρεψε στα μικρά χρόνια , και ο γόρδιος δεσμός που μας δένει από τότε που περάσαμε στην εφηβεία. Αυτοί που μετανάστευσαν από μικροί, ή ακόμη και εκείνοι που γεννήθηκαν σε πόλεις, αλλά έζησαν και ζουν έστω τα καλοκαίρια τους στα πατρώα εδάφη των παιδικών αναμνήσεων και της γλυκειάς θαλπωρής, θα πρέπει να νοιώθουν αυτόν τον Γόρδιο δεσμό απόλυτα προσαρμοσμένο με αρμονικό τρόπο στο χωροχρόνο της παιδικότητας και της εφηβείας τους.
Περάσαμε σε εποχές όπου αντιστράφηκαν οι όροι, οι απόδημοι είναι και θεωρούνται πλέον πολύτιμο κεφάλαιο και από τους ντόπιους και από τις διοικήσεις τους
Όσοι ζήσανε εκτός άστυ και, κυρίως, όσοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν βίαια τον τόπο τους κουβαλάνε μέσα τους τις μυρωδιές, τους ήχους, τα χρώματα της φύσης εκεί όπου μεγάλωσαν. Δεν είναι απλή νοσταλγία, δεν είναι μόνο νόστος. Είναι βιώματα που τους έπλασαν και τους χαρακτηρίζουν. Κάποιος θυμάται τον πλημυρισμένο κάμπο της Νεστάνης, τη Μηλιά, μια στάνη ως μία από τις πιο όμορφες εικόνες που έχει δει. Όσο κι αν έχει ταξιδέψει, όσα θαύματα της φύσης ή των ανθρώπων κι αν έχει αντικρίσει, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, η εικόνα αυτή παραμένει με ένταση στην κορυφή.
Ίσως γιατί, κατά βάθος ξέρουμε καλά, ενσυνειδήτως ή ενστικτωδώς, το πόσο δίκιο έχει ο Καβάφης, όταν μας έλεγε ότι : :
‘Καινούργιους τόπους δεν θα βρούμε, δε θα βρούμε άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα μας ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάμε τους ίδιους.
Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάμε και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζουμε.
Ιανουάριος 2023 Σταύρος Παπασταύρου
Σχετικά Άρθρα
- Τρίπολη | "Έφυγε" η Νασίτα Βυτόγιαννη
- Τα βιβλία της Σεμίνας Διγενή θα παρουσιαστούν στην Τρίπολη
- Παγκόσμια Ημέρα Δισκοπωλείων στην Τρίπολη
- Οικονομικό Επιμελητήριο Πελοποννήσου | Συνάντηση εργασίας και αποφάσεις στην Τρίπολη (εικόνες)
- Πασχαλινό bazaar από το Χαμόγελο του Παιδιού στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο