“Το στερνό αντίο” ... στον Αριστείδη Δαλιάνη
Του Στράτη Δαλιάνη στη μνήμη του Αριστείδη Δαλιάνη.
Μαζευτήκαμε σήμερα όλοι εδώ για να αποχαιρετήσουμε τον Αριστείδη Δαλιάνη σε όλους γνωστός ως ΣΤΑΘΜΑΡΧΗΣ.
Για μένα υπήρξε αδελφός, γαμπρός, φίλος, πατέρας και συνοδοιπόρος σε όλες τις δύσκολες στιγμές της ζωής για πολλά χρόνια.
Αγωνιστής της ζωής, γεννήθηκε το 1934 και πριν κλείσει την πρώτη δεκαετία της ζωής του ορφάνεψε αφού οι ορδές των Γερμανών, άρπαξαν τον πατέρα του και τον εξαφάνισαν στην απεραντοσύνη της βαρβαρότητας, αφήνοντας πίσω του τρία παιδιά και μια μάνα ανήμπορη για εργασία λόγω ασθενειών.
Τότε αρχίζουν τα δύσκολα για τον μικρό Αριστείδη. Έπρεπε να θρέψει την άρρωστη μάνα και τα μικρά αδέλφια του Βασίλη και Κωτσέλα.
Δίνει αγώνα επιβίωσης μαζί με τα μικρά αδέλφια εξίσου ήρωες της ζωής και ο Θεός τους βοήθησε να πιάσει τόπο ο ιδρώτας τους και να προκόψουν.
Εργάτης στα χωράφια, εργάτης στις οικοδομές, εργάτης στα ξεφορτώματα στο λιμάνι, στα κτήματα, στα αμπέλια του Αγιάννη, στις αλωνιστικές μηχανές, στα θερίσματα και στα ελαιουργία και όπου υπήρχε δουλειά ήταν παρών ο Αριστείδης.
Το 1962 ο Αριστείδης παντρεύτηκε την αδελφή μας την Φωτεινή μια εξαιρετική και στοργική μάνα που του χάρισε δύο παιδιά το Γιώργο και την Ειρήνη. Ο Θεός όμως δυστυχώς δεν την άφησε πολύ κοντά του, αφού στις 6 Νοέμβρη του 1981, η Φωτεινή μας έφυγε αφήνοντας πίσω στον Αριστείδη, περίσσιες υποχρεώσεις, δύο παιδιά μαθητές ακόμη που χρειαζόντουσταν πολύ φροντίδα.
Έσφιξε τα δόντια ο Αριστείδης και δουλεύοντας μέρα νύκτα κατόρθωσε να σπουδάσει τα παιδιά του να τα παντρέψει και να χαρεί τρία εγγόνια άριστα στο ήθος και στις σπουδές τους.
Βρε Σταθμάρχη: μας ξάφνιασες προχθές το απόγευμα όταν ακούσαμε ότι πήρες το δρόμο χωρίς γυρισμό. Βουβάθηκε η πλατεία του Άστρους, οι φίλοι σου έμειναν άφωνοι και θεωρούν αδιανόητο το γεγονός ότι δεν θα αλληλοπειραχθούν με τον φίλο τους Σταθμάρχη και δεν θα ακούσουν τις σοφίες του στο καφενείο.
Θεωρούν αδιανόητο το γεγονός ότι δεν θα ακουστεί πάλι η λέξη Σταθμάρχης στην αγορά και όλοι κρίνουν ότι θα μείνουν ορφανοί από έναν φιλοσοφημένο άνθρωπο που είχε οργανώσει την ζωή του με τον δικό του τρόπο.
Ήσουν ο φύλακας της αγοράς, ο αεικίνητος άνθρωπος που αγαπούσε τον κόσμο και για όλους έλεγε έναν λόγο. Δεν ήταν τυχαίο που όλοι στο Άστρος σε αγαπούσαν Αριστείδη. Δεν ήταν τυχαίο που η νεολαία του χωριού σε αγαπούσε και έβλεπε στο πρόσωπό του τον άνθρωπο που υποστήριζε το δίκαιο και το σωστό.
Τώρα Σταθμάρχη φορτώθηκες τα εργαλεία σου, την σοφία σου, την κοινωνική σου παρουσία και ανηφορίζεις το δρόμο της λησμονιάς.
Χαρά μεγάλη για σένα, χαρά περίσσια για την Φώτο μας αφού σε περιμένει με αγωνία για να μάθει τα νέα του χωριού, για όλους μας και περισσότερο για τα παιδιά της που υπεραγαπούσε και τα εγγόνια της που δεν γνώρισε ποτέ.
Να της δώσεις χαιρετίσματα Αριστείδη να της πεις ότι δεν την ξεχάσαμε ποτέ.
Θυμόμαστε το γέλιο της, τη μεγάλη καρδιά της και την καλοσύνη που σκόρπαγε παντού.
Πέσ’ της για τα παιδιά της, για τα εγγόνια της που πρόκοψαν όλα, γιατί στιριζόντουσταν στις αρχές που είχατε δώσει σ’ αυτά.
Σταθμάρχη σε λίγο θα σε σκεπάσει το ευλογημένο χώμα στου Άστρους.
Λένε ότι ο χρόνος θεραπεύει τον πόνο.
Όχι Αριστείδη. Ο Αγιάννης έμεινε ορφανός χωρίς εσένα. Πως θα ζήσουμε χωρίς την δική σου παρουσία;
Η πλατεία του Άστρους βουβή χωρίς την δική σου παρουσία και τα πειράγματα προς όλους. Θα μας λείψεις, θα σε θυμόμαστε πάντα και η μορφή σου θα πλανάται στις παρέες μας, στου Φιντέλη, στη Σούλα, στον Κουλουρά, στο Πατίνι και όπου αλλού συναντιόμαστε.
Γεια σου Αριστείδη, γεια σου Σταθμάρχη.
Καλό ταξίδι και ελαφρύ το χώμα της Παναϊτσας που θα σε σκεπάσει.
Σ.Δ.
Πηγή - www.astrosnews.gr